«Σύντροφε αγαπημένε,
Είμαστε όλοι εδώ, οι οικοδόμοι, η εργατιά, οι φίλοι σου από την πλατεία Νόρμαν, τον Άγιο Διονύση, τον Άγιο Αλέξη, την ΕΑΠ, τον δήμο, τα Μέσα Ενημέρωσης, την πόλη σου.
Είμαστε εδώ η Δημοτική Αρχή, η “Λαϊκή Συσπείρωση” και φυσικά το Κόμμα σου, το ΚΚΕ, για να σου πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΝΔΡΕΑ, που πρόσθεσες και συ στη ζωή μας αξίες, ιδέες και ιδανικά.
Πορεύτηκες όρθιος, λεβέντης, τίμιος, ανιδιοτελής, σεμνός, ευγενής, με απαράμιλλη κομματικότητα και το χαμόγελο στα χείλη.
Έδειξες με τη ζωή σου, τον ωραίο δρόμο που μπορεί να ακολουθήσει η νέα γενιά. Δίκαια, με τα χαρίσματά σου, κατέκτησες την εκτίμηση όσων σε γνώρισαν.
Ένα λαϊκό παιδί, παιδί της εργατικής τάξης, αυτών που κτίζουν τα πάντα, που χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά, απέδειξες ζωντανά ότι δεν αρκεί να περιγράφεις τα προβλήματα, πρέπει να βρίσκεις την αιτία -και αυτό έκανες.
Διάβασες, μελέτησες, έδρασες, κατανόησες ότι ο λαός, η εργατική τάξη του χεριού και του πνεύματος μπορεί και πρέπει να ηγηθεί, να κάνει κουμάντο στην κοινωνία.
Κατάλαβες ότι αυτό καθόλου δεν το θέλουν τα οικονομικά συμφέροντα, ο πλούτος, ότι θα χρειαστεί αντιπαράθεση πολιτική, αγώνες και γι’ αυτό εντάχθηκες στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Ήσουν για χρόνια πρωταγωνιστής με τους αγώνες, σ’ όλα τα μετερίζια, και στην προσπάθεια η πόλη μας, η χώρα μας, να γίνει όμορφη, να μην υπάρχει φτώχεια, ανεργία, παιδιά στην εξάρτηση. Να ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα λίγων.
Με τη δράση σου έβαλες ένα λιθάρι ώστε να χαρούν τα λαϊκά στρώματα, τα παιδιά της πόλης μας. Γνώρισε η πόλη μας έναν άλλο τρόπο διοίκησης, με ανιδιοτέλεια.
Μέχρι την τελευταία στιγμή αγωνιούσες, ήθελες να δώσεις και την τωρινή μάχη, για να παραμείνει ο δήμος στα χέρια του λαού. Η λαβωμένη καρδιά σου δεν το επέτρεψε, η ψυχή σου Ανδρέα όμως είναι εδώ, δεν έφυγες, θα μας συντροφεύεις για πάντα, με το ωραίο σου χαμόγελο θα μας δίνεις δύναμη να συνεχίσουμε τον δύσκολο, δημιουργικό δρόμο.
Ό,τι ξεχνώ θα μου το θυμίζει ο Χρήστος.
Νίκα, σε ευχαριστούμε, γιατί ο πατέρας σου, στις δύσκολες στιγμές του αγώνα, έπαιρνε δύναμη από σένα, άνοιγε η ψυχή του όταν μιλούσε για τις μικρές και μεγάλες σου χαρές και πάλευε για να ζήσεις εσύ και όλα τα παιδιά σε έναν καλύτερο κόσμο.
Σ’ ευχαριστούμε Μαρία, γιατί ο σύντροφός μας έζησε καλά δίπλα σου, στάθηκες δίπλα του παλικαρίσια και στα δύσκολα.
Βασίλη, κέρδισες την αγάπη και την εκτίμηση του Ανδρέα, του ‘δωσες χαρά, ηρεμία.
Σύντροφε μονάκριβε,
Θα τα λέμε.
Οι αγαπημένοι δεν φεύγουν. Μας συντροφεύουν καθημερινά…
