Ξεκίνησαν σήμερα Κυριακή 21 Μαρτίου στην πλατεία Ομονοίας της Πάτρας, οι εκδηλώσεις που διοργανώνουν ο Δήμος Πατρέων και ο Πολιτιστικός του Οργανισμός, για την συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο χώρο όπου βρίσκεται το άγαλμα του αγωνιστή της Επανάστασης του ’21 Παναγιώτη Καρατζά.
Ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης σε σύντομο χαιρετισμό του επεσήμανε:
«Ο Δήμος Πατρέων ξεκινά σήμερα τις εκδηλώσεις τιμής στον ηρωικό αγώνα του 1821, που υλοποιεί ο Πολιτιστικός Οργανισμός.
Τιμούμε τις τεράστιες θυσίες και τα ολοκαυτώματα των λαϊκών αγωνιστών, των επαναστατών που πάλεψαν να ξεκολλήσουν από την τότε λάσπη τη ρόδα της προόδου.
Η μεγάλη Επανάσταση του 1821 αποτέλεσε για την Αχαΐα, για την πόλη μας, αποφασιστικής σημασίας γεγονός.
Η Πάτρα και γενικότερα η Αχαΐα, ήταν πεδίο σημαντικών γεγονότων, ανάμεσα στα οποία ήταν η παρουσία των Παπαφλέσσα, Μελετόπουλου, Λόντου και άλλων και η αντιπαράθεσή τους στη σύσκεψη της Βοστίτσας με όσους καθυστερούσαν την επανάσταση. Η πρώτη νικηφόρα ναυμαχία στον κόλπο της Πάτρας το 1822 και η κρίσιμη μάχη στο Σαραβάλι, αλλά και οι αλλεπάλληλες πολιορκίες του Φρουρίου από το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και η επαναστατική του στάση ενάντια σε όσους υπέγραφαν προσκυνοχάρτια στον Ιμπραήμ.
Από τις 20 του Μάρτη του 1821, όπως αναφέρει ο ιστορικός Βασίλης Λάζαρης, οι ειδήσεις για τα επαναστατικά περιστατικά των Καλαβρύτων πλημμυρίζουν την πόλη, οι Τούρκοι αποσύρονται στο Φρούριο, ωστόσο τρομοκρατούν τους Έλληνες κατοίκους, επιτίθενται σε διάφορα σημεία, όπως στο συγκρότημα σπιτιών του προεστού Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου, όπου σκοτώθηκε ο ανιψιός του προύχοντα, Διαμαντής Παπαδιαμαντόπουλος. Στις 23 του Μάρτη του 1821, έκανε την εμφάνισή του ένοπλος, ο πατρινός τσαγκάρης Παναγιώτης Αναστασόπουλος, περισσότερο γνωστός με το παρανόμι Καρατζάς.
Η συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 δίνει τη δυνατότητα στον πατραϊκό λαό, στη νεολαία, να γνωρίσει, να αναζητήσει, τους βαθύτερους λόγους που οδήγησαν στην Επανάσταση, στη συγκρότηση του ελληνικού κράτους.
Μπορούμε να διδαχτούμε πολλά, γιατί οι επαναστάσεις είναι οι καλύτεροι “δάσκαλοι” της ιστορίας, είναι αυτές που κινούν την ιστορική εξέλιξη.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα, οι ελληνόφωνοι χριστιανοί έμποροι και πλοιοκτήτες σημειώνουν μεγάλη ανάπτυξη, συγκεντρώνουν δύναμη, πλούτο. Μία καινούρια τάξη έρχεται στο προσκήνιο, παίρνει την οικονομική πρωτοβουλία. Η καινούρια αυτή τάξη είναι η αστική τάξη.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που βρίσκεται σε υποχώρηση, σε παρακμή, με το φεουδαρχικό της σύστημα, μπαίνει εμπόδιο στην παραπέρα ανάπτυξη. Δεν ικανοποιεί τις στοιχειώδεις απαιτήσεις του καπιταλισμού, αφού εδώ ασφυκτιά, δεν υπάρχει ασφάλεια ζωής και περιουσίας, ικανή να εγγυηθεί μακροπρόθεσμα τη συσσώρευση της υπεραξίας, τις νέες μορφές πλούτου και κοινωνικής ζωής.
Η Επανάσταση του 1821 ήταν αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση, συμβάδιζε με την εποχή που έγινε.
Αυτή η τάξη οργανώθηκε και μάλιστα με συνωμοτικό τόπο, δημιούργησε τη Φιλική Εταιρεία, διαμόρφωσε επαναστατικό σχέδιο, ξεπέρασε την αρνητική στάση των τότε μεγάλων δυνάμεων (Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Τσαρικής Αυτοκρατορίας, Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας) προς την Επανάσταση.
Η Φιλική Εταιρεία οργάνωσε τους επαναστάτες, προετοίμασε την Επανάσταση. Ήρθε σε σύγκρουση με τους ταλαντευόμενους, ιδιαίτερα με αυτούς που είχαν συμμετοχή στην οθωμανική διοίκηση ή απολάμβαναν προνόμια στο πλαίσιο της οθωμανικής εξουσίας (Εκκλησία, κοτζαμπάσηδες, Φαναριώτες, αρματολοί). Αποτέλεσε το “νου” και τη “μηχανή” για τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών, σύμφωνα με τις οποίες, την κρίσιμη ώρα, δόθηκε το τελειωτικό χτύπημα στην οθωμανική εξουσία.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες έδωσαν τη μάχη από κοινού και ενωμένοι. Οι ταξικές αντιθέσεις δεν εξαφανίστηκαν και αυτό φάνηκε και αποδεικνύεται από τη διαφορετική στάση που κράτησαν οι κοινωνικές ομάδες πριν και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Αυτό μαρτυρούν οι εμφύλιοι πόλεμοι, αλλά και κατοπινά γεγονότα, όπως η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια.
Η επικράτηση της Επανάστασης οδήγησε στο σχηματισμό του έθνους – κράτους, που αποτελούσε την πραγματική επαναστατική απάντηση της εποχής στα αδιέξοδα της φεουδαρχικής εξουσίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να οδηγήσει στην κατάργηση της εκμετάλλευσης. Οι λαϊκές μάζες που αγωνίστηκαν ηρωικά στα πεδία των μαχών, έπαψαν να είναι ραγιάδες, μα δεν πέτυχαν την κοινωνική – οικονομική τους απελευθέρωση.
Η Επανάσταση του 1821 είναι κληρονομιά και παρακαταθήκη για τους σύγχρονους “σκλάβους”. Σηματοδοτεί το διαχρονικό συμπέρασμα: τίποτα δε μένει στατικό, ακίνητο, αλλά αντιθέτως η διαδικασία της εξέλιξης, ειδικά της κοινωνικής, είναι αέναη και πάντα προς τα μπρος. Κανένας δυσμενής συσχετισμός δύναμης δεν μπορεί να μείνει στατικός, όταν έχουν ήδη αναπτυχθεί οι υλικές προϋποθέσεις για το ξεπέρασμα ενός κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού. Η δύναμη αυτού του συμπεράσματος αποπνέει αισιοδοξία για το λαό μας, που βιώνει μία απάνθρωπη, σκληρή πραγματικότητα, σε όλους τους τομείς. Το μήνυμα της Επανάστασης διαλύει την ηττοπάθεια, το “τίποτα δε γίνεται”. Ναι, οι κυρίαρχοι οικονομικά είναι ισχυροί, αλλά πιο ισχυροί είναι πάντα οι λαοί!
Η αστική τάξη κατά την Επανάσταση ήταν δύναμη προόδου, γι’ αυτό και επικράτησε και επέβαλε την εξουσία της. Στη συνέχεια όμως, σταμάτησε να αποτελεί δύναμη προόδου, εμποδίζει πλέον την ανθρωπότητα, τους λαούς, να γευτούν τα αποτελέσματα της επιστήμης και της τεχνικής. Οι ιδέες της είναι ιστορικά παρωχημένες, Είναι μια τάξη που ζει από τον ιδρώτα αυτών που δουλεύουν, των εργαζομένων. Η συγκέντρωση πλούτου σε ελάχιστα χέρια είναι πρόκληση.
Η εκμετάλλευση των δημιουργών του πλούτου, της εργατικής τάξης, του χεριού και του πνεύματός της, ήρθε η ώρα να σταματήσει. Είναι πλέον μονόδρομος να μπει μπροστά, να οδηγήσει στην πρόοδο την κοινωνική εξέλιξη, να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Τα λόγια του Ρήγα Φεραίου του Βελεστινλή είναι επίκαιρα, όπως και τότε:
“Όταν η διοίκησις βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμει τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν’ αρπάξει τα άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο απ’ όλα τα χρέη του».
Στην εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε με την συμμετοχή περιορισμένου αριθμού ατόμων και με πιστή τήρηση των μέτρων, παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Παναγιώτης Μελάς, η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού, Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, Αντιδήμαρχοι, Πρόεδροι Οργανισμών, o επικεφαλής της παράταξης «Ώρα Πατρών» Γιώργος Ρώρος, εκπρόσωπος της παράταξης «Ανυπότακτη Πολιτεία», δημοτικοί και διαμερισματικοί σύμβουλοι, ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Τάκης Παπαδόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Χαράλαμπος Μπονάνος, εκπρόσωποι φορέων και αρχών.
