“Έσβησε” ο πατέρας του Ηρακλή Ρουπα και ο ίδιος επέλεξε να τον αποχαιρετίσει με ένα πολύ συγκινητικό σημείωμα.
“Ο Πατέρας μου ταξιδεύει στο μεγάλο ταξίδι πλέον ήρεμος στα 94. Υπήρξε αγωνιστής σε κάθε έκφανση της ζωής του. Αυτό το πάθος του μου μεταλαμπάδευσε. Η δημιουργικότητά του ήταν εκείνη που με ενέπνεε ακόμα και την τελευταία μέρα της ζωής του και θα συνεχίζει να με εμπνέει. Μπορούσε άνετα να μεταπηδήσει από τον ρόλο του γεωργού και του μάστορα σε εκείνον του επιχειρηματία με την γραβάτα και το σακάκι. Με αγάπη, χαμόγελο αλλά κυρίως έγνοια για του άλλους. Συνεργάτες και φίλους. Άλλωστε, ότι κάνω από εδώ και πέρα θα διερωτώμαι πως θα το έκανε εκείνος. Έτσι για να τον αισθάνομαι δίπλα μου.
Αμέτρητες οι ιστορίες του από τα άτακτα σχολικά του χρόνια στην κατοχική Πάτρα και το καταφύγιο της οικογένειας στο χωριά μας την Τράπεζα του Αιγίου. Οι αναπαραστάσεις αγώνων πόλο στον «μόλο» με τον ΝΟΠ Πατρών, τα καρφώματα στο βολλευ στα χωμάτινα της ΕΑΠ όπου μόνοι τους έφτιαξαν τις πρώτες ξύλινες εξέδρες, σε τακτική βάση. Άλλωστε, την αγάπη του για τον αθλητισμό από τον πατέρα μου την πήρα.
Εραστής του ωραίου και του ηθικού.
Πατριώτης. Με μεγάλη αγάπη για την Πάτρα που μου την έμαθε δρόμο – δρόμο, στα πρώτα μου σημαντικά βήματα στην Πόλη. Το καταφύγιό μας όμως ήταν στο χωριό μας την Τράπεζα, όπου σε πρώτη ευκαιρία τρώγαμε τα μεζεδάκια μας στο γνωστό αγνάντι του χωριού.
Ήταν πάντα δίπλα μου σε κάθε βήμα μου μέχρι τα 94. Τώρα ποια θα αγναντεύω μόνος από το αγαπημένο μας σημείο πάνω από την Πούντα, παρέα με τον εγγόνι του τον Σπύρο την ομορφιά του πελάγους. Κάπου εκεί στην απέραντη ομορφιά είμαι σίγουρος πως θα με παρακολουθεί πάντοτε με το χαμόγελό του αλλά και την πειρακτική ατάκα του”.
