Ποιος δεν αγαπά μια καλή ταινία; Είναι κάτι που μπορεί να πάρει το μυαλό μας από την καθημερινότητα και να μας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο για λίγες ώρες. Φυσικά, μερικές μπορεί να είναι καλύτερες από άλλες, ωστόσο μια στο τόσο, μια πραγματικά καλή ταινία μπορεί να αποτυπωθεί τόσο έντονα στο μυαλό και την κουλτούρα μας που θα συνεχίσουμε να μιλάμε για αυτήν για χρόνια.
Αυτή η λίστα περιέχει μόνο τέτοιες ταινίες. Προφανώς, υπάρχουν υπέροχες ταινίες που έχουν μείνει εκτός – 8 είναι μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό του κινηματογραφικού μεγαλείου – αλλά αυτές είναι μερικές από τις καλύτερες ταινίες που πρέπει να παρακολουθήσετε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας.
Επαναστάτης χωρίς αιτία, 1955
Με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Ντιν στο ρόλο του συμβόλου της γενιάς του: ένα έφηβος, που είναι κανούργιος σε μια μικρή πόλη, που υπακούει τους γονείς του, ερωτεύεται την πιο δημοφιλή κοπέλα του σχολείου κι έρχεται σε σύγκρουση με τους νταήδες της τάξης του. Το Επαναστάτης χωρίς αιτία καθόρισε μια γενιά με την ιστορία της εξέγερσης, της ανησυχίας και της παρεξηγημένης νεολαίας.
Γιατί να την δεις;
Μέσα από την ιστορία του πρωταγωνιστή, ο σκηνοθέτης αποπειράται να παρουσιάσει την ηθική παρακμή της αμερικανικής νεολαίας, την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και το χάσμα των γενεών. Η ταινία είναι ένα κειμήλιο της μεταπολεμικής απελευθέρωσης μιας γενιάς που λαχταρούσε να αποδεσμευτεί από τα τραύματα και τα συντρίμμια και να γλεντήσει τον θυμό με ρυθμό. Ένα εξαιρετικά σημαντικό και προειδοποιητικό έργο ακόμα και σήμερα.
Ληστεία Αλά Ιταλικά,1969
Μια ακόμα all-time classic ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στους Κινηματογράφους της Αγγλίας στις αρχές του Ιουνίου του 1969. Ένας παράνομος του Αγγλικού περιθώριου κατορθώνει τ’ακατόρθωτα μαζί με την παρέα του, γλιστρώντας έξυπνα από τα χέρια της Μαφίας και των καραμπινιέρων.
Γιατί να την δεις;
Το Ληστεία Αλά Ιταλικά αξίζει τον χρόνο σας για τις συνεχόμενες κλιμακωτές καταδιώξεις με αυτοκίνητα και όχι μόνο. Φυσικά, υπάρχει το απίστευτο καστ κορυφαίων ηθοποιών, με επικεφαλή τον αδάμαστο Μαικλ Κέιν στην ανεξερεύνητη ενσάρκωσή του cool της δεκαετίας του ’60.
Αποκάλυψη τώρα, 1979
Η εικόνα μιας ζούγκλας παραδομένης στην παραφροσύνη και στον θάνατο. «This is the end», τραγουδούν οι Doors και η τελετουργική, απόκοσμη μουσική, δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής: Βρισκόμαστε στον πάτο του κόσμου, στην καρδιά του σκότους. Βιετνάμ, 1968.
Γιατί να την δεις;
Το «Αποκάλυψη τώρα», ήταν η ταινία που έμελε να αποτελέσει σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου καθώς «έδειξε» τα όρια της κινηματογραφικής τέχνης. Τώρα, σχεδόν 40 χρόνια αργότερα, τα ακροατήρια εξακολουθούν να γοητεύονται από την μοναδική παραγωγή του Κόπολα. Η ταινία επιβεβαιώνει την ρήση ότι οι μεγάλες δημιουργίες μοιάζουν με το καλό, ακριβό κρασί.
Wall Street, 1987
Η απεικόνιση του Όλιβερ Στόουν για την εταιρική απληστία της δεκαετίας του `80. Το κεντρικό θέμα είναι σχετικά με το πόσο υψηλά μπορεί να φτάσει ένας χρηματιστής, καθώς και το ότι είναι πρόθυμος να ανέβει ψηλά με κάθε τρόπο, ακόμα και δια μέσου της παρανομίας.
Γιατί να την δεις;
Αν είστε trader, τραπεζίτης ή οποιοδήποτε είδος money-man, θα πρέπει σίγουρα να παρακολουθήσετε αυτήν την ταινία, διότι με κάποιο τρόπο θα είναι σχετική με σας. Για όλους τους υπόλοιπους, το άστρο του Μαικλ Ντάγκλας στον ρόλο του Γκρόρντον Γκέκο, αξίζει δύο ώρες και έξι λεπτά του χρόνου σας. Η 80’s αισθητική είναι στο φόρτε της, σε μια ταινία όπου ο σκηνοθέτης οδηγεί μαεστρικά, ενώ ο ρυθμός είναι δυνατός από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Η Μέρα της Μαρμότας, 1993
Σε σκηνοθεσία του αείμνηστου Χάρολντ Ράμις και με πρωταγωνιστή τον Μπιλ Μάρεϊ, αυτή η φανταστική ιστορία έχει ως ήρωα έναν παρουσιαστή δελτίου καιρού που ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά. Αφου υποκύπτει στον ηδονισμό και σε αμέτρητες απόπειρες αυτοκτονίας, αρχίζει σιγά σιγά να επανεξετάζει τα θέματα του χρόνου, της ζωής και, ναι, της αγάπης.
Γιατί να την δεις;
Αν ήταν αρκετά καλή ώστε να συμμετέχει ο Μπιλ Μάρεϊ, τότε είναι αρκετά καλή για όλους εμάς. Εκπληκτική ταινία και με πολύ βάθος ως προς το τι είναι τελικά η ζωή και η ευτυχία. Δεν είναι μια απλή κωμωδία. Η δημοτικότητα και η κριτική αποδοχή της ταινίας αυξήθηκε σημαντικά με το πέρασμα του χρόνου και πλέον θεωρείται κλασική.
Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ, 1994
Με έναν τρόπο που είναι κάτι περισσότερο από μια ιστορία στη φυλακή, η Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη ταινία που έγινε ποτέ και η οποία αντικατοπτρίζει την δύναμη της συνήθειας, την ελευθερία και την πραγματική φιλία.
Γιατί να την δεις;
Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει την συγκεκριμένη ταινία τόσο ξεχωριστή , ώστε παρά την τεράστια οικονομική της αποτυχία να θεωρείται σήμερα μια από τις πιο κορυφαίες όλων των εποχών; Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας της είναι σίγουρα και η εκπληκτική ερμηνεία των πρωταγωνιστών. Πρόκειται για μια ταινία η οποία παρότι διαρκεί δυόμισι ώρες δεν παύει να είναι ενδιαφέρουσα ούτε ένα λεπτό, κρατώντας τον θεατή σε αγωνία μέχρι και το τέλος! Αν δεν σας αρκούν τα παραπάνω, τότε, γιατί το λέμε εμείς!
American Beauty, 1999
Η ταινία που σάρωσε στις βασικές κατηγορίες των Όσκαρ κατά τη διοργάνωση το 2000, σαρκάζει τη φτιαχτή ευδαιμονία του Χόλιγουντ, εστιάζοντας στη σύντομη επανάσταση ενός ιδιωτικού υπαλλήλου ο οποίος ξυπνά από το λήθαργο μιας συμβατικής ζωής και προσπαθεί να κερδίσει τα χαμένα χρόνια.
Γιατί να την δεις;
Για κάθε gentleman που περνά κρίση μέσης ηλικίας, το American Beauty είναι αυτή που πρέπει να επιλέξει. Με πρωταγωνιστή τον Κέβιν Σπέισι ως Λέστερ Μπέρνμαν, το American Beauty πραγματεύεται μία “επίθεση” στην παραδοσιακή εκδοχή του «αμερικανικού ονείρου» και στους εκπροσώπους του, που κατέληξαν υπέρμαχοι όλων όσων κάποτε αμφισβητούσαν. Εξοχος ο Κέβιν Σπέισι και το υπόλοιπο καστ.
Braveheart, 1995
Στο Braveheart, ο Μελ Γκίμπσον κάθισε στην σκηνοθετική καρέκλα για να διηγηθεί τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του εθνικού ήρωα της Σκωτίας, του σκληροτράχηλου πολεμιστή Γουίλιαμ Γουάλας, τον οποίο και υποδύεται. Το έπος, είχε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία, καθώς προτάθηκε για 10 Όσκαρ και έφυγε από την τελετή με τα πέντε, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Φωτογραφίας!
Γιατί να την δεις;
Το Braveheart δεν το αγαπάς για την ιστορική του πιστότητα, αλλά για το πόσο εξαιρετικά χειρίζεται αυτά τα μεγάλα και τρανά της ζωής, όπως ο πατριωτισμός, η αγάπη και η προδοσία.
