Της Ασπασίας Ρηγοπούλου
Καθημερινά ζούμε με την ελπίδα να βγούμε από το τούνελ της πανδημίας στο οποίο έχουμε απομονωθεί δύο χρόνια τώρα. Ολοι γύρω μας συζητούν για την ανάγκη επιστροφής στην κανονικότητα.
Αυτό επιθυμεί όλη η παγκόσμια κοινότητα που βρέθηκε ξαφνικά απομονωμένη πίσω από μία μάσκα. Αυτό που με προβληματίζει όμως, ως γυναίκα και μάνα, είναι τι μας περιμένει στην άλλη άκρη του τούνελ.
Τα τελευταία γεγονότα που φιλοξενούνται στον Τύπο και αφορούν σε συμβάντα βιασμών, σεξουαλικής παρενόχλησης, άσκησης σωματική βίας και πολλά άλλα, αποκαλύπτουν ότι ως κοινωνία έχουμε πολλά αγκάθια που είναι βαθειά ριζωμένα.
Τόσο στο φιλικό μου όσο και στο επαγγελματικό μου περιβάλλον καταγράφω έκδηλη την ανησυχία για τον κόσμο στον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Κι αυτό αφορά κυρίως τα πρότυπα από τα οποία κατακλύζονται σε κάθε τους βήμα.
Η ρηγμάτωση της οικογένειας και του σχολείου, τα οποία είχαν καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, έχουν αφήσει μεγάλο περιθώριο εισχώρησης στη ζωή των παιδιών όλων των αρνητικών προτύπων. Σε αυτό πρωταγωνιστούν τα ηλεκτρονικά μέσα. Από τη στιγμή που μετατρέψαμε τον υπολογιστή και το κινητό σε ανεξέλεγκτο φύλακα των παιδιών μας, πιστεύω ότι υποθηκεύσαμε και το μέλλον τους.
Τα όσα αποτυπώνουν στη ψυχή και στο μυαλό τους από την οθόνη, μικρή και μεγάλη, είναι ποτισμένα στη βία. Αποτέλεσμα είναι η πλήρη εξοικείωσή τους με όλα αυτά που εμείς, ως παιδιά, τα είχαμε κατατάξει στην κατηγορία των αφύσικων που δεν έχουν θέση στη ζωή μας.
Όταν φτάσαμε στο σημείο ο ομαδικός βιασμός να αποτελεί αντικείμενο ηλεκτρονικού «παιχνιδιού» αντιλαμβανόμαστε γιατί πλέον η κοινωνία δεν αντιδρά στα συχνά καταγγελλόμενα αντίστοιχα συμβάντα. Κι όσο περιοριζόμαστε στην απλή φραστική καταδίκη ή για να είμαι πιο ακριβής στην κουτσομπολίστικη προσέγγιση αυτών των ζητημάτων – είδατε τι έκανε το πλουσιόπαιδό κ.ά.; – τόσο αυτά θα διογκώνονται.
Όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι δικαιολογούν τον προβληματισμό γι’ αυτή την περίφημη «κανονικότητα» που μας επιφυλάσσει το τράβηγμα της μάσκας.
* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και δρ. της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
