Μια εβδομάδα συμπληρώνεται, από την εν ψυχρώ εκτέλεση του 39χρονου πατρινού πυγμάχου, Τάσου Μπερδέση, έξω από τον Γυμναστικό Όμιλο Βάρης Αττικής, με τους εκτελεστές να ενεργούν εναντίον του, με 14 σφαίρες και οι διωκτικές αρχές να επιχειρούν τώρα να ξετυλίξουν το κουβάρι της υπόθεσης.
Από την πρώτη στιγμή, η Αστυνομία απέδωσε τη δολοφονική επίθεση σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, με φόντο τις ομάδες του οργανωμένου κυκλώματος που δρουν στη χώρα. Ο τρόπος που κινήθηκαν οι δράστες οδήγησε, άλλωστε, στο συμπέρασμα, πως πρόκειται για ένα ακόμα συμβόλαιο θανάτου που εκτελέστηκε μόλις λίγες ώρες μετά από εκείνο στα Σεπόλια, με θύμα 32χρονο αλλοδαπό.
Ο άνθρωπος πού την περίοδο ’91-’93 υπηρετούσε στο νεοσύστατο τότε Τμήμα Εκβιαστών της Ασφάλειας Αττικής και συμμετείχε στην ευρεία αστυνομική επιχείρηση «ξεριζώματος» των εγκληματικών οργανώσεων που λυμαίνονταν περιοχές του Λεκανοπεδίου και λίγα χρόνια αργότερα το όνομα του συνδέθηκε με την εκκαθάριση των κυκλωμάτων της νύχτας στην Πάτρα, σήμερα μιλά στην «ΠτΚ».
Ο πρώην Διοικητής της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Πάτρας Αθανάσιος Νταβλούρος, αναφέρει πως η αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος ναι μεν δεν είναι απλή υπόθεση, ωστόσο θα πρέπει το έργο αυτό να το αναλάβουν «μπαρουτοκαπνισμένοι» αξιωματικοί.
ΤΑΚΤΙΚΗ
«Η αντιμετώπιση αυτών των ομάδων, που δεν είναι καθόλου απλή, αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και ιδιαιτέρως σύνθετη απαιτεί, σχεδιασμό, συντονισμό δράσεων, μεθοδολογία που να υπερβαίνει τις πρακτικές των εγκληματικών συμμοριών, πρέπει να προηγείται η διωκτική αρχή και στον εντοπισμό, διείσδυση, εξάρθρωσης αυτών των εγκληματικών οργανώσεων» επισημαίνει ο Θ. Νταβλούρος και προσθέτει:
«Η απάντηση να είναι δραστική και άμεση γιατί όσο αυτές οι ομάδες μένουν ανεξέλεγκτες, όχι απλά αποθρασύνονται το χειρότερο είναι ότι απλώνουν παρακλάδια και εφόσον ριζώσουν γερά είναι μετά μάλλον αδύνατον ν΄απαλλαγεί η κοινωνία μας από τέτοιου είδους συμβάντα. Σε αυτή λοιπόν την κατεύθυνση, με ευθύνη κυρίως της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της ΕΛΑΣ, η οποία και την ικανότητα έχει και τη δύναμη διαθέτει, χρειάζεται το έργο αυτό ν΄ανατεθεί σε χέρια μπαρουτοκαπνισμένων αξιωματικών και όχι απλά υμετερών του κάθε αρχηγού ή του κάθε πολιτικού προΐσταμένου. Σε ανθρώπους που έχουν και τη θέληση και τη γνώση και την εμπειρία να σταθούν αντιμέτωποι απέναντι σε πρόσωπα τα οποία δεν αντιπροσωπεύουν την παραβατική συμπεριφορά του κοινού ποινικού δικαίου. Μιλάμε για αιμοσταγείς δολοφόνους και χρειάζονται τον αντίστοιχο «δάσκαλο» τους».
Με τη δολοφονία Μπερδέση επιχειρήθηκε διασύνδεση της Πάτρας με τα στρατηγεία του οργανωμένου εγκλήματος που εδρεύουν στην Αθήνα. Κατά πολλούς άστοχη προσπάθεια, καθώς αποτελεί κοινή διαπίστωση πως μετά την προ 15ετιας αναχαίτιση των εγκληματικών ομάδων που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή, μπήκαν οι βάσεις και τα στεγανά για την αποτροπή επανεμφάνισης αντίστοιχων φαινομένων.
ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ
«Τότε δόθηκε ένα καίριο πλήγμα, μ΄έναν τρόπο που εξέπληξε τους πάντες και τους ίδιους και τη νομική τους συμπαράσταση ακόμα και τις δικαστικές αρχές», δηλώνει ο κ. Νταβλούρος και προσθέτει «Εκείνη την περίοδο έγινε αυτό που ήταν αυτονόητο για την κατασταλτική αρχή, το καθήκον της έπραξε, ανεξαρτήτως του οποιοδήποτε προσωπικού ρίσκου. Το τοπίο χωρίς καμία αμφιβολία καθάρισε, παρά το γεγονός πως οι επιχειρηματίες υπό το φόβο της επόμενης ημέρας, δεν έδειξαν προθυμία συνεργασίας με την Ασφάλεια να μιλήσουν δηλαδή, για τους εκβιασμούς και για τη θυματοποίηση τους από μέλη αυτής της παρέας. Σημασία έχει, ότι έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες εκείνο το πλήγμα ήταν καταλυτικό και έδωσε διαχρονικά αποτελέσματα».
Ο πρώην Διοικητής Ασφάλειας Πατρών, εξηγεί γιατί στην αχαϊκή πρωτεύουσα δεν μπορούμε να μιλάμε για «πυρήνα» ανθρώπων της νύχτας. «Μέσα στις πρώτες εκτιμήσεις όλων όσων θα επιθυμούσαν είτε να επανακάμψουν, είτε να ενταχθούν καταρχήν σε μια τέτοια διαδικασία είναι η αναγνώριση του περιβάλλοντος της Ασφάλειας. Όταν διαπιστώνουν ότι δεν είναι πρόσφορο, για ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών όχι μόνο δεν το επιχειρούν, αλλά με κάθε προσπαθούν να αποτρέψουν και επίδοξους δικαιοπαρόχους τους. Θεωρώ λοιπόν, ότι γίνεται και σήμερα και χαίρομαι γι αυτό η κατάλληλη εποπτεία ανθρώπων από την Αστυνομία, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόσωπα για δραστηριοποίηση σε αυτό το χώρο» και καταλήγει «σήμερα τα πράγματα δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με την τότε περίοδο. Το ζήτημα είναι ότι η Αστυνομία δεν πρέπει ποτέ να εφησυχάζει, να έχει μάτια αυτιά ανοιχτά και κυρίως να έχει τον σχεδιασμό και τη θέληση να αναμετρηθεί με αυτά τα κυκλώματα και να μην διστάσει μπροστά στο αυτονόητο χρέος της, έναντι οποιουσδήποτε ρίσκου».
«Οι αιμοσταγείς δολοφόνοι χρειάζονται τον αντίστοιχο δάσκαλο»
«Η κοινωνία περιμένει την αυτονόητη δραστική παρέμβαση του κατασταλτικού μηχανισμού που λέγεται Ελληνική Αστυνομία, να δώσει εκ του αποτελέσματος απάντηση και να ξεριζώσει αυτά τα φαινόμενα, που όχι μόνο δεν τιμούν τη χώρα μας, αλλά αντιθέτως τη βάζουν στην κορνίζα χωρών τύπου Κολομβίας. Ε, λοιπόν η Ελλάδα ούτε ήταν, ούτε θα πρέπει να πορευθεί σε μια τέτοια εικόνα που παγκοσμίως την γελιοποιεί» δηλώνει ο Θ. Νταβλούρος.
Με σκωπτικό τρόπο συμπληρώνει:
«Το να βγαίνει ο υπουργός και να δηλώνει, έχουμε ώρα μηδέν στις εγκληματικές συμμορίες, μόνο γέλια ή και θυμό για τους γνωρίζοντες μπορεί να προκαλέσει και δείχνει την ασυνέπεια λόγων και έργων του συγκεκριμένου υπουργού. Κάτω από τις ιαχές των καλάσνικοφ και μη έχοντας που να σταθεί από την αγανάκτηση και την οργή της κοινωνίας, θεωρώντας ότι απευθύνεται σε έναν λαό χωρίς κρίση και μνήμη, δηλώνει με πολλή άνεση φαιδρά πράγματα, ότι ήρθε η ώρα μηδέν για το οργανωμένο έγκλημα, ότι απέστειλε μια λίστα με 500 ονόματα που εμπλέκονται σε τέτοιες συμπεριφορές στον εισαγγελέα. Δεν κατάλαβα, ο εισαγγελέας είναι αποδέκτης πληροφοριακών σημειωμάτων; Να σταματήσει κ. Χρυσοχοΐδης να εξαντλείται σε δηλώσεις κενές περιεχόμενου, να ενσκήψει στην αντιμετώπιση του φαινομένου, να εκχωρήσει ρόλους και αρμοδιότητες σε μπαρουτοκαπνισμένους αξιωματικούς, σε αυτούς που έχουν και τη θέληση και τη γνώση και την εμπειρία να σταθούν αντιμέτωποι απέναντι σε πρόσωπα τα οποία δεν αντιπροσωπεύουν την παραβατική συμπεριφορά του κοινού ποινικού δικαίου. Μιλάμε για αιμοσταγείς δολοφόνους που χρειάζονται τον αντίστοιχο αντίπαλο, εάν είναι ευδόκιμος ο όρος. Χρειάζονται τον αντίστοιχο δάσκαλο»
Πελοπόννησος (ΜΑρία Παπαγιαννακοπούλου)
