Όταν οι Rolling Stones θέλησαν να ηχογραφήσουν το πρώτο τους single το καλοκαίρι του 1963, δεν ήταν ιδιαιτέρως ενθουσιώδεις για το τραγούδι. Καθώς το συγκρότημα δεν είχε ακόμη δικές του συνθέσεις, επιλέχθηκε το “Come On”, ένα τραγούδι του Τσακ Μπέρι, το οποίο οι Stones ηχογράφησαν στη βρετανική δισκογραφική εταιρεία Decca.
Πάντως, λέγεται ότι ο Μικ Τζάγκερ και ο Κιθ Ρίτσαρντς ήταν αντίθετοι με ένα τόσο εύθυμο κομμάτι, ως λάτρεις των μπλουζ. Όμως ο μάνατζερ των Stones, Άντριου Όλντχαμ, θεώρησε ότι η διασκευή ενός γνωστού rock ‘n’ roll τραγουδιού θα ήταν πιο κατάλληλη ως ντεμπούτο για το συγκρότημα. Και η άποψη του Όλντχαμ, ο οποίος ήταν μόλις 19 ετών κι έτσι νεότερος από όλα τα μέλη των Stones, επικράτησε.
Οι πρώτες συναυλίες στα κλαμπ του Λονδίνου
Έντεκα μήνες νωρίτερα, το άπειρο ακόμα συγκρότημα είχε δώσει την πρώτη του συναυλία ως “The Rollin’ Stones” στο Marquee Club του Λονδίνου. «Θυμάμαι ότι ένιωθα σαν να έπαιζα σε ένα μεγάλο στάδιο», έλεγε ο Κιθ Ρίτσαρντς κατά την επέτειο της συναυλίας σε συνέντευξή του στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Το Marquee ήταν το μεγαλύτερο κλαμπ στο Λονδίνο εκείνη την εποχή, και εμείς βασικά παίζαμε μόνο σε γκαράζ». Όμως αυτό άλλαξε γρήγορα.
Ως house band στο Crawdaddy Club, ένα νέο και μοντέρνο μουσικό κλαμπ στη συνοικία Ρίτσμοντ του Λονδίνου εκείνη την εποχή, οι Stones, που τότε αποτελούνταν από τους Μικ Τζάγκερ, Κιθ Ρίτσαρντς, Τσάρλι Γουότς, Μπράιαν Τζόοουνς και Μπιλ Γουάιμαν, προκάλεσαν αίσθηση στις αρχές του 1963 και απέκτησε μια σταθερά αυξανόμενη βάση οπαδών με τις συναυλίες που ξεχείλιζαν ένταση. Εκεί ήταν που ο Όλντχαμ, ο οποίος είχε εργαστεί για λίγο ως διαφημιστής των Beatles, και ο έμπειρος συνεργάτης του Έρικ Ίστον, έμαθαν για τους Stones. Από τότε, το δίδυμο ανέλαβε το μάνατζμεντ του συγκροτήματος και σύντομα έκλεισε συμβόλαιο με την Decca Records, η οποία ήταν ανταγωνίστρια της EMI των Beatles.
Ηχογράφηση στα Olympic Studios
Στις 10 Μαΐου 1963, τα 5 μέλη των Stones μπήκαν στα Olympic Studios του Λονδίνου με τον Όλντχαμ, ο οποίος εκτελούσε και χρέη παραγωγού, ενώ μηχανικός ήχου ήταν ο Ρότζερ Σάβατζ. Η διαδικασία ηχογράφησης στα διάσημα στούντιο, τα οποία έκλεισαν το 2009, ήταν αρκετά σύντομη για τα σημερινά δεδομένα. Μέσα σε λίγες ώρες ηχογραφήθηκε το “Come On”, μαζί με το μπλουζ κομμάτι “I Want to be loved” του Γουίλι Ντίξον ως B-side.
Δεν υπήρχε σχεδόν κανένα εφέ, με εξαίρεση το double tracking της φωνής του Τζάγκερ, μία μέθοδος όπου τα φωνητικά ηχογραφούνται δύο φορές, ώστε να δοθεί μεγαλύτερο βάθος στον ήχο. Ο ακατέργαστος, σχεδόν αφιλτράριστος ήχος των Rolling Stones που προέκυψε από αυτό θα γινόταν το σήμα κατατεθέν τους.
Η κυκλοφορία του single προκάλεσε μικρή αίσθηση στην αρχή. Η Decca δεν προώθησε τον δίσκο σχεδόν καθόλου, τυπώνοντας μονάχα μία διαφήμιση. Οι ραδιοφωνικοί DJ δεν ήθελαν να παίξουν αυτήν την πιο μουντή εκδοχή του “Come On”. Σύντομα, εξακολουθώντας να είναι δυσαρεστημένοι με το κομμάτι, ο Τζάγκερ και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος σταμάτησαν να παίζουν το τραγούδι στις συναυλίες τους.
Ωστόσο, ο Όλντχαμ ακολούθησε μία πολύ έξυπνη στρατηγική, βάζοντας το κομμάτι στον διάσημο πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό Radio Caroline και στέλνοντας τους οπαδούς των Stones στα δισκοπωλεία των οποίων οι πωλήσεις διαμόρφωναν τις κατατάξεις των μουσικών τσαρτς. Η τακτική του Όλντχαμ στέφθηκε με επιτυχία: το “Come On” έφτασε στο νούμερο 21 και παρέμεινε στα τσαρτς για 14 εβδομάδες – γεγονός αξιοσημείωτο για ένα single-ντεμπούτο.
Η αυγή μίας νέας εποχής
Το “Come On” ήταν ο προάγγελος μιας αλλαγής στη μουσική σκηνή και ενός νέου κύματος στη ροκ μουσική. Οι νέοι άνθρωποι γοητεύτηκαν από αυτόν τον νέο, ωμό rock ‘n’ roll ήχο, ο οποίος ξεχώριζε από την χαρούμενη, προσεγμένη pop που κυριαρχούσε στις ραδιοφωνικές εκπομπές των αρχών της δεκαετίας του ’60. Γι’ αυτούς, η μουσική των Stones ακουγόταν πιο αυθεντική, πιο άγρια και αντικομφορμιστική και, με τον τρόπο αυτό, αποτύπωνε τη στάση ζωής μιας γενιάς που επαναστατούσε ενάντια στις συντηρητικές αξίες της μεταπολεμικής περιόδου.
Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η εποχή των Swinging Sixties. Η επαναστατική στάση των Rolling Stones ταίριαζε απόλυτα στο πολιτιστικό κλίμα της αντικουλτούρας. Οι απόψεις διίστανται σχετικά με το εάν αυτό αποτελούσε αυθεντικό χαρακτηριστικό των Stones ή εάν δημιουργήθηκε από τον Όλντχαμ. Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι ότι ο Όλντχαμ προώθησε σκοπίμως το συγκρότημα ως απάντηση στο «φρόνιμο» στυλ των Beatles.
Περίπου δέκα μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1964, κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος μεγάλης διάρκειας των Rolling Stones. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το “Come On” δεν συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ, ενώ το τραγούδι δεν ακούστηκε σχεδόν ποτέ στις συναυλίες των Stones κατά τις επόμενες δεκαετίες.
