Μεγάλες αποκλίσεις εμφανίζονται ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζομένους διεθνώς σε ό,τι αφορά τις προτεραιότητες, τις πιέσεις και τις προσδοκίες τους, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα Work Reimagined της Ernst & Young. Προκειμένου να επανέλθει η ισορροπία στη διεθνή αγορά εργασίας μετά τις αλλεπάλληλες αναστατώσεις τα τελευταία χρόνια, το χάσμα αυτό πρέπει να γεφυρωθεί.
Ενδεικτικά, όσο επικρατούν έντονες πληθωριστικές πιέσεις, οι μισθοί συνεχίζουν να αποτελούν και το 2023 την κύρια ανησυχία για τους εργαζομένους (35%), ενώ ακολουθούν η διατήρηση του προσωπικού, η αναγνώριση της εργασιακής κόπωσης (burnout) και η συντήρηση μιας καλής ψυχοσωματικής κατάστασης.
Αντιθέτως, για τους εργοδότες οι αποδοχές αποτελούν την τρίτη μεγαλύτερη ανησυχία. Ως προτεραιότητα τίθεται η προσέλκυση νέου ταλέντου και η διατήρηση του υφιστάμενου προσωπικού.
Έτσι, δεν προκαλεί εντύπωση ότι οι εργοδότες φαίνεται να υποτιμούν την ισχύ του κινήτρου για υψηλότερες αποδοχές. Ειδικότερα, σύμφωνα με την έρευνα της EY, οι περισσότεροι εργοδότες (το 57%) πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι θα αποφύγουν να ψάξουν άλλες ευκαιρίες δουλειάς σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον. Την πεποίθηση αυτή, όμως, φέρει αρκετά μικρότερο ποσοστό (το 47%) των εργαζομένων.
Παράλληλα, οι εργοδότες φαίνεται να υποτιμούν τη ρευστότητα της αγοράς εργασίας, καθώς σύμφωνα με την έρευνα πάνω από ένας στους τρεις εργαζόμενους (34%) δηλώνει διατεθειμένος να αλλάξει δουλειά το επόμενο δωδεκάμηνο. Αν και το ποσοστό αυτό μειώθηκε σε σχέση με το 43% των ευρημάτων του 2022 εξακολουθεί να είναι αρκετά υψηλό. Σημειώνεται πως η έρευνα της EY έγινε βάσει δημοσκοπήσεων σε 17.050 εργαζομένους και 1.575 εργοδότες σε 25 τομείς και 20 γεωγραφικές περιφέρειες.
Επίσης, υπάρχουν αποκλίσεις σε ό,τι αφορά το ταλέντο, την κουλτούρα και την ηγεσία: Για παράδειγμα, το 61% των εργαζομένων έναντι του 82% των εργοδοτών δηλώνει ότι ο φόρτος εργασίας του εργατικού δυναμικού είναι ισορροπημένος. Επίσης, το 54% των εργαζομένων έναντι του 76% των εργοδοτών δηλώνει ότι η διοίκηση ενδιαφέρεται για τους υπαλλήλους σε ανθρώπινο επίπεδο. Το 62% των εργαζομένων έναντι του 81% των εργοδοτών θεωρεί ότι η διοίκηση διαχειρίζεται αποδοτικά κάθε είδους αλλαγή.
Διαφορές παρατηρούνται και σε ό,τι αφορά την τηλεργασία: εάν είχαν την επιλογή, οι μισοί εργαζόμενοι γνώσης (αυτοί που δουλεύουν σε γραφεία κατά βάση) δεν θα πήγαιναν περισσότερο από μία ημέρα την εβδομάδα στο γραφείο και ένας στους τρεις θα ήθελε πλήρη τηλεργασία. Αντιθέτως, μόλις το ένα πέμπτο των εργοδοτών είναι υπέρ της πλήρους υιοθέτησης τηλεργασίας.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως παρότι και οι δύο πλευρές δηλώνουν ενθουσιασμένες για τη χρήση της παραγωγικής τεχνητής νοημοσύνης στην αγορά εργασίας, θεωρούν ότι η εκπαίδευση στον συγκεκριμένο τομέα είναι χαμηλής προτεραιότητας.
Πάντως, τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι η ισορροπία ισχύος στην αγορά εργασίας μεταβάλλεται και παραμένει προς όφελος των εργαζομένων. Ειδικότερα, την περίοδο προ πανδημίας, το 53% των ερωτηθέντων (και από τις δύο πλευρές), θεωρούσε ότι η ισορροπία ισχύος στον χώρο εργασίας έκλινε υπέρ των εργοδοτών έναντι του 24% που δήλωνε πως ήταν υπέρ των εργαζομένων. Το 2022, η αναλογία διαμορφωνόταν σε 44% υπέρ των εργοδοτών και 37% υπέρ των εργαζομένων. Σήμερα διαμορφώνεται στο 46% και το 32% αντίστοιχα.
