Του Θανάση Γιανναδάκη
Αυτό που διακυβεύεται στις εκλογές του Κινήματος Αλλαγής είναι η πολιτική του φυσιογνωμία και η δυνατότητα του να μιλήσει πάλι πολιτικά, οραματικά και κυρίως ριζοσπαστικά προοδευτικά.
Να εκφράσει, δηλαδή, τα εκατομμύρια συμπολιτών μας τα οποία είτε απέχουν, είτε αποστρέφονται την πολιτική γιατί απλά δεν βλέπουν εκείνο το όραμα και το σχέδιο στο οποίο να βρίσκουν τον εαυτό τους. Άλλωστε, αυτό είναι ένα οριζόντιο πρόβλημα όλων των προοδευτικών πολιτικών κομμάτων.
Για την επόμενη μέρα στο χώρο μας χρειάζονται τρεις προϋποθέσεις:
Όραμα – Ενότητα – Δουλειά
Όραμα για να κινητοποιηθούν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις σε μια εποχή που θα έχει το άνοιγμα των ανισοτήτων λόγω της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης ως κυρίαρχο ζήτημα αλλά και την Ενεργειακή Μετάβαση ως πεδίο άσκησης πολιτικής που είτε θα βγάλει την κοινωνία κυρίαρχη, είτε θύμα ολιγοπωλίων και γεωπολιτικών παιχνιδιών.
Όραμα για μια κοινωνία η οποία χάνει όλο και περισσότερο τα περιθώρια ελεύθερης έκφρασης, ενώ μονίμως τα συστήματα εξουσίας προσπαθούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη με όρους ιδιοτέλειας και ατομικισμού. Αυτό το όραμα δεν γίνεται να σχηματιστεί με όρους επικοινωνιακούς ή με συνθήματα τα οποία από τη διαχρονικότητά τους έχουν χάσει, εν πολλοίς, και τη βαθύτερη σημασία τους.
Ενότητα για να γίνει σαφές ότι το όραμα που αποκρυσταλλώνεται θα υπηρετηθεί από όλους όσοι επέλεξαν να είναι σε αυτό το κόμμα.
Δουλειά για να ξαναγίνει το Κίνημα Αλλαγής ένα Μαζικό, Δημοκρατικό και Ριζοσπαστικό κόμμα το οποίο θα αγκαλιάσει τα δυναμικά και ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας. Δεν αρκεί μόνος ένας Ηγέτης. Ένας Πρόεδρος.
Χρειάζεται, Δουλειά – Δουλειά – Δουλειά.
Για να μην διανοείται κανείς να απευθύνει το ερώτημα «με ποιους θα πάτε» και να μην αισθάνεται κανείς την αναγκαιότητα να επικαλείται «αυτόνομη πορεία» γιατί απλούστατα η ίδια η πορεία και η πρακτική μας θα είναι κυρίαρχη πολιτικά και πρωτοποριακή ιδεολογικά.
Έχοντας παρακολουθήσει τα προτάγματα όλων των υποψηφίων, είμαι πλέον πεπεισμένος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να αναδιαμορφώσει τη δυναμική του κόμματος, ώστε
Να επαναφέρει το ριζοσπαστισμό στην πολιτική έναντι της διαχείρισης και της διανομής συμφερόντων.
Να βάλει τις βάσεις για την αναστροφή της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας που συντελείται με καταστροφικές συνέπειες και να κινητοποιήσει τον προοδευτικό κόσμο σε ένα αύριο με όραμα και στρατηγική.
Να διαμορφώσει εκείνο το πλαίσιο που θα απαντά στις ανάγκες της νέας γενιάς όχι με όρους ηλικιακούς αλλά με την αλληλεγγύη των γενεών που τείνει να καταρρεύσει και με όρους που θα απαντούν στο μέλλον στοχευμένα και αποτελεσματικά.
Να βάλει τα θεμέλια για μια Ελλάδα που θα παράγει πλούτο και δεν θα τον ανακυκλώνει μεταπρατικά εις βάρος των ασθενέστερων και της νέας γενιάς και θα δώσει πραγματικές απαντήσεις στην μετανάστευση και την ξενιτιά της νέας γενιάς.
Με όλη την ιστορική διαδρομή, τα βιώματα και τα διδάγματα που κουβαλάει ο καθένας μας επιλέγω να είμαι σαφής και ξεκάθαρος, όχι για να ορμηνεύσω κανέναν και καμία για το τι θα κάνει.
Απλά, γιατί στα κρίσιμα και στα μεγάλα όλοι πρέπει να παίρνουμε θέση.
Αφήνω κάτι για το τέλος.
Όσοι πιστεύουν ότι μέσα από αυτήν την εκλογική διαδικασία κατοχυρώνουν για τους εαυτούς τους οτιδήποτε για την επόμενη μέρα, καλό θα είναι να το ξανασκεφτούν. Η κοινωνία δίνει την αποδοχή και όχι οι μηχανισμοί ή οι “αυλές”.
Όσοι πιστεύουν ότι μέσα από αυτήν την εκλογική διαδικασία κατοχυρώνουν για τους εαυτούς τους οτιδήποτε για την επόμενη μέρα, καλό θα είναι να το ξανασκεφτούν. Η κοινωνία δίνει την αποδοχή και όχι οι μηχανισμοί ή οι “αυλές”.
