Από το travel.gr
Τρίτη πρωί, και οι πρώτες ακτίνες του ήλιου καθορίζουν το χρώμα του Αργοσαρωνικού. Κατεύθυνσή μας τα Καλάβρυτα, σε μία επίσκεψη που έχει ως στόχο να αποκρυπτογραφήσει το ταξιδιωτικό status μίας περιοχής που εκ πρώτης συγκαταλέγεται στους top χειμερινούς προορισμούς.
Το λευκό SUV Peugeot 3008, σταθερό και άνετο, μας δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας, και ταυτόχρονα εντείνει τη διάθεσή μας για ένα short-break από την πόλη. Χρησιμοποιούμε τη mirror-link δυνατότητα του αυτοκινήτου και από το premium spotify της Αμαλίας, της φωτογράφου της παρέας, «ακούμε Σωκράτη» όπως λέει και ίδια και δεν αποδέχεται τις έντονες παρακλήσεις μου, για μικρές παρενθέσεις, με κάπως πιο λαϊκές επιλογές. Καθόλη τη διάρκεια της εκδρομής, οδηγός μας θα είναι το σύστημα πλοήγησης, βασικός εξοπλισμός σε όλες τις εκδόσεις του 3008.
Αφήνουμε πίσω μας τον Ισθμό της Κορίνθου, και στη διακλάδωση ακολουθούμε την πορεία προς Πάτρα. Ο δρόμος, μία πλησιάζει και μία απομακρύνεται από το παραλιακό μέτωπο. Κάποια πρώτα σύννεφα κάνουν την εμφάνισή τους, καθώς πλησιάζουμε το Δερβένι. Στο Διακοπτό, πιάνουμε σιγά-σιγά την ανηφόρα. Ένας φιδωτός δρόμος θα μας οδηγήσει στα Καλάβρυτα. Πριν από αυτό όμως, έχουμε στάση. Και μάλιστα σε ένα από τα πιο πρωτοπόρα οινοποιεία της Πελοποννήσου, το οινοποιείο Τετράμυθος που δίνει εδώ και χρόνια ιδιαίτερη βαρύτητα στην παραγωγή φυσικών κρασιών και βιοδυναμικής διαχείρισης του αμπελώνα του. Συναντάμε τον Παναγιώτη Παπαγιαννόπουλο και μας δίνει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη λειτουργία του κτήματος, το οποίο δημιουργήθηκε το 2004, ωστόσο, τρία χρόνια αργότερα, το 2007, καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά. Χρειάστηκε μόλις ένας χρόνος για να επαναλειτουργήσει και πλέον οινοποιεί δύο σειρές κρασιών, τα βιολογικά και τα φυσικά. «Παράγουμε 24 συνολικά ετικέτες εκ των οποίων οι 10 είναι βιολογικοί οίνοι και οι υπόλοιπες 14 εντάσσονται στην κατηγορία των φυσικών», θα μας πει ο Παναγιώτης ο οποίος μας ενημερώνει ότι το 85% της παραγωγής εξάγεται σε 22 χώρες. Με τη βοήθεια της Δήμητρας, μίας καταπληκτικής οινολόγου, η οποία μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες για τη διαδικασία και το οινοποιείο, περνάμε από όλους τους χώρους αλλά και από το χαρακτηριστικό κελάρι με τα σιδερένια προστατευτικά της κάβας.
Η στάση στο Μέγα Σπήλαιο
Ανηφορίζοντας προς τα Καλάβρυτα και παρόλο που το πρόγραμμά μας, έχει επίσκεψη στη Μονή Μ. Σπηλαίου την επόμενη μέρα, δεν μπορείς να δεις αυτό το συγκλονιστικό θέαμα και να μην σταματήσεις. Η Αμαλία ετοιμάζει την φωτογραφική της, κάνει κάποιες λήψεις μέσα από τα παράθυρα του Peugeot 3008, και ψιθυρίζει: «εδώ θα πετάξω το drone». Η Μονή, είναι κολλημένη με πείσμα πάνω σε έναν κάθετο βράχο, προκαλώντας δέος. Μέσα στο ναό, βρίσκονται διατηρημένες τοιχογραφίες του 1653, αλλά και ένα καταπληκτικό ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Ψιχαλίζει για τα καλά, όταν μετά τη στάση μας στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, βρισκόμαστε στη διασταύρωση προς Ζαχλωρού. Ένα χωριό γεμάτο ιστορίες, εικόνες και θρύλους. Θα το επισκεφτούμε μία άλλη μέρα, αλλά σήμερα δεν μπορούμε να μην βρεθούμε εδώ στα πρώτα μέτρα της στροφής προς Ζαχλωρού, όπου τα φύλλα από τα πλατάνια έχουν φτιάξει ένα πανέμορφο καφεκίτρινο χαλί. Απολαμβάνουμε μοναδικές εικόνες, και για μία ακόμη φορά γίνεται ξεκάθαρο στη σκέψη μου, πως κάθε εποχή του χρόνου έχει να επιδείξει μία μοναδική ομορφιά. Η ομίχλη έχει πέσει βαριά, αλλά οι προβολείς Peugeot Full LED Technology, οι οποίοι διαθέτουν την λειτουργία “Foggy mode” για οδήγηση σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας και την λειτουργία στατικού κατευθυντικού φωτισμου SDL (Static Directional Lighting), βελτιστοποιούν την ορατότητα στις στροφές κάνοντας την οδήγηση και μέσα στην ομίχλη, ένα διασκεδαστικό και ασφαλές παιχνίδι. Ας ακολουθήσουμε τη ροή και με αυτό τον τρόπο θα απολαμβάνουμε το καθετί. Η Αμαλία μιλάει ξανά μόνη της. Κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά σε όμορφες εικόνες, κάνει τους δικούς της σχεδιασμούς, ψάχνει την κατάλληλη οπτική, και γενικότερα δείχνει να το απολαμβάνει.
Στη Φύση των Καλαβρύτων
Φτάνουμε στα Καλάβρυτα και είναι σχεδόν μεσημέρι. Μιλάω στο τηλέφωνο με τον Κώστα από τον 4seasonsoutdoor, όπου μαζί με τον Νίκο μας περιμένουν για να σχεδιάσουμε κάποιες δραστηριότητες στη φύση των Καλαβρύτων. Δεν έχει ακόμη χιόνι και είναι μία ιδανική ευκαιρία να δούμε τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς στην περιοχή, πέρα από το να βρεθεί στο χιονοδρομικό. Βρισκόμαστε εδώ που προετοιμάζονται οι επισκέπτες για να ανέβουν στο βουνό, και να συμμετάσχουν σε κάποια δραστηριότητα. Στολές, παπούτσια, αδιάβροχα, αντιανεμικά και διάφορά άλλα -που δεν ξέρω ακριβώς τι είναι. Είμαστε έτοιμοι και ξεκινάμε για το βουνό. Ο Νίκος Πριονάς και ο Κώστας Κακαβάς, μας καθοδηγούν. Περπατάμε το μονοπάτι προς το Κεραμιδάκι και περνάμε μπροστά από μερικές αιωνόβιες καστανιές. «Η ηλικία τους, έχει υπολογιστεί στα 700 έτη» θα μας πει ο Νίκος, ενώ προσθέτει πως «τα δέντρα αυτά έχουν νεκρωθεί σε κάποια τμήματά τους, αλλά συνεχίζουν να ζουν και να ανθίζουν την Άνοιξη.» Φτάνουμε στο καταπληκτικό ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, στην κορυφή ενός μικρού λόφου, κρυμμένο ανάμεσα στα πελώρια δέντρα.
Στο εργαστήριο κεραμικής, Komokoi
Το βράδυ μας βρίσκει στην πλατεία του οικισμού. Κάνουμε μία βόλτα στον πεζόδρομο, πιάνουμε τη συζήτηση. Η Ανθή Ζησιμοπούλου, έχει εδώ το εργαστήριο κεραμικής της, το Komokoi. Φτιάχνει κομψά, χρηστικά -τα περισσότερα- κεραμικά και μένει εδώ όλο το χρόνο. Είναι ευχαριστημένη από την καθημερινότητά της, και όπως μας λέει επέστρεψε στο μέρος όπου μεγάλωσε θέλοντας να ζήσει μία καθημερινότητα πιο απλή και ήρεμη.
Άνεση, ασφάλεια, τέλεια οδηγική συμπεριφορά
Το πρωινό της επόμενης ημέρας, η θερμοκρασία είναι κοντά στο μηδέν. Το Peugeot3008, είναι εφοδιασμένο με θερμαινόμενα καθίσματα. Βάζουμε μπρος και ξεκινάμε για μία ημέρα που ευελπιστούμε ότι θα μας φέρει μπροστά σε όμορφες εικόνες και ωραίες ιστορίες ανθρώπων.
Το μεσαίο SUV της Peugeot ξεχωρίζει με τη δυναμική του εμφάνιση η οποία τονίζει τον premium προσανατολισμό του. Στα ιδιαίτερα γνωρίσματά του συγκαταλέγονται τόσο η εμφατική του μάσκα όσο και τα κάθετα LED φώτα ημέρας.
Premium είναι και το ιδιαίτερα ποιοτικό εσωτερικό που προσδιορίζεται από το i-cockpit στην πιο πρόσφατη ψηφιακή του εκδοχή, καθώς και από το μικρό τιμόνι, που αποτελεί στοιχείο αναγνώρισης και συμβάλλει στη δημιουργία ενός ιδιαίτερου στυλ που χαρακτηρίζει όλα τα SUV της Peugeot.
Στο 3008, μάλιστα, αυτό το στυλ ενισχύεται και από την κεντρική κονσόλα που διαχωρίζει τη θέση του οδηγού από αυτή του συνοδηγού, ενή η οθόνη αφής 10″ στο κέντρο του ταμπλό που κάνει ιδιαίτερα εύκολη την επιλογή των ρυθμίσεων του κλιματισμού.
Ακριβώς κάτω από την οθόνη τα όμορφα σχεδιασμένα μπουτόν επιτρέπουν την άμεση πρόσβαση στις λειτουργίες που χρησιμοποιούνται συνεχώς, π.χ. το ραδιόφωνο ή το σύστημα κλιματισμού -δυνατότητα που αυξάνει κατακόρυφα την πρακτικότητα και την άνεση και αποδεικνύει την προσοχή που έχει δοθεί σε κάθε λεπτομέρεια.
Στις απαιτητικές στροφές, ο κινητήρας diesel διατηρεί την ροπή σε υψηλές τιμές χωρίς να απαιτείται συνεχής αλλαγή σχέσεων.
Η άνεση εξασφαλίζεται και από τους μεγάλους χώρους για έως και πέντε επιβάτες και τις αποσκευές τους.
Χαρακτηριστικό του Peugeot 3008 είναι και η μεγάλη γκάμα των κινητήρων του, καθώς περιλαμβάνει σύνολα βενζίνης και πετρελαίου -1.200 και 1.500 κυβικών αντίστοιχα- καθώς και plug-in υβριδικά συστήματα πρόωσης με 225 και 300 ίππους. Το πιο ισχυρό είναι και τετρακίνητο, ενώ και τα δύο μπορούν να καλύψουν μέχρι και 59 χιλιόμετρα καθαρά ηλεκτρικά.
Αυτό σημαίνει πως οι περισσότερες καθημερινές μετακινήσεις μπορούν να γίνουν ιδιαίτερα οικονομικά και με την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση του περιβάλλοντος, ενώ και τα δύο απαλλάσσονται από το φόρο εταιρικής χρήσης.
Μία στάση μνήμης
Μία πρώτη στάση στη μνημείο των πεσόντων επιβάλλεται για κάθε επισκέπτη αυτού του μαρτυρικού τόπου, στον οποίο στις 13 Δεκεμβρίου του 1943, έγινε μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες. Εδώ στη Σφαγή των Καλαβρύτων, Γερμανοί στρατιώτες, εκτέλεσαν όλο τον ανδρικό πληθυσμό και στη συνέχεια προχώρησαν και στην ολοκληρωτική καταστροφή του οικισμού.
Οι λιγοστές, αλλά έντονες στροφές που ακολουθούν, θα μας οδηγήσουν στην κορυφή του λόφου πάνω από τα Καλάβρυτα. Εδώ που τα δέντρα πασχίζουν να καλύψουν κάθε ελεύθερο χώρο. Ανεβαίνοντας, και πλησιάζοντας τη στροφή προς το χιονοδρομικό, η ομίχλη, έχει πέσει πολύ χαμηλά, κάνοντας την εικόνα ακόμη πιο μαγική.
Στο Πλανητέρο, και στο ερειπωμένο σχολείο των Λουσών
Συνεχίζουμε για μερικά χιλιόμετρα με κατεύθυνση το Πλανητέρο. Ο καιρός καθαρίζει, και μπροστά μας, ξεχύνεται ο Απανόκαμπος ή αλλιώς ο κάμπος των Λουσών, που έχει έκταση περίπου 10 χιλ. στρέμματα. Μία τεράστια έκταση, ένα καλλιεργήσιμο υψίπεδο. Στους Λουσούς, κάνουμε μία σύντομη στάση και επισκεπτόμαστε το ερειπωμένο πλέον, παλιό δημοτικό σχολείο. Οι εικόνες είναι δυνατές. Σπαμένα τζάμια και πόρτες και μερικά βιβλία, από εκείνα που διδάσκονταν στο δημοτικό στα μέσα της δεκαετίας του `80. Πόσες χαρές, πόσα γέλια, πόσες φίλιες, αλλά και πόσες στεναχώριες σε αυτό το κτήριο. Όλα έχουν δώσει τη θέση τους στην ερήμωση. Μαθαίνουμε ωστόσο ότι το κτίριο αυτό σχεδιάζεται να αναπαλαιωθεί και να χρησιμοποιηθεί ως χώρος που θα φιλοξενεί παλιά εργαλεία από τη ζωή και τις εργασίες στον κάμπο.
Στα ερείπια των Αρχαίων Λουσών
Εδώ στους Λουσούς, ή αλλιώς και Σουδενά βρίσκονται και τα ερείπια των Αρχαίων Λουσών. Υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της περιοχής και οι πρώτες αναφορές εντοπίζονται στο 708 π.Χ. Αποτέλεσε Ιερό πανελλήνιας εμβέλειας, ενώ έχει έρθει στο φως και ο ναός της Αρτέμιδος. Σε σχέση με την προηγούμενη ονομασία της περιοχης, τα «Σουδενά», υπάρχει σύνδεση με την αντίστοιχη περιοχή του Ζαγορίου. Ειδικότερα, η ονομασία αυτή οφείλεται στην ιστορική οικογένεια των Πετιμεζαίων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί τον 17ο αιώνα προερχόμενοι από τα Σουδενά του Ζαγορίου στην Ήπειρο.
Στο Τυροκομείο Πετρόπουλου
Οδηγώντας στην πεδιάδα, ανάμεσα σε καλλιέργειες καλαμποκιού αλλά και ατέλειωτους κάμπους με τριφύλλι, φτάνουμε στο τυροκομείο Πετρόπουλου. Ο Χρήστος, μας υποδέχεται, και είναι έτοιμος να μας δείξει όλη την παραγωγική διαδικασία. Βλέπουμε το τυροκομείο και στη συνέχεια πηγαίνουμε στον κάμπο, εκεί που βρίσκονται τα ζώα και απολαμβάνουν το πράσινο φρέσκο χορτάρι. Το τυροκομείο Πετρόπουλου, παράγει εξαιρετική φέτα, γραβιέρα, μυζήθρα, ανθότυρο, βούτυρο γάλακτος, και πρόβειο γιαούρτι. Ο Χρήστος έχει μεγαλώσει μέσα στο τυροκομείο. Γνωρίζει κάθε σπιθαμή αυτού του κάμπου, και πολύ γρήγορα αποφάσισε ότι θέλει να ασχοληθεί και να συνεχίσει την επιχείρηση που ξεκίνησε το 1992 ο πατέρας του Παναγιώτης Πετρόπουλος.
Στο Σπήλαιο των Λιμνών
Επόμενη στάση, σύμφωνα με το πρόγραμμα, είναι στο Σπήλαιο των Λιμνών. Ανακαλύφθηκε το 1964, και αρκετά χρόνια αργότερα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες που το κατέστησαν επισκέψιμο. Διαθέτει 13 αλλεπάλληλες κλιμακωτές λίμνες, στοιχείο που το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλα τα σπήλαια του πλανήτη. Κατά την περιήγηση ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει τα 500 πρώτα μέτρα του σπηλαίου, μέσω μία ειδικής ράμπας. Το συνολικό μήκος του σπηλαίου είναι 1980 μέτρα. Κατά την ξενάγησή μας στο σπήλαιο, ο υπεύθυνος μας ενημερώνει αναλυτικά ενώ εμείς παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τον σταλακτικό διάκοσμο, και τους εκπληκτικούς φυσικούς σχηματισμούς.
Ο κύριος Μιχάλης και η ζωή στο χωριό
Στη διαδρομή προς το Πλανητέρο, συναντάμε πάνω στο δρόμο τον κ. Μιχάλη, ο οποίος έχει βγάλει τα ζώα του για φαγητό. «Το καλοκαίρι τα πηγαίνω πάνω στο βουνό και τα φέρνω εδώ μόνο για τους δύσκολους μήνες του χειμώνα», θα μας πει εκεί στην άκρη του δρόμου. Τα κατέβασε από το βουνό, πριν από λίγες ημέρες και όπως μας λέει, περνάει το χρόνο του ακούγοντας sport fm, και πίνει και κανένα κρασάκι. Έμεινε για 35 χρόνια στην Αθήνα, στην περιοχή του Γκύζη, και είναι Παναθηναϊκός. Δεν είναι ευχαριστημένος από την πορεία της ομάδας, αλλά τρέφει ελπίδες για το μέλλον.
Στο Πλανητέρο, μέσα σε ένα παραμυθένιο τοπίο με πλατάνια και τα δροσερά ορμητικά νερά του Αροάνιου ποταμού, ο Γιώργος Ράπανος, ασχολείται με την εκτροφή πέστροφας. Στο κατάστημα που διατηρεί στο χώρο, ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει πέστροφα μαγειρεμένη με διάφορους τρόπους, ακόμη και καπνιστή, όπως την προετοιμάζει στο καπνιστήριο ο Γιώργος.
Ο μελισσοκόμος και το Korys
Εκεί στο Πλανητέρο, έχουμε και μία ακόμη συνάντηση, με τον μελισσοκόμο Βασίλη Κουτρουλάκη, ο οποίος έχει αφιερώσει όλη του την καθημερινότητα στην παραγωγή υψηλής ποιότητας μελιού. Πλάι στις κυψέλες -κρατήσαμε μία απόσταση ασφαλείας εμείς- μας εξηγεί για αυτή τη μοναδική κοινωνία των μελισσών, και τη σπουδαιότητά της για τη ζωή όλων μας. Πρόκειται για το μέλι Korys, το οποίο έχει αποσπάσει πολλά βραβεία, κάτι που όπως μας σημειώνει ο Βασίλης, του δίνει ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο ώστε να συνεχίσει ακόμη περισσότερο. Παράγει μέλι ελάτης, βελανιδιάς, δάσους, καστανιάς, ορεινό ανθόμελο, θυμαρίσιο, και από χαρούπι. Επισκεφθήκαμε και το πρότυπο εργαστήριο που διατηρεί στο δρόμο από Πλανητέρο με κατέυθυνση προς Κλειτορία.
Με τον Βασίλη, και το τηλέφωνό του να μην σταματά να χτυπά λεπτό, καθώς έχει αναλάβει και καθήκοντα αντιδημάρχου, καθίσαμε στην πολύ όμορφη και πρόσφατα ανακαινισμένη πλατεία της Κλειτορίας. Το παλαιό της όνομα είναι Μαζαίκα, και οφείλεται στο γεγονός ότι εδώ είχαν τους κήπους τους οι κάτοικοι του χωριού Μάζι. Το 1830, έγινε σπουδαίο εμπορικό κέντρο, ενώ κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ο οικισμός λεηλατήθηκε και καταστράφηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, μία ημέρα μετά τη Σφαγή των Καλαβρύτων.
Στην κυρία Μαρία στον Πριόλιθο
Η μέρα πλησιάζει προς το τέλος της. Περιμένω εδώ και ώρα την επόμενη στάση και δεν είναι άλλη από την επίσκεψη στον Πριόλιθο, όπου η κυρία Μαρία στο Λίθος, θα μας έχει ετοιμάσει τη σπεσιαλιτέ της. Κόκορας με μακαρόνια. Η Αμαλία σιγοψιθυρίζει όταν βλέπουμε μία ωραία θέα. Σκέφτεται μάλλον κάποια ακόμη λήψη. Θέλει να πετάξει το drone. Θέλει να την αφήσω σε ένα σημείο και να ξανακάνω εκείνο το κόμματι της διαδρομής ώστε να έχει μία ακόμη καλύτερη λήψη. Από την άλλη όμως σκέφτομαι τον κόκορα με τα μακαρόνια και επιταχύνω.
Πράγματι έχουμε ήδη παρκάρει και σε χρόνο μηδέν, είμαστε πλάι στο τζάκι, με την μικρή Θάλεια, την εγγονή της κυρίας Μαρίας, δίπλα μας να ζωγραφίζει. Η Αμαλία σκέφτεται μερικές ακόμη λήψεις και με την άδεια των γονιών της μικρής, τη φωτογραφίζει σε διάφορα σημεία του ξενώνα. Ένας όμορφος μικρός ξενώνας, με προσοχή στη λεπτομέρεια. Το πρωινό της κυρίας Μαρίας, γίνεται ανάρπαστο. Τοπικά προϊόντα, τοπικές συνταγές. Τα τηγανόψωμα καταπληκτικά, η κολοκυθόπιτα και η τυρόπιτα με νόστιμο τραγανό φύλλο και ωραία γέμιση. Ανυπομονώ για τον κόκορα με τα μακαρόνια. Μάλλον ανυπομονώ και για το αυριανό πρωινό από τώρα. Ακόμη και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο θυμάμαι εκείνη τη γεύση ξεκάθαρα. Μάθαμε επίσης ότι η κυρία Μαρία ετοιμάζει γεύματα αλλά μόνο με προπαραγγελία, (26920 22768, 6974731904), ενώ το πρωινό είναι στάνταρ για όλους όσοι μείνουν στα δωμάτια. Προφανώς, κανείς δεν θέλει να έρθει εδώ και να χάσει αυτή την ευκαιρία να ξεκινήσει τη μέρα του με όλα αυτά τα καλά.
