Εφυγε από την ζωή ο γυμναστής – φυσικοθεραπευτής Δημήτρης Παπατσώρης. Σε ηλικία 92 ετών! Γενιές Πατρινών αθλήθηκαν στα σχολεία που υπηρέτησε. Με την σύζυγό του κυρία Χουλιάρα, φιλόλογο, απέκτησαν δύο παιδιά τον Τάσο Παπατσώρη καιτη Βιβή Παπατσώρη. Η κηδεία του θα γίνει στις 10 το πρωί της Πέμπτης στον Αγιο Μηνά!
Η ανάρτηση της κόρης του Βιβής Παπατσώρη:
Χτες το βράδυ ” έφυγε ” ο μπαμπάς ο Δημητρακης μου, όπως συνήθιζα να τον λέω ..
Ένας ξεχωριστός μπαμπάς … Ένας γελαστός και αστείος μπαμπάς…μέχρι το τέλος…
… Δεν ξεχνούσε να.μου. χαμογελάει και να με κοροϊδεύει μέχρι το τέλος…
– Ποια είμαι εγώ μπαμπά ??
– Με κοιταγε,γελούσε και κανοντας τη χαρακτηριστική χειρονομία…Αιντεεεεε, μου απαντούσε : ο Κολοκοτρώνης
Έζησε με περισσή αξιοπρέπεια , ταπεινότητα και ανιδιοτέλεια… Με καθετί που ασχολιόταν το εκανε με ξεχωριστό αίσθημα προσφοράς , , στα παιδιά στο Νοσοκομείο της Βούλας ,με την ιδιότητα του ως Φυσιοθεραπευτής , είχε αφιερώσει τον εαυτό.του στην καταπολέμηση της Πολυομελιτιδας ,που καλπάζε.τα χρόνια εκεινα. Ήταν περήφανος για τη δουλειά του εκεί…σχεδόν σε όλες τις συζητήσεις μας το ανέφερε..χαιρόταν σα μικρό παιδί ,όταν έλεγε ..πόσα παιδιά σώσαμε τότε…
Πρόσφερε τις Υπηρεσίες του ως σπουδαίος αθλητής του Ύψους στην αγαπημένη του ομάδα τον Πανιώνιο… κι ήταν δύσκολα.τοτε χρόνια , που νηστικοί και ξυπόλητοι πήγαιναν στους Αγώνες ,με ανταμοιβή ένα πιάτο φασολάδα.κι.ενα δανεικο ζευγάρι παπούτσια για τους Αγώνες ..
Πρόσφερε στους μαθητές του, στο Εξατάξιο τοτε Γυμνάσιο Καρπενησίου
, όπου γνωρίστηκε και με τη μητέρα μου Βασιλική, το 1963, και μετέπειτα στο 3ο.Λυκειο Πατρών Ήταν περήφανος , που είχε τη μισή σχεδόν Πάτρα , μαθητές ..
. Διετέλεσε Αν. Νομαρχιακός Επιθεωρητής Φυσικής Αγωγής και ήταν περήφανος γιατι στις μέρες.του κατασκευάστηκε το Κολυμβητήριο της Αγυιάς , σημείο αναφοράς όλης της Πάτρας και της Ελλάδος…
Ταυτόχρονα, και αυστηρά αφιλοκερδώς , προσέφερε τις Υπηρεσίες του στο Ίδρυμα., Κιβωτός της Αγάπης , ως Φυσιοθεραπευτής Ο τελευταίος του σταθμός , ως καθηγητής , υπήρξε το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Πατρών στη Μανιακίου
, στο οποίο πήγαινα μι εγώ σχολείο από της Τρίτη Δημοτικού, έως και το 1987 που αποφοίτησα
,από όπου συνταξιοδοτήθηκε με .περηφανεια κι αυτός την ίδια χρονιά..
Έφυγε με αξιοπρέπεια ,.όπως έζησε… χωρίς να ξεχάσει ποτέ τα.δυσκολα.παιδικα του χρόνια , γεννημενος.στο Κοπανάκι Αχαιας , αφού έζησε ορφανός από τα οκτώ του χρόνια , παιδί πολυμελούς οικογένειας με τη γιαγιά που απέμεινε χήρα , με πέντε αγόρια…ο Μπαμπάς ήταν ο μικρότερος … Ήταν αυτονόητη η πορεία της ζωής του από τότε…η Προσφορά !!
Ξεχωριστή.αγαπη είχε για τον εγγονό του Νίκο ,που έλαμπε το πρόσωπο.του όταν τον έβλεπε !!
Όπως βέβαια , και για την εγγονη ταυ.Ιριδα – Βασιλική που του έλειπε πολύ αφού ζει στη Θεσσαλονίκη.
Θα τον αποχαιρετήσουμε , την Πέμπτη 29/7/2021 στις 10.το.πρωι , στο Β Κοιμητήριο Πατρών , του Αγίου Μηνά…
Καλό ταξίδι.στο.Φως Μπαμπά μου , Δημητράκη μου..
Σε αγαπώ !!! ;
ΥΓ Θέρμη παράκληση αν μπορείτε , όχι συλληπητηρια και κορδέλες μαύρες… Ο μπαμπάς ταξιδεύει στο Φως !!!
