Καταστάσεις τρέλας στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου Ρίου το βράδυ της Παρασκευής. Με το ρεύμα να «πέφτει» κάθε τρεις και λίγο, στο Νοσοκομείο να επικρατεί σκοτάδι, μηχανήματα να μην λειτουργούν, οι γεννήτριες να «προσπαθούν» να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό να τρέχουν πανικόβλητοι!
Και μέσα σε όλα αυτά, και ενώ οι συγγενείς ασθενών είχαν μείνει «άφωνοι» με όσα συνέβαιναν, μία γυναίκα μόλις 62 ετών που έπασχε από κορονοϊό και είχε μεταφερθεί εκτάκτως στο Νοσοκομείο… πέθαινε στα χέρια των συγγενών και του γιατρού, αφού… έψαχναν απινιδωτή και μέσα στον πανικό που επικρατούσε… δεν έβρισκαν! Η 62χρονη γυναίκα έπασχε από κορονοϊό, ήταν σε βαριά κατάσταση, ωστόσο δεν πήγαινε στο Νοσοκομείο «για ψυχολογικούς λόγους» όπως μας διαβεβαίωσε ο γιος της. Εκείνο το απόγευμα δεν άντεχε άλλο και τα παιδιά της κάλεσαν ασθενοφόρο. Την μετέφεραν στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου και αποφασίστηκε άμεσα η διασωλήνωσή της. Λόγω του πανικού με το κομμένο ρεύμα δεν την μετέφεραν σε άλλο χώρο και η διασωλήνωσή της έγινε στον χώρο των εξωτερικών ιατρείων. Δεν πέρασαν όμως παρά λίγα δευτερόλεπτα και η γυναίκα έπαθε ανακοπή. Εβαλαν τις φωνές, προσπαθούσαν να βρουν που ήταν ο απινιδωτής, όμως εν μέσω της τραγελαφικής αυτής κατάστασης με το ρεύμα να κόβεται και τον πανικό που επικρατούσε, το μηχάνημα… δεν εντοπίστηκε! Οι γιατροί της έκαναν μαλάξεις… αλλά μάταια. Η 62χρονη δεν επανήλθε. Το ασθενοφόρο την παρέλαβε από το σπίτι της στις 17.40 της Παρασκευής και η γυναίκα πέθανε στις 19.30. Τα παιδιά της δεν καταγγέλλουν πως ο θάνατός της προήλθε επειδή κάποιο υποστηρικτικό μηχάνημα δεν λειτουργούσε λόγω των διακοπών ρεύματος εκείνο το απόγευμα. Όμως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν η γυναίκα θα είχε επανέλθει στην περίπτωση που όλα λειτουργούσαν φυσιολογικά, υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, έβρισκαν τον απινιδωτή κλπ.
Οσον αφορά τον θάνατό της, πρόκειται για μία άλλη περίπτωση που λόγω καθυστέρησης μετάβασης σε Νοσηλευητικό Ιδρυμα, άνθρωπος με covid χάνει την ζωή του. Ανεξάρτητα με το αν η συγκεκριμένη γυναίκα δεν ήταν «αρνήτρια» και απλά φοβόταν τα Νοσοκομεία, όπως συγγενικά της πρόσωπα μας είπαν.
