“Το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως ήθελα να ικανοποιήσω αυτή μου την ορμή εκείνη τη στιγμή. Δεν ήταν άλλωστε κάτι το οποίο δεν είχα ξανακάνει στο παρελθόν. Ήμασταν και οι δύο ιδιαίτερα ερεθισμένοι και ολοκληρώσαμε πολύ γρήγορα”.
«Μία από τις φορές που είχε έρθει στο θέατρο και κάτσαμε μετά το πέρας της παράστασης, στο καμαρίνι μου συνομιλώντας, η καταγγέλλουσα ήταν ακόμα πιο εκδηλωτική από τις προηγούμενες φορές. Μπορώ να πω ότι πραγματικά μου άρεσε σαν γυναίκα. Καθόμασταν και οι δύο στον καναπέ που υπήρχε μέσα στο καμαρίνι μου και με κάθε ευκαιρία με άγγιζε στα χέρια, στα μπράτσα, στο πόδι. Το δυναμικό και πολλά υποσχόμενο βλέμμα της με διαπερνούσε και όλως αίφνης με πλησίασε, ανέβηκε πάνω μου κι άρχισε να με φιλάει. Είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν αντιστάθηκα σε καμία περίπτωση. Αντιθέτως, ανταποκρίθηκα.
Δε θα ξεχάσω τι σκέφτηκα εκείνη την πρώτη φορά: «Πως με έβαλε έτσι κάτω; Πώς ανέβηκε έτσι πάνω μου». Ήταν επιθετική, δυναμική. Κι εγώ το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως ήθελα να ικανοποιήσω αυτή μου την ορμή εκείνη τη στιγμή. Δεν ήταν άλλωστε κάτι το οποίο δεν είχα ξανακάνει στο παρελθόν. Ήμασταν και οι δύο ιδιαίτερα ερεθισμένοι και ολοκληρώσαμε πολύ γρήγορα. Ήρθαμε ακόμα μία φορά πιο κοντά. Ούτε που κατάλαβα πως αρχίσαμε τις περιπτύξεις στον καναπέ και μετά στο πάτωμα. Ήταν όλο πολύ έντονο και παθιασμένο, σχεδόν πρωτόγονο. Υπήρχε μεγάλη ένταση και πολύ πάθος μεταξύ μας.
Αφού ολοκληρώθηκε η μεταξύ μας συνεύρεση, σηκωθήκαμε από το πάτωμα και ντυθήκαμε. Της πρότεινα αν θέλει να κάτσει να δει την παράσταση (…) Της απάντησα ότι δε θα παίξει στην παράσταση, καθότι η κοπέλα που κρατούσε μέχρι τότε τον ρόλο θα ακολουθούσε τελικώς στη Θεσσαλονίκη και την καλοκαιρινή περιοδεία, οπότε δεν τη χρειαζόμασταν», αναφέρει μεταξύ άλλων στο απολογητικό του υπόμνημα ο Πέτρος Φιλιππίδης.
