Καθώς ο πλανήτης παρακολουθεί με κομμένη ανάσα τις ραγδαίες εξελίξεις στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή, οι άνθρωποι της ημέρας είναι οι Βλαντίμιρ Πούτιν και Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
“Αν ο καβγάς είναι αναπόφευκτος να χτυπάς πρώτος” είναι το πιστεύω του Βλαντίμιρ Πούτιν, κάτι που το εφάρμοσε και στην περίπτωση της Ουκρανίας με την υψηλού ρίσκου γενικευμένη επίθεση.
Απέναντί του ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που μετά την πορεία του στην υποκριτική, οδηγήθηκε στο προεδρικό αξίωμα της χώρας των 44 εκατομμυρίων ανθρώπων. Για τον πρόεδρο της Ουκρανίας με την ανορθόδοξη πολιτική καριέρα μένει να αποδειχθεί αν η ζωή μιμείται την Τέχνη.
Το άγαλμα του αγίου Βλαδίμηρου, πρίγκιπα του Κιέβου δεσπόζει στις πύλες του Κρεμλίνου. Ηγεμόνας των Ρως τον 10ο αιώνα τους εκχριστιάνισε κι έθεσε τα θεμέλια της Ρωσίας. Παρόμοιο άγαλμα δεσπόζει και στο κέντρο του Κιέβου. Δεν είναι τυχαίο που το όνομα “Βλαδίμηρος” σημαίνει κυρίαρχος του κόσμου, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στη νοοτροπία του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Πούτιν έχει εμμονή με την Ουκρανία, όχι μόνο λόγω του φόβου ότι θα μπορούσε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά και λόγω της βαθιάς ιστορικής, θρησκευτικής σύνδεσής της με τη Ρωσία.
Από το 2014, όταν είχε προσαρτήσει την Κριμαία, είχε δηλώσει καθαρά τις προθέσεις του: “Αυτή η στρατηγικής σημασίας περιοχή πρέπει να βρίσκεται υπό μία ισχυρή και σταθερή κυριαρχία. Η οποία, ντε φάκτο, σήμερα μπορεί να μονάχα να είναι ρωσική”. Μάλιστα, κατά την υπογραφή της προσάρτησης είχε δηλώσει πως οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ο ίδιος λαός και το Κίεβο είναι το η μητέρα τρων ρωσικών πόλεων: “Η σύγχρονη Ουκρανία στο σύνολό της δημιουργήθηκε από τη Ρωσία, συγκεκριμένα από τους Μπολσεβίκους και την Κομμουνιστική Ρωσία. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε αμέσως μετά την επανάσταση από το 1917”.
Τη Δευτέρα όταν αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ ξεκαθάρισε πως η Ουκρανία ουσιαστικά είναι κατασκεύασμα του Λένιν και δεν μπορεί να είναι ένα ξεχωριστό κράτος, πόσω μάλλον να βρεθεί υπό την επιρροή της Δύσης.
“Φανταστείτε να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και να ξεκινήσει στρατιωτικές επιχειρήσεις, για παράδειγμα στην Κριμαία. Τι θα κάνουμε; Το σκέφτηκε κανείς αυτό; Δεν νομίζω…”. Ο Πούτιν χρόνια τώρα επαναλαμβάνει πως η Δύση έχει εκμεταλλευτεί τη μετασοβιετική αδυναμία της Ρωσίας ώστε να πλησιάσει τα εδάφη της. Αυτό που οδηγεί τον Πούτιν είναι η επιθυμία να επιστρέψει στη Μεγάλη Ρωσία.
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ηγείται της Ουκρανίας την πιο δύσκολη στιγμή. “Ήταν ένας κωμικός που ερμήνευσε τον ρόλο του προέδρου αλλά κατέληξε να γίνει πραγματικά ο πρόεδρος και τώρα καλείται να υπερασπιστεί τη χώρα του από τη ρωσική εισβολή.
Οι επικριτές του τονίζουν ότι δεν πήρε στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις της Δύσης για τις προθέσεις της Ρωσίας. Τόνιζε συνεχώς πως σκοπός του ήταν η ειρήνη και το συμφέρον της χώρας του και ζητούσε επανειλημμένα συνάντηση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. “Δεν χρειαζόμαστε αυτόν τον πανικό” έλεγε. Έφτασε στο σημείο να υπονοήσει στον Τζο Μπάιντεν ότι υπερβάλλει: “Νομίζω ότι έχω καλύτερη γνώση των πραγμάτων από κάθε άλλον πρόεδρο εδώ”.
