«Είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα και μάνα στη ζωή. Μπορεί να μην γέννησα αυτά τα παιδιά αλλά τα αγάπησα και τα κράτησα στην αγκαλιά μου σαν να είναι δικό μου κομμάτι. Να έχουν βγει από τα σπλάχνα μου. Κάθε μέρα ζω με την αγωνία τους. Θέλω να α βλέπω να προοδεύουν και να μαθαίνω τα καλά τους νέα όπου κι αν βρίσκονται».
Με αυτά τα λόγια η πιο ξακουστή μάνα της πόλης, η δασκάλα, Παναγιώτα Λάζαρη, είχε μιλήσει στην «Π» για την «ευλογία» όπως η ίδια τη χαρακτήριζε που είχε στη ζωή της να μεγαλώσει 200 ορφανά παιδιά.
«Πάει η μάνα μας. Τη χάσαμε. Ορφανέψαμε» μας είπε χθες το πρωί ένας από τα παιδιά της ο Σταύρος Μπαλοδήμας όταν μας κάλεσε για να μας ενημερώσει για τον θάνατό της. «Ηταν το Α και Ω στη ζωή μου, όπως και για κάθε ορφανό παιδί. Αυτή δεν μας πρόσφερε απλώς ένα σπίτι αλλά ήταν η μάνα μας. Στην αγκαλιά της κουρνιάζαμε όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα. Αυτή μας χτένιζε και μας έντυνε. Αυτή καθόταν ξάγρυπνη στο προσκεφάλι μας όταν είχαμε πυρετό. Αυτή μας διάβαζε. Αυτή μας έβγαζε βόλτα για να μας διασκεδάσει. Αυτή μας περίμενε με λαχτάρα στην πόρτα να γυρίσουμε στο σπίτι μας από το σχολείο ή όπου αλλού βρισκόμαστε» μας είπε ο ίδιος με δάκρυα στα μάτια.
ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΑΠΟ ΜΩΡΑ
Η Δασκάλα Παναγιώτα Λάζαρη πρόσφερε την πιο ανόθευτη και ανιδιοτελή αγάπη στα ορφανά που βρέθηκαν στη «Φωλιά του Παιδιού» που στεγάζεται στο κτίριο της οδού Μαιζώνος και Γκότση
Οπως τα ίδια τα παιδιά μας είπαν, ποτέ δεν αισθάνθηκαν ότι είναι ορφανά. Ποτέ δεν αισθάνθηκαν ότι δεν ανήκαν σε οικογένεια. Ποτέ δεν αισθάνθηκαν εγκαταλελειμμένα. Ποτέ δεν στερήθηκαν κάτι γιατί ο «φύλακας άγγελός τους» φρόντιζε πάντα να τους καλύπτει τις ανάγκες τους πριν προλάβουν να τις εκφράσουν.
Από μωρά τα κρατούσε στην αγκαλιά της, τα κουνούσε όταν έκλαιγαν, τους τραγουδούσε και τα χάιδευε. Τα μεγάλωσε, τα σπούδασε, τα αποκατέστησε επαγγελματικά μέχρι που δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες. Κράτησε στην αγκαλιά της εγγόνια ακόμα και δισέγγονα. Ολα τα παιδιά της, όσο μακριά και αν ήταν δεν την ξεχνούσαν και σε τακτικά διαστήματα γύριζαν στο σπίτι τους και στη ζεστή της αγκαλιά.
ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Το 2019, η Παναγιώτα Λαζαρή είχε βραβευθεί ως Πρόσωπο της Χρονιάς από την «Π».
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ
Η ιστορία της Παναγιώτας Λάζαρη ξεκινάει πριν από πολλά χρόνια. Υπηρέτησε ως Δασκάλα σε διάφορα σχολεία. Διετέλεσε διευθύντρια στο οικοτροφείο Κωφών και Βαρηκόων παιδιών. Οταν αποφάσισε, το 1970, να αναλάβει εθελοντικά τη «Φωλιά του Παιδιού», όπου κατέληγαν παιδιά από το Δημοτικό Βρεφοκομείο που δεν τα έπαιρνε κανείς για υιοθεσία, διέθεσε όλο της το είναι. Κι αυτό έκανε μέχρι την τελευταία της στιγμή.
«Ξεκινάει από το πρωί με τις μαγειρικές της, το μεσημέρι στρώνεται, όπως πάντα το οικογενειακό τραπέζι και περνάει όλη της τη μέρα με το να μας φροντίζει» μας είχε περιγράψει ένα από τα παιδιά της το 2019 όταν η «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» της απέδωσε τη δέουσα τιμή στα «Πρόσωπα της Χρονιάς». Καθημερινά τους έδινε συμβουλές για αξιοπρέπεια, σεβασμό στον συνάνθρωπο, ευγένεια και αγάπη. «Της αρέσουν πάρα πολύ τα λουλούδια. Παντού υπάρχουν ανθισμένα λουλούδια στο σπίτι μας κι όπως συνηθίζει να μας λέει, έτσι θέλει να είναι και ζωή μας, ανθισμένη».
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ
Το έργο της έχει μεγαλύτερη αξία καθώς απέφευγε συστηματικά τις δημόσιες εμφανίσεις, την προβολή και τις εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν προς τιμήν της. Στη μοναδική εκδήλωση που παραβρέθηκε ήταν όταν τιμήθηκε από τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο στο πλαίσιο εορτής του Αγ. Ανδρέα, το 2007. Η πόλη, και όχι μόνον, της οφείλει ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Βέβαια αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει με τίποτα αυτό που της λένε δημόσια, μέσω της «Π», τα παιδιά της. «Δεν υπάρχουν λέξεις για να τις εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε γι’ αυτήν. Είμαστε στη ζωή επειδή αυτή μας έδωσε ζωή. Μάθαμε να αγαπάμε γιατί αυτή μας έδωσε αγάπη. Είναι αυτή που ποτέ δεν κράτησε τίποτε για τον εαυτό της και μας πρόσφερε τα πάντα. Δεν μας γέννησε αλλά έγινε η μάνα μας. Είναι η μάνα μας».
Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ
Η κηδεία της θα τελεστεί αύριο και ώρα 13.00 από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ρίου όπου βρίσκεται και η οικογενειακή της κατοικία. Στο αναγγελτήριο του θανάτου της εκτός από τα αδέλφια της, Ανδρέα και Σωτηρία και τα ανίψια της, στην πρώτη θέση αναγράφοντα τα παιδιά της: η Φωλιά του Παιδιού. Η οικογένειά της παρακαλεί αντί στεφάνων να γίνουν καταθέσεις για τη «Φωλιά του Παιδιού»
Πελοπόννησος (Μαρίνα Ριζογιάννη)
