Ράγισαν καρδιές στη θέα του αρχοντικού που κατεδαφιζόταν προχθές στον πανέμορφο Σταφιδόκαμπο. Το αρχοντικό είχε υποστεί μεγάλες ζημιές από τους σεισμούς και η διατήρησή του είχε κριθεί αδύνατη.
Ένα από τα ωραιότερα σπίτια του Σταφιδοκάμπου. Άριστο δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής της περιοχής , αναφέρει σε ανάρτησή του ο Γιώργος Αλεβιζόπουλος όπου έχει αναρτήσει και σχετικό βίντεο από την κατεδάφιση.
Γράφει λοιπόν ο κ. Αλεβιζόπουλος:
«Το σπίτι αυτό χτίστηκε το 1925 από τον Κωνσταντίνο Αντίοχο μετανάστη από την Ζάκυνθο, μετά πέρασε στην ιδιοκτησία του μεγαλύτερου γιού του Γεωργίου Αντιόχου, και του εγγονού του Νικολάου Αντίοχου.
Τα θεμέλια και μέχρι το ύψος του ενός μέτρου χτισμένο με πέτρα από το αρχαίο Νταμάρι στο θρομποβούνι (εκεί που σήμερα είναι οι κεραίες του ΟΤΕ μετά τον Νεοχώρι στον δρόμο που πάμε για Κυλλήνη) το υπόλοιπο χτισμένο με πλίθα (από χώμα άργιλοπιλόδες και άχυρο) διακοσμημένο με περίτεχνο σοφά με κιονόκρανα στις γωνίες και εξωτερική σκάλα που οδηγούσε στον επάνω όροφο πού ήταν το σπίτι του ιδιοκτήτη.
Στο ισόγειο λειτουργούσε μπακάλικο ( μικρό πολυκατάστημα που πουλούσε σχεδόν τα πάντα) καφενείο και κουρείο και κάποιες φορές ερχόταν και έστηνε τον πάγκο του και μπαλωματής. (Κουρέας ο Διονύσης Κλάδης επίσης μετανάστης από τη Ζάκυνθο).
Το μπακάλικο έκλεισε περίπου το 2002.
Στο πίσω μέρος κάτω από τις “περγουλιές” ( επιτραπέζια σταφύλια επάνω σε κατασκευή από σύρμα και σίδερο) το καλοκαίρι βλέπαμε από περιοδεύων κινηματογράφο ελληνικές και ξένες ταινίες.
Ο μπάρμπα-Κώστας είχε ιδιαίτερη αγάπη στα χελιδόνια για τα οποία άνοιγε τους φεγγίτες και έφτιαχναν τις φωλιές τους μέσα στο καφενείο πάνω στα “πάτερα” ( κορμοί δέντρων) που συγκρατούσαν το πάτωμα του ορόφου). Η μουσική πανδαισία από το κελάηδισμα των χελιδονιών, το Άντε γεια μας των θαμώνων του καφενείου πού έπιναν το κρασάκι τους είναι χαραγμένη στη μνήμη μας.
Το οικοδόμημα αυτό στο κέντρο του χωριού ήταν σημείο αναφοράς για 75 περίπου χρόνια».
