Η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας συνεχίζει τις προβολές της, στις 10 Ιανουαρίπυ κλείνοντας τον Α! Κύκλο με μια ταινία-μύθο, για τον έρωτα, τα λάθη, τα μέματα και όλα όσα κάνουν δύσκολες τις σχέσεις.
- Η ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ – UNDINE
· Σκηνοθεσία – Σενάριο: Κρίστιαν Πέτζολντ
· Ηθοποιοί: Πώλα Μπίερ, Φραντζ Ρογκόβσκι, Μάριαμ Ζαρέ, Ζακόμπ Μάτσενζ, Αν Ράτε-Πολ.
· Φωτογραφία: Χανς Φρομ
· Μοντάζ: Μπετίνα Μπόχλερ
· Μουσική: Πίνο Ντονάτζιο
· Χώρα: Γερμανία, Γαλλία (Έγχρωμη)
· Διάρκεια: 90΄
Πρώτη προβολή: 7.00 μμ.
Δεύτερη προβολή: 9.30 μμ.
Διακρίσεις: 8 Βραβεία και 15 Υποψηφιότητες
Berlin International Film Festival 2020: 2 Βραβεία, FIPRESCI και Αργυρή Άρκτο στην Πώλα ΜπίερΙ
European Film Awards 2020 : Βραβείο Καλύτερης ηθοποιού στην Πώλα Μπίερ
Lisbon & Estoril Film Festival 2020: Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στον Φραντζ Ρογκόβσκι.
Montclair Film Festival (MFF) 2020: Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στην Πώλα Μπίερ.
Online Film Critics Society Awards 2021: Βραβείο Καλύτερης ταινίας
Seville European Film Festival 2020: 2 Βραβεία, Σκηνοθεσίας και Μοντάζ.
Η Ουντίνε είναι μία γοητευτική ιστορικός που ζει στο Βερολίνο. Όταν ο άντρας που αγαπάει την εγκαταλείπει, ένας αρχαίος μύθος ξυπνά και την προστάζει να σκοτώσει εκείνον που την πρόδωσε, επιστρέφοντας μετά στο νερό. Ο πολυβραβευμένος δημιουργός των «Phoenix» και «Transit», στην πιο παραμυθένια σκηνοθετική του απόπειρα, ανατρέπει τα θεμέλια του μελοδράματος με μια ρομαντική βουτιά σε μία δική του «Μορφή του Νερού», διηγούμενος την ιστορία ενός μεταφυσικού έρωτα, τόσο ακριβοθώρητου όσο και καταδικασμένου. Αργυρή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου για τη σαγηνευτική Πόλα Μπέερ, η οποία μαζί με τον Φραντς Ρογκόφσκι, έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς του γερμανικού σινεμά τα τελευταία χρόνια, απογειώνει ερμηνευτικά αυτό το σκοτεινό παραμύθι αγάπης.
Μετά από το «Transit», μια από τις καλύτερες ταινίες του ο Κρίστιαν Πέτζολντ είχε ανακοινώσει πως θα ξεκινήσει μια τριλογία βασισμένη σε γερμανικούς μύθους, τοποθετημένους όμως στη σύγχρονη εποχή. Η πρώτη ταινία αυτής της τριλογίας ανφέρεται στον μύθο μιας νύμφης των νερών που αποπλανεί άντρες σε μια σειρά από φολκορικές ιστορίες. Στην ταινία του η Ούντινε θα είναι η Πόλα Μπιρ μια γυναίκα που δουλεύει ως ξεναγός στο Βερολίνο του σήμερα και η οποία όταν ο εραστής της την εγκαταλείψει για μια άλλη γυναίκα θα πρέπει εξ΄αιτίας μιας κατάρας να τον σκοτώσει και να επιστρέψει στα νερά απ΄όπου ήρθε.
—————————————
Ο μύθος της “Undine” είναι πολύ γνωστός και διαδεδομένος στην κεντρική Ευρώπη. Μια νύμφη του νερού γίνεται άνθρωπος όταν ερωτεύεται έναν άνδρα. Όταν ο άντρας που αγαπάει της είναι άπιστος, τότε αυτή πρέπει να τον σκοτώσει και να επιστρέψει στο νερό ή κατά άλλους να πεθάνει έπειτα και εκείνη.
Στην ταινία, η Undine είναι μία ιστορικός που είναι υπεύθυνη ξεναγήσεων και παρουσιάσεων που αφορούν την αστική ανάπτυξη του Βερολίνου, στις διάφορες εποχές της ιστορίας του, την ανατολική του και την δυτική του πλευρά, μέχρι και το σήμερα. Η ταινία ξεκινάει με την Undine να βρίσκεται σε ραντεβού με τον φίλο της Johannes, o οποίος της λέει ότι θα την εγκαταλείψει, εκείνη εκνευρισμένη του λέει ότι θα πρέπει να τον σκοτώσει αν σταματά να την αγαπά, αναφερόμενη στον μύθο της νύμφης που φέρει το όνομά της. Όταν επιστρέφει όμως στο σημείο που άφησε τον φίλο της, θα γνωρίσει τον Christoph, με τον οποίο θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα, ενώ για εκείνο η Undine, φαίνεται να είναι ότι πιο σημαντικό στην ζωή του.
Ο Christin Petzold μας έχει μεταφέρει πολλές φορές στην Ανατολική Γερμανία με τα Phoinix και Barbara, ενώ στην τελευταία του ταινία το Transit, όπου συνεργάστηκε και πάλι με Paula Beer και Frank Rogowski, όπως και στο Undine, μας μετέφερε στην Μασσαλία και έδωσε βάρος στο μεταναστευτικό θέμα. Στο Undine ο Petzold θα κρατήσει το κλασσικό υπέροχο αφηγηματικό του στυλ που έχουμε δει λίγο πολύ σε όλες τις ταινίες του, πλέον όμως έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία αγάπης στο επίκεντρο, με τον μύθο της Undine να είναι μεν παρών στην ταινία, αλλά περισσότερο σαν αλληγορία και λιγότερο σαν πραγματική κινηματογραφική μεταφορά του.
To Undine είναι μία ταινία για τον έρωτα, τα λάθη, τα ψέματα και όλα όσα κάνουν δύσκολες τις σχέσεις, αλλά και πώς κάποιος μπορεί να πληγωθεί μέσα σε μια σχέση και να συνεχίσει μετά από αυτό. Είναι μία σχέση το τέλος; Η μήπως η αρχή της επόμενης; Τι θέση έχει σε όλα αυτά ο θάνατος και η απώλεια; Ερωτήσεις που σκέφτεται κανείς καθώς παρακολουθεί την ταινία, χωρίς όμως να παίρνουμε απαντήσεις καθώς σε κάποια σημεία ο μύθος της Undine που προσπαθεί ο Petzold να χωρέσει στην ταινία, δεν αφήνει την υπέροχη χημεία των δύο πρωταγωνιστών να συνεχιστεί για πολύ. Για μεγάλο μέρος της ταινίας όμως παρακολουθούμε μια όμορφη ιστορία αγάπης να ξετυλίγεται από την αρχή, μέχρι το τελικά δραματικό τέλος της. Από κει και πέρα είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς τι θέλει να πει ο Petzold με την ταινία, ενώ ο ίδιος δεν θέλησε να πει περισσότερα στην συνέντευξη τύπου.
Κάποιοι θα μιλήσουν για φεμινισμό και την σύνδεσή του με την ιστορία της Undine, κάποιοι για ένα μελόδραμα, κάποιοι για μία απλή ιστορία αγάπης χωρίς προεκτάσεις. Η αλήθεια μάλλον είναι κάπου στην μέση. Η ιδέα της ταινίας μοιάζει να του ήρθε καθώς ήθελε να δουλέψει ξανά με το ίδιο πρωταγωνιστικό δίδυμο και έτσι ξεκίνησε από κει που άφησε την Paula Beer στο Transit, στην θάλασσα, αποφασίζοντας να δώσει μια ευκαιρία στο ζευγάρι.
Η Ανατολική Γερμανία δε λείπει ούτε από αυτήν την ταινία, όμως τώρα ασχολούμαστε κυρίως με την ιστορία του Βερολίνου, ένα θέμα που ξεκάθαρα απασχολεί τον σκηνοθέτη, που εξάλλου στέλνει τις ταινίες του πάντα στην Berlinale, όντας η 5η φορά που διεκδικεί την Χρυσή Άρκτο. Ο ίδιος μάλιστα δήλωσε το πόσο σημαντικό είναι το Βερολίνο για τον ίδιο, αναφέροντας τον όρο “non place” καθώς το Βερολίνο και ο τόπος που γεννήθηκε δεν υπάρχει πια στην πραγματικότητα, παρά μόνο στην φαντασία του, κάτι που τον εξιτάρει.
ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΠΕΤΖΟΛΝΤ
Γεννήθηκε στην Γερμανία το 1960. Σπούδασε Θεατρολογία, Κινηματογράφο και Γερμανική Φιλολογία. Η πρώτη του ταινία «The State I Am In» κέρδισε το Γερμανικό Κινηματογραφικό Βραβείο Καλύτερης ταινίας. Κέρδισε την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας για τη «Barbara» και το Βραβείο FIPRESCI για τη «Νύμφη του Δάσους» στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
2020 Undine, 2018 Transit, 2014 Phoenix, 2012 Barbara, 2008 Jerichow, 2007 Yella, 2005 Gespenster, 2003 Wolfsburg, 2000 The State I Am In.
