“Η μητέρα μου με είχε προτεραιότητα” μου είπε “ό,τι ήθελα, θυσία γινόταν”, εξήγησε. “Μπορεί να ήταν κουρασμένη, να μην είχε λεφτά, αλλά θα με πήγαινε σινεμά ή στο λούνα παρκ, θα πηγαίναμε διακοπές το καλοκαίρι έστω κι αν δεν είχε δεύτερο μαγιό να βάλει”.
Οι μανάδες γνωρίζουμε καλά τις “θυσίες” που έχουμε κάνει για τα παιδιά μας. Αλλά δεν τις αποκαλούμε “θυσίες”, ούτε θέλουμε τα παιδιά μας να τις βλέπουν ως θυσίες. Δεν θυσιάζουμε κάτι. Όλα είναι επιλογή μας και οι στιγμές που χαρίζουμε στα παιδιά μας είναι αγάπη. Κι αν δεν έχουμε δεύτερο μαγιό ή αντί να ξεκουραστούμε πάμε στο πάρκο το κάνουμε από αγάπη και γιατί αυτό θέλουμε.
Δεν θέλω το παιδί μου να θυμάται ότι έκανα θυσίες, ούτε να νιώθει ενοχές. Θέλω να θυμάται ότι σεβόμουν και αγαπούσα τον εαυτό μου. Ότι ήμουν υπεύθυνη για τις επιλογές που είχα κάνει και προσπαθούσα κάθε μέρα να έχω ισορροπία. Γιατί θέλω μια μέρα το παιδί μου να επιλέγει στη ζωή του ανθρώπους που θα είναι ισορροπημένοι. Και θέλω να είναι και το ίδιο ευτυχισμένο.
Για αυτό δεν θέλω να λέει για μένα
“Η μαμά μου γινόταν θυσία για εμένα”
“Η μαμά μου δεν ενδιαφερόταν για τον εαυτό της, της αρκούσε να ήμασταν εμείς καλά”
“Γινόταν χαλί να μας εξυπηρετήσει”
Αλλά θέλω να λέει
“Ήξερε πότε χρειαζόταν χρόνο για εκείνη κι έβρισκε τον τρόπο να ισορροπήσει ανάμεσα στις ανάγκες της και τις δικές μου”
“Μου έδειχνε με ό,τι έκανε πώς να φροντίζω τον εαυτό μου, πώς να αγαπάω τον εαυτό μου παραμένοντας συνδεδεμένος με όσους αγαπάω”
“Η μητέρα μου μού έδειξε ότι το να είσαι γονιός δεν σημαίνει να χάνεις τον εαυτό σου. Αλλά σημαίνει να βοηθάς το παιδί σου να εξελιχθεί ενώ εξελίσσεσαι κι εσύ ο ίδιος”
