Την ώρα που η Ουκρανία βομβαρδίζεται, την στιγμή που οι Ελληνες της Μαριούπολης νιώθουν τον τρόμο πάνω από τα κεφάλια τους… η ζωή συνεχίζεται και μάλιστα με αμείωτο κέφι. Σε όλα σχεδόν τα καταστήματα εστίασης ο χορός της Τσικνοπέμπτης… είχε την τιμητική του. Οι δύο όψεις της ζωής. Αλλος χορεύει… και άλλος πεθαίνει! ΑΠό την άλλη είναι βέβαιο ότι η ζωή συνεχίζεται. Και ήταν σίγουρο πως κανείς δεν θα τα “εβαφε μαύρα” τέτοια μέρα. Αλλωστε οι εικόνες που μεταδίδονται από το σύνολο των media και οι οποίες προέρχονται από την Ουκρανία… είναι βέβαιο ότι προκαλούν σε όλους θλίψη. Είτε χορεύουν είτε όχι.
