“Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος σε βάρος της κοινωνικής βάσης, η οποία αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στην σωρεία αντικοινωνικών και αντεργατικών νομοσχεδίων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και κατατίθενται προς ψήφιση. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει να φέρει προς ψήφιση το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το ασφαλιστικό και τη συνδικαλιστική δράση, επιδιώκοντας να ανατρέψει κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων, κατακτήσεις που είναι βαμμένες με το αίμα και τους αγώνες των εργατών. Οι αναδιαρθρώσεις που εμπεριέχονται στο νέο νομοσχέδιο έχουν ως στόχο να μετατρέψουν την εργασιακή πραγματικότητα σε μια απέραντη ζούγκλα, στην οποία η εκμετάλλευση των εργατριών από την εργοδοσία θα είναι άτεγκτη, ενώ παράλληλα επιχειρείται ο ολοκληρωτικός έλεγχος των συνδικάτων, προκειμένου να μην υπάρχει περιθώριο αντίστασης και διεκδίκησης στον εργασιακό χώρο.
Τη στιγμή που μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς ως αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών που εδώ και δεκαετίες απαξίωσαν και διέλυσαν το σύστημα υγείας, το κράτος επιμένει στο θλιβερό αφήγημα της επιτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας και της επιστροφής στην κανονικότητα. Η πραγματικότητα όμως δεν μπορεί να μακιγιαριστεί από τα ψεύδη των κυρίαρχων. Είναι ξεκάθαρο ότι γι’ αυτούς σημασία έχει να δουλεύει η καπιταλιστική μηχανή και να μεγιστοποιούνται τα κέρδη. Οι ζωές των εργαζομένων δεν έχουν αξία. Για αυτό και αντί για ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, είδαμε γιγάντωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, προσλήψεις μπάτσων και κατασταλτικά μέτρα. Αντί για ενίσχυση του συστήματος υγείας και ικανοποίηση των αιτημάτων των υγειονομικών, είδαμε δωράκια στις ιδιωτικές κλινικές και διώξεις στους υγειονομικούς. Για αυτό είδαμε το ξύλο στις πλατείες και το αφήγημα της ατομικής ευθύνης που επιχείρησε να συγκαλύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους για τους χιλιάδες νεκρούς.Στην ουσία η πανδημία χρησιμοποιήθηκε ως ευκαιρία από το κράτος και τα αφεντικά, των οποίων το κύριο μέλημα δεν ήταν φυσικά η προστασία της ανθρώπινης ζωής, αλλά η εδραίωση καιεμβάθυνση της κυριαρχίαςτους.
Μαζί με την επίθεση σε κάθε κεκτημένο, με την κατάργηση κάθε δικαιώματος, με την γιγάντωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και την διεύρυνση του αντεργατικού οπλοστασίου των εργοδοτών, με το νέο νομοσχέδιοτο κράτος επιχειρεί να απονεκρώσει τους χώρους δουλείας από οτιδήποτε ανατρεπτικό και αγωνιστικό. Ο συνδικαλισμός, η ταξική οργάνωση, η απεργία και η περιφρούρηση της πρέπει να παρανομοποιηθούν. Πρέπει να χτυπηθεί κάθε εστία ανυπακοής, αντίστασης, ταξικής δράσης και αλληλεγγύης. Στους χώρους δουλειάς αλλά και στους κοινωνικούς χώρους πρέπει να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου. Η καπιταλιστική μηχανή πρέπει να δουλεύει και εμείς απλά να είμαστε τα γρανάζια της.
Πιο συγκεκριμένα, το παρόν αντεργατικό νομοσχέδιο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:
-Κατάργηση 8ώρου και επιστροφή στην 10ωρη εργασία. Συγκεκριμένα, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργάτες έως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή. Η εργάσιμη μέρα θα επιμηκύνεται κάθε φορά που θα έχει ανάγκη η εργοδοσία, χωρίς κανένα κόστος για την ίδια. Η μόνη υποχρέωσή της θα είναι να εξοφλεί τις πρόσθετες ώρες δουλειάς εντός του ίδιου 6μήνου, με αντίστοιχη μείωση ωρών, χορήγηση ημερών άδειας ή ρεπό, σαν να μπορούν δήθεν οι εργάτες να συνέρχονται από το ξεζούμισμα στη δουλειά σε βάθος 6μήνου και όχι 24ώρου. Ιδίως σε διάφορους εποχικούς χώρους εργασίας, οι πρόσθετες ώρες δουλειάς σε πολλές περιπτώσεις δεν αμείβονται ως υπερωρίες αλλά «ισοφαρίζονται» με ρεπό και μειωμένο ωράριο τους μήνες και τις μέρες της μειωμένης κίνησης.
-Αυξάνονται οι ώρες της υπερωρίας σε 150 για όλους τους κλάδους και καταργείται πλήρως η πληρωμή τους. Ειδικά στους κλάδους με έντονη εποχικότητα (τουρισμός, συγκοινωνίες, κ.α.) ή περιοδικότητα (κατασκευές) για όλους τους μήνες που οι εργαζόμενοι λιώνουν στη δουλειά θα εργάζονται 50ωρο χωρίς υπερωρίες, ενώ ακόμα και η «επιστροφή των ωρών» είναι φούμαρα καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είτε δουλεύουν μεροκάματο, είτε απολύονται.
-Οι επιχειρήσεις θα μπορούν με μια απλή διαδικασία να ενταχθούν στην κατηγορία αυτών που δεν έχουν Κυριακάτικη αργία. Ουσιαστικά εντείνουν με κάθε ευκαιρία την διαδικασία για την πλήρη κατάργησή της.
-Αποκτά δικαίωμα ο εργοδότης να απαγορεύσει στην εργαζόμενη την προσέλευσή της στη δουλειά μετά την προειδοποίηση της απόλυσής της. Αυτό διευκολύνει τον εργοδότη και οικονομικά, αφού η αποζημίωση απόλυσης μετά από προειδοποίηση είναι μειωμένη κατά 50%, αλλά και όσον αφορά τους ταξικούς αγώνες αλληλεγγύης που μπορούν να λάβουν χώρα από συναδέλφους ή σωματεία στον χώρο της δουλειάς του απολυμένου. Την ίδια στιγμή, η διάταξη αυτή αποτελεί το λιγότερο ύβρη και χλευασμό στα χρόνια κόπου και οξύνει κατακόρυφα την αγωνία που επιφέρει η ανεργία και το μετά της απόλυσης, αφού το μέγιστο χρονικό διάστημα που προβλέπεται για την ενημέρωση περί απόλυσης είναι 4 μήνες.
-H διαμεσολάβηση εργατικών διαφορών και ο ρόλος των Επιθεωρήσεων Εργασίας διαλύονται ως σύστημα. Αντί της ενίσχυσης του ΣΕΠΕ, μεταφέρονται αρμοδιότητες στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) όπου και θα προσλαμβάνονται στελέχη αορίστου χρόνου, προφανώς της αρεσκείας των αφεντικών.
-Έχει το δικαίωμα ο εργοδότης να συστήνει ατομική σύμβαση εργασίας με την εργαζόμενη ακόμα και αν υπάρχει ήδη συλλογική σύμβαση εργασίας.
-Συνδικαλιστές και οργανώσεις εργατριών επιχειρείται να φακελωθούν, προκειμένου να ελέγχονται από το κράτος και την εργοδοσία, καθώς καθίσταται πλέον υποχρεωτική η εγγραφή-φακέλωμα των εργατικών σωματείων και συνδικαλιστικών οργανώσεων στο «ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων», όπως επίσης και η εγγραφή στο «μητρώο πραγματικών δικαιούχων».
-Στρέφεται ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων, ποινικοποιείται η ταξική-συνδικαλιστική δράση, θεσμοθετείται το στήσιμο και η υποστήριξη απεργοσπαστικών μηχανισμών (σε επιχειρήσεις που τη λειτουργία τους κρίνουν αυτοί ως «κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο», είναι απαραίτητο να εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον το 40% του συνολικού προσωπικού) και αντιδραστικών/αντεργατικών τακτικών και συμπεριφορών, καθώς το νομοσχέδιο απαγορεύει τις καταλήψεις χώρων και εισόδων σε περιπτώσεις απεργίας. Αν λάβουν χώρα τέτοιες συμπεριφορές, η απεργία θα καθίσταται παράνομη και οι παραπάνω πράξεις ποινικώς κολάσιμες.
-Μετατρέπεται ο συνδικαλισμός σε μια ψηφιακή μάχη μηχανισμών όπου ακυρώνονται οι πραγματικές διαδικασίες της συνέλευσης με τη ζωντανή συναδελφική συζήτηση, ζύμωση και ανταλλαγή σκεπτικών, ενώ προωθείται η ηλεκτρονική ψήφος, ιδιαίτερα σε σημαντικά ζητήματα λήψης αποφάσεων όπως αυτό της απεργίας. Πατώντας πάνω στη διάταξη Αχτσιόγλου για απαρτία του 50%+1 του εκάστοτε σωματείου στις Γενικές Συνελεύσεις, προκειμένου να είναι νόμιμη μια απεργία, στην ουσία το νέο νομοσχέδιο επιχειρεί να καταργήσει στην πράξη τη δυνατότητα ζωντανής συμμετοχής, ενημέρωσης στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων.
-Σε ό,τι αφορά τώρα στις αναδιαρθρώσεις του ασφαλιστικού, το κράτος προωθεί την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων, ξεκινώντας από τις επικουρικές, προκειμένου να απαλλαγεί από το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης. Μέσω του νέου Επικουρικού Ταμείου, το οποίο προβλέπεται να δημιουργηθεί από το 2022 και την εισαγωγή σε αυτό της λεγόμενης «κεφαλαιοποίησης», οι αγορές και τα χρηματιστήρια θα είναι αυτά που θα καθορίζουν αν και ποια σύνταξη θα παίρνουν τα νέα ασφαλισμένα άτομα, τα οποία θα καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε «επενδυτικά πακέτα», με διαφορετικό «επίπεδο ρίσκου» χωρίς όμως καμία απολύτως εγγύηση για τη σύνταξή τους.
Από όλα αυτά γίνεται φανερό πως το χαλάρωμα του lock-down και η λεγόμενη επανεκκίνηση της οικονομίας, θα συνοδευτεί από την επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην βάση της κοινωνίας, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, δηλαδή στη μετακύληση των καπιταλιστικών προβλημάτων, λόγω της πανδημίας, στις πλάτες των κατώτερων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων. Όταν οι κυρίαρχοι μιλάνε για «εκσυγχρονισμό», στην ουσία μιλάνε για νέες μορφές εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Όταν μιλάνε για «ανάπτυξη», εννοούν την ανάπτυξη που είναι βαμμένη με το αίμα των εργατριών και των ανθρώπων της τάξης μας. Και φυσικά όταν αναφέρονται στην «κανονικότητα», αναφέρονται στην κανονικότητατου εργασιακού μεσαίωνα και της διάλυσης της ζωής μας.
Στο σημείο αυτό όμως δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι η νέα αντεργατική επίθεση από την κυριαρχία δεν προκύπτει απ΄το πουθενά. Μετά από μια δεκαετία, βίαιης επιβολής καπιταλιστικών πολιτικών, με τα μνημόνια και τη συνολική επίθεση πάνω στην κοινωνία, -που συνεχίστηκε και στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την παρούσα κυβέρνηση βιώνουμε την επίθεση σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής. Επί της ουσίας λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όσο με τη θεσμοθέτηση υπαρκτών αντεργατικών, αντισυνδικαλιστικών και αντιασφαλιστικών μεθοδεύσεων και πρακτικών.Όλα αυτά τα αντικοινωνικά μέτρα, η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, δεν αποτελούν έργο αποκλειστικά και μόνο της παρούσας κυβέρνησης και ούτε πρόκειται να ανακοπούν από την όποια επόμενη. Σε μια περίοδο παγκόσμιας παρατεταμένης κρίσης, εντεινόμενης από την πανδημία, το κεφάλαιο επιχειρεί να μπει και πάλι σε κερδοφόρα τροχιά, πατώντας στην πλάτη μιας κοινωνίας υποταγμένης και ελεγχόμενης.
Απέναντι στη γενικευμένη τρομοκρατία και καταστολή, στις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης που επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά στους χώρους δουλειάς, υπάρχει κι άλλος δρόμος. Ο δρόμος της οργάνωσης των εργαζομένων, της αντίστασης, της διεκδίκησης και του κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, οι εργάτριες, οι ντόπιοι και οι μετανάστριες, τα άνεργα άτομα, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση, από καμιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πρέπει να οργανωθούμε, και με συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους κι οργανωμένους στη βάση κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και στις σχολές.Με ταξικά σωματεία και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διαμορφώσουμε τον μαχητικό συνδικαλισμό της βάσης και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Μόνο οι δικές μας και από τα κάτω αντιστάσεις και η αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς, μπορούν να μας προστατεύσουν από την ολομέτωπη επίθεση κράτους – κεφαλαίου και να σφυρηλατήσουν ειλικρινείς σχέσεις ταξικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ανάμεσά μας, μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.
ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ
Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΑΒΙΑΣ
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΜΑΗ, 19:00: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΠΟΡΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΤHN ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
*θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση στην Κατάληψη Παραρτήματος στις 20.30
ανοιχτή συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο.
