Το ξαφνικό πρόβλημα υγείας που του παρουσιάστηκε δεν το ξεπέρασε και κατέληξε στο Νοσοκομείο Αγίου Ανδρέα Πατρών. Ο αείμνηστος Νίκος με τη σύζυγό του Γεωργία Βασιλοπούλου απέκτησαν δύο γιους: τον Παντελή, γεωπόνο-οικονομολόγο που δραστηριοποιείται στην Αθήνα και τον Μάκη καθηγητή φυσικής αγωγής, που διαμένει στην πόλη μας και που τον περασμένο Οκτώβρη τον είχε κάνει παππού με τα δίδυμα αγοράκια του.
Ο εκλιπών συμπολίτης επέδειξε μεγάλη κοινωνική, αθλητική και πολιτική δράση στον Πύργο. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο Αρρένων εισήχθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μετά την αποφοίτησή του παρέμεινε για εργασία στην Αθήνα. Το 1970 διορίστηκε στον Δήμο Πύργου. Ανελίχτηκε μέχρι και τη θέση του Διευθυντή των Δημοτικών Υπηρεσιών, θέση όπου υπηρέτησε με μεγάλη επιτυχία για πολλά χρόνια και μέχρι το 2002 όταν και συνταξιοδοτήθηκε.
Συμμετείχε στα δημοτικά δρώμενα με την παράταξη Νώντα Κυριαζή 2002-2006. Αντιδήμαρχος οικονομικών, 2007-2008, επί δημαρχίας Μάκη Παρασκευόπουλου. Η δράση του στο ποδόσφαιρο ξεκίνησε το 1972, ως πρόεδρος της ομάδας της πόλης «Ολυμπιάδας». Το 1976 ήταν ο πρώτος αιρετός πρόεδρος της ΕΠΣ Ηλείας. Πρώτοι συνεργάτες οι Πατσούρης, Ρουμελιώτης, Κούτσης κ.α. Το 1977-78 βρέθηκε στο Δ.Σ. του Πανηλειακού ως Γ.Γ. με πρόεδρο τον Γ. Τζέμο και προπονητή τον Νίκο Κουτσογιάννη. Υπέγραψε τα δελτία των μεγάλων μετεγγραφών: Πλιάτσικα, Σίδερη, Αυγερινόπουλου, Σπυρόπουλου και Πυλαρινού. Επανήρθε στον Πανηλειακό το 1982 με πρόεδρο τον Γιάννη Αλεξανδρόπουλο.
Μετέπειτα ως μέλος των Δ.Σ. των διοικήσεων με προέδρους τους: Νεοφώτιστο, Βεργόπουλο, Μπαχούρο. Ενεπλάκη στα διοικητικά το 1990 όπου μετέχει και πάλι ως Γ.Γ. στο Δ.Σ. επί προεδρίας του Σάκη Σταυρόπουλου στη Γ΄ Εθνική. Το 2004 υπήρξε αντιπρόεδρος μετά την αποχώρηση από τα διοικητικά του μεγαλομετόχου και έδωσε μάχες για να παραμείνει ο ιστορικός πρόεδρος στην ομάδα.
Σε συνέντευξή του, στον υπογράφοντα είχε τονίσει: «Προσωπικά συνερχόμουν μετά από τρεις ημέρες αν η ομάδα είχε ηττηθεί. Αν ο Πανηλειακός είχε χάσει, μου έφταιγαν όλοι στο σπίτι. Είχα δώσει εντολή να μη μου μιλάνε καθόλου. Έβγαινα κι από τα ρούχα μου πολλές φορές, δεν γνώριζα τον εαυτό μου στη διάρκεια του ματς. Είχα διαπληκτιστεί πολλές φορές με αστυνομικούς διευθυντές διότι εκείνη τη στιγμή έβλεπα τον Πανηλειακό μπροστά και τίποτα άλλο.
Η ζωή η δική μου και πολλών άλλων έχει συνδεθεί μ’ αυτό το κομμάτι που λέγεται Πανηλειακός. Ότι και να συμβεί ότι και να γίνει η λέξη Πανηλειακός θα συγκινεί. Φτάνουμε να λέμε ότι δεν είμαστε φίλαθλοι αλλά οπαδοί του Πανηλειακού…»
ΘΕ.ΜΑΣ
