Πάνω από 1.500 άτομα στην ανοικτή κοινότητα της Πάτρας βρίσκονται αυτές τις μέρες σε καραντίνα και προσπαθούν να αναρρώσουν, κάνοντας θεραπεία στο σπίτι τους και μένοντας αποκλεισμένοι από την εργασία τους, από τους φίλους τους και γενικότερα από το κοινωνικό της περιβάλλον.
Αρκεί να υπολογίσουμε ότι ο δείκτης των ενεργών κρουσμάτων στην Πάτρα είναι περίπου στα 1730 και οι νοσηλείες στα νοσοκομεία της Πάτρας είναι πάνω από 150. Τα κρούσματα που βρίσκονται σε καραντίνα λοιπόν είναι πολλά και το ευτύχημα είναι ότι ο αριθμός των νοσηλειών σε σύγκριση με την διασπορά δεν είναι ανάλογος.
Είναι υψηλός, αλλά σε σύγκριση με τα κρούσματα χαμηλός, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν μπορεί να ανατραπεί. Το γεγονός αυτό, οι χαμηλές (πλην βαριές) νοσηλείες αναλογικά με τα κρούσματα οφείλεται ασφαλώς στο ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ατόμων που έχουν μολυνθεί έχουν κάνει το εμβόλιο, τουλάχιστον τις δύο δόσεις.
Όμως ανάμεσα τους υπάρχει ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό ανεμβολίαστων που έχει πιο έντονα συμπτώματα, χωρίς να χρειαστεί να πάει στο νοσοκομείο, όμως περνάει δύσκολα, με πόνους στα κόκαλα και βήχα.
Σε κάθε περίπτωση οι ασθενείς που βρίσκονται σε καραντίνα στο σπίτι τους είναι σε άμεση επαφή με τον ιδιώτη γιατρό που τους συμβουλεύει και τους δίνει οδηγίες για το πώς να περάσουν όσο γίνεται πιο ανώδυνα αυτές οι δύσκολες μέρες που θα είναι άρρωστοι, χωρίς επικοινωνία και απομονωμένοι.
Για ακόμα μία φορά έτσι αποδεικνύεται πολύτιμη η ύπαρξη των οικογενειακών ιδιωτών γιατρών, αφού χωρίς αυτούς, ένα ποσοστό των ατόμων που βρίσκονται σε καραντίνα, ίσως να χρειαζόταν νοσηλεία.
Βοηθούν έτσι οι γιατροί ώστε να μην γονατίσει το σύστημα υγείας, έστω και αν το υπουργείο επιδιώκει την επίταξη τους, μη έχοντας προφανώς συνειδητοποιήσει την αξία του ρόλου τους στην διαχείριση της πανδημίας.
Πάντως, η διασπορά στην ανοικτή κοινότητα της Πάτρας παραμένει μεγάλη, παρόλο που ο αριθμός των μολύνσεων έχει δείξει τελευταίως μια σταθεροποίηση, σε υψηλά όμως στάνταρ.
