Πόσο λυπηρό είναι να αποχαιρετά κανείς τη Μαριανίνα Κριεζή, αυτή την ευαίσθητη και ταλαντούχα στιχουργό, αυτό το διαχρονικό κορίτσι με τον ανατρεπτικό λόγο στον στίχο της.
Η Μαριανίνα Κριεζή είναι αυτή που πήγε ένα βήμα παραπέρα το παιδικό τραγούδι στην θρυλική Λιλιπούπολη , δημιουργώντας ευρηματικές ευφάνταστες εικόνες , καλώντας τα παιδιά να εμπνευσθούν από μια ”Μπόσσα Νόβα Του Ζαχαροπλαστείου”, από το ”Χορό Των Μπιζελιών”, από ένα ”Τσιφτετέλι Της Γρίπης”. Τι μεγάλη διαχρονικότητα έχουν αυτά τα τραγούδια και τι διευρυμένο ακροατήριό διαφορετικών ηλικιών. Ένα τρυφερό σημείο αναφοράς πολλών γενιών.
Η συνεργασία της με τη Λένα Πλάτωνος, λίγο αργότερα στην αρχή της δεκαετίας του ’80, σ’ έναν δίσκο πολύ μπροστά από την εποχή του, το Σαμποτάζ, έναν δίσκο πρωτοπορία στον ηλεκτρονικό ήχο, ξάφνιασε τα ακούσματα της νεότητας μας με τραγούδια όπως η “Πτήση 201” ή το “Κοπερτί”. Συναντήθηκε και με άλλους σπουδαίους συνθέτες και ερμηνευτές, όμως ακόμα και αν είχε μόνο αυτούς τους δύο δίσκους- σταθμούς στην καριέρα της, θα είχε σίγουρα αφήσει το ίχνος της στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Ένα αντίο Μαριανίνα με έναν δικό σου στίχο: ”Που πάει ο καιρός που φεύγει;’
