Σαν χθες, πριν 5 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Αχαιός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος. Ο άψογος Πρόεδρος, για τον οποίο δικαιούται να υπερηφανεύεται η Πάτρα και να τον τιμά στο διηνεκές αναλόγως. Οπως και κάθε άλλο πολιτικό και πνευματικό ανάστημα που είναι γέννημα – θρέμμα της.
Μετά από 5 μόλις χρόνια θα ‘λεγε κανείς ότι η πόλη περιέπεσε στη λήθη, με αφορμή την απώλεια του Κωστή. Εχει συμβεί και με άλλους επιφανείς Πατρινούς.
Τις τελευταίες μέρες ήλθαν στο φως της δημοσιότητας γραφειοκρατικά και άλλα εμπόδια που δεν έχουν επιτρέψει μέχρις στιγμής να αποδώσει η Πάτρα έναν δρόμο της στη μνήμη του αντιστράτηγου Νίκου Κατούντα, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, στις 22 Ιουλίου 1974.
Τελικά, όπως υποστηρίζεται από δημοτικούς κύκλους, κάτι δεν πάει καλά με την Επιτροπή Ονοματοθεσίας του Δήμου, που τα τελευταία χρόνια περιήλθε ουσιαστικά σε αδράνεια.
Ετσι, παρέστη ανάγκη να συσταθεί καινούργια Επιτροπή, ωστόσο συμπεριελήφθησαν σε αυτή μόνο πέντε δημοτικοί σύμβουλοι και την περασμένη Πέμπτη η Αποκεντρωμένη Διοίκηση δεν ενέκρινε τη σύστασή της! Και τούτο διότι ο νόμος προβλέπει ότι πρέπει να μετέχουν στην Επιτροπή Ονοματοθεσίας και εκπρόσωποι φορέων και πολίτες, πέραν της συμμετοχής του Δήμου.
ΕΝΤΕΧΝΩΣ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ
Ο δημοτικός σύμβουλος Θόδωρος Ξυλιάς αποκαλύπτει στην «ΠτΚ» ότι «υπηρετούνται σκοπιμότητες και παρατηρείται μια γενικότερη απροθυμία για απόδοση τιμών σε εξέχουσες προσωπικότητες της Πάτρας, που δεν έχουν ιδεολογικοπολιτική συγγένεια με την Δημοτική Αρχή».
Ως κραυγαλέο παράδειγμα, ο δημοτικός σύμβουλος, αναφέρει τον Κωστή Στεφανόπουλο:
«Οντως λάβαμε απόφαση το 2016 στο Δημοτικό Συμβούλιο να τιμηθεί ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στην ομόφωνη απόφαση συμπεριελήφθη τότε η εισήγηση του Κώστα Χριστόπουλου, ωστόσο διαπιστώσαμε εκ των υστέρων ότι είχε αφαιρεθεί από την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Γεροπαναγιώτη η πρότασή μας να δοθεί το όνομα του Κωστή σε δρόμο της πόλης»!
Εξ άλλου, ο ίδιος δημοτικός σύμβουλος ανασύρει και την περίπτωση του πρώην Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κωνσταντίνου Γούδα: «Θα μπορούσε κάλλιστα ο δρόμος που ενώνει την Πανεπιστημιούπολη με την γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου να λάβει τ’ όνομά του. Πολλές προτάσεις του αείμνηστου καθηγητή είχαν συμπεριληφθεί στην μελέτη για την κατασκευή της γέφυρας. Ηταν ένας από τους πρωτοπόρους της υλοποίησης του μεγαλεπήβολου έργου. Κι όμως, παρατηρείται απροθυμία και σ’ αυτή την περίπτωση…».
ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΚΑ
Με τις ονοματοθεσίες υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα. Δεν ευνοούνται από τον νόμο και τον δημοτικό κανονισμό οι μετονομασίες δρόμων και την εξήγηση δίνει ο δημοτικός σύμβουλος Νίκος Τζανάκος:
«Αθροιστικά στο παρελθόν είχαν συγκεντρωθεί 250 περίπου αιτήματα μετονομασιών. Ολα έχουν αρχειοθετηθεί! Αντικειμενικά, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση μια μετονομασία και ο νομοθέτης έχει κάνει τις σχετικές προβλέψεις. Φανταστείτε ν’ αλλάξει όνομα η οδός Κορίνθου. Θα προκύψει μια δαιδαλώδης διαδικασία αλλαγής τραπεζών, σφραγίδων, στοιχείων στην Εφορία, στο ΚΤΕΟ, στο Υπ. Συγκοινωνιών κ.ο.κ. Πρόκειται για μια χρονοβόρα διαδικασία, που έχει σχεδόν απορριφθεί από το κράτος».
Πραγματικά, τα εμπόδια είναι υπαρκτά και αντικειμενικά. Υπάρχουν, όμως και οι παρακάμψεις. Για παράδειγμα η μίνι περιμετρική δεν έχει όνομα. Και τα νέα πάρκα δεν έχουν όνομα, όπως και κάποιες πλατείες θα μπορούσαν να τύχουν «δυνατών» οναματοθεσιών. Αρκεί να φύγουν από τη μέση η αδράνεια και κάποιες σκοπιμότητες.
Πελοπόννησος (Γιώργος Αναστασόπουλος)
