Η πλατεία Ομονοίας της Πάτρας, αποτέλεσε το μεσημέρι της Τετάρτης 23 Μαρτίου, το επίκεντρο των εκδηλώσεων που διοργανώνει φέτος ο Δήμος και ο Πολιτιστικός του Οργανισμός για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.
Στο πλαίσιο τα εκδήλωσης, μαθητές της δραματικής σχολής του ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας, παρουσίασαν θεατρικό δρώμενο για τη ζωή και τη δράση του πατρινού αγωνιστή Παναγιώτη Καρατζά. Στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης, η μπάντα του δήμου και ως παραστάτες μέλη του χορευτικού από τον Πολιτιστικό Οργανισμό και του Σκοπευτικού Συλλόγου Παραδοσιακών Όπλων Πάτρας.
Ο δήμαρχος της Πάτρας Κώστας Πελετίδης στην ομιλία του ανέφερε τα εξής:
Πραγματοποιούμε τη σημερινή μας εκδήλωση, ως φόρο τιμής στον ηρωικό αγώνα του 1821, επιδιώκοντας όχι μόνο να θυμηθούμε την ιστορία μας, αλλά και να βγάλουμε απ’ αυτήν επίκαιρα συμπεράσματα. Εμπνεόμενοι απ’ τα μεγάλα γεγονότα της Επανάστασης, θέλουμε να δούμε τι αγώνας είναι αναγκαίος σήμερα, για τη βελτίωση της ζωής του λαού μας, για την απελευθέρωσή του απ’ τα σύγχρονα δεινά που βιώνει.
Πριν μιλήσουμε για τα ιστορικά γεγονότα, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον πόλεμο που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στη «γειτονιά» μας. Λέμε ακόμα μία φορά ότι θεωρούμε απαράδεκτη την εισβολή της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας, η οποία πρόκειται για την τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμαζόταν για καιρό, στο έδαφος της συσσωρευμένης έντασης και του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ / ΝΑΤΟ – ΕΕ – Ρωσίας, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης και όχι μόνο. Επιβεβαιώνεται, δυστυχώς, ξανά, το σύνθημα «Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν».
Η ιστορική μας πείρα, έχει πολλά να μας διδάξει σχετικά με την εμπλοκή της Ελλάδας στους αντίστοιχους πολέμους, με το αποτέλεσμα που προέκυπτε κάθε φορά που διαλέγαμε πλευρά, ιμπεριαλιστικό πόλο, γιατί δήθεν θα είχαμε ανταλλάγματα και θα ισχυροποιούσαμε τη θέση μας, συνήθως απέναντι στην Τουρκία. Η Μικρασιατική Καταστροφή, από την οποία φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια, καταδεικνύει ξεκάθαρα, τόσο ότι η εγχώρια αστική τάξη έχει μόνο στόχο την ισχυροποίηση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή, άσχετα με την επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί για να συγκινήσει και να συμπαρασύρει το λαό στους στόχους της, όσο και ότι οι δήθεν «σύμμαχοί» μας, είναι σύμμαχοι μόνο για όσο τους συμφέρει και αλλάζουν στρατόπεδο εν ριπή οφθαλμού, μόλις εκτιμήσουν ότι τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται καλύτερα από κάποιον άλλο.
Η εμπλοκή λοιπόν, της χώρα μας στο σημερινό πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία, μόνο δεινά μπορεί να μας φέρει, γιατί την ώρα που η αστική τάξη της Ελλάδας γίνεται θύτης άλλων λαών, ο ελληνικός λαός καθίσταται πιθανό θύμα και στόχος επιθέσεων.
Φυσικά θα είμαστε δίπλα στους πρόσφυγες, σε όσους έρχονται σήμερα από την Ουκρανία και όλους όσους ξερίζωσαν και θα συνεχίσουν να ξεριζώνουν από τον τόπο τους οι πόλεμοι, όσο συνεχίζεται η εγκληματική πολιτική όσων έχουν την εξουσία και τσαλαπατούν τους λαούς. Ανάμεσα σε αυτούς, στους αφεντάδες από τη μία και τους λαούς από την άλλη, είναι που πρέπει να επιλέξουμε πλευρά.
Για να γυρίσουμε στα ιστορικά γεγονότα, στα ζητήματα της Επανάστασης του 1821, είναι πολύ σημαντικό να πούμε ότι η μελέτη της ιστορίας της Επανάστασης, μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε, να αναζητήσουμε, τους βαθύτερους λόγους που οδήγησαν σ’ αυτήν, που οδήγησαν στη διαδικασία μέσα από την οποία συγκροτήθηκε το νέο ελληνικό κράτος.
Μπορούμε να διδαχτούμε πολλά, γιατί οι επαναστάσεις είναι οι καλύτεροι «δάσκαλοι» της ιστορίας, είναι αυτές που κινούν την ιστορική εξέλιξη. Οι τεράστιες θυσίες και τα ολοκαυτώματα των λαϊκών αγωνιστών, των επαναστατών, ξεκόλλησαν από την τότε λάσπη, τη ρόδα της προόδου.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα, μία καινούρια τάξη έρχεται στο προσκήνιο, παίρνει την οικονομική πρωτοβουλία στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η καινούρια αυτή τάξη είναι η αστική τάξη. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, που βρίσκεται σε υποχώρηση, σε παρακμή, με το φεουδαρχικό της σύστημα, με την εθνοτική καταπίεση στο πλαίσιό της, μπαίνει εμπόδιο στην παραπέρα ανάπτυξη.
Η Επανάσταση του 1821 ήταν αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση, συμβάδιζε με την εποχή που έγινε.
Η αστική τάξη οργανώθηκε και μάλιστα με συνωμοτικό τόπο, δημιούργησε τη Φιλική Εταιρεία, διαμόρφωσε επαναστατικό σχέδιο, ξεπέρασε την αρνητική στάση των τότε μεγάλων δυνάμεων (Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Τσαρικής Αυτοκρατορίας, Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας) προς την Επανάσταση, οργάνωσε τους επαναστάτες. Πήρε μαζί της τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, τους αγρότες, χωρίς τους οποίους δε θα μπορούσε να επικρατήσει. Ήρθε σε σύγκρουση με τους ταλαντευόμενους, ιδιαίτερα με αυτούς που είχαν συμμετοχή στην οθωμανική διοίκηση ή απολάμβαναν προνόμια στο πλαίσιο της οθωμανικής εξουσίας (Εκκλησία, κοτζαμπάσηδες, Φαναριώτες, αρματολοί). Αποτέλεσε το «νου» και τη «μηχανή» για τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών, σύμφωνα με τις οποίες, την κρίσιμη ώρα, δόθηκε το τελειωτικό χτύπημα στην οθωμανική εξουσία.
Η επικράτηση της Επανάστασης οδήγησε στο σχηματισμό του έθνους – κράτους, που αποτελούσε την πραγματική επαναστατική απάντηση της εποχής στα αδιέξοδα της φεουδαρχικής εξουσίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να οδηγήσει στην κατάργηση της εκμετάλλευσης. Οι λαϊκές μάζες που αγωνίστηκαν ηρωικά στα πεδία των μαχών, έπαψαν να είναι ραγιάδες, μα δεν πέτυχαν την κοινωνική – οικονομική τους απελευθέρωση.
Σε πείσμα, επίσης, όσων θέλουν από τα τότε γεγονότα, να βγάλουν το συμπέρασμα ότι, όπως δήθεν έγινε και το 1821, έτσι και σήμερα, είναι αναγκαία η «εθνική ενότητα», η κοινή δράση όλων των Ελλήνων για την υπερνίκηση κάθε λογής εμποδίων, θυμίζουμε ότι οι ταξικές αντιθέσεις δεν είχαν εξαφανιστεί στο πλαίσιο της Επανάστασης. Αυτό φάνηκε και αποδεικνύεται από τη διαφορετική στάση που κράτησαν οι κοινωνικές ομάδες πριν και κατά τη διάρκειά της. Το μαρτυρούν οι εμφύλιοι πόλεμοι, αλλά και κατοπινά γεγονότα, όπως η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Γεγονότα μάλιστα που εκτυλίχτηκαν στην Αχαΐα, είναι αποκαλυπτικά ως προς αυτό, όπως π.χ. η παρουσία των Παπαφλέσσα, Μελετόπουλου, Λόντου και άλλων και η αντιπαράθεσή τους στη σύσκεψη της Βοστίτσας με όσους καθυστερούσαν την επανάσταση.
Η Επανάσταση του 1821 είναι κληρονομιά και παρακαταθήκη για τους σύγχρονους «σκλάβους». Σηματοδοτεί το διαχρονικό συμπέρασμα: τίποτα δε μένει στατικό, ακίνητο, αλλά αντιθέτως η διαδικασία της εξέλιξης, ειδικά της κοινωνικής, είναι αέναη και πάντα προς τα μπρος. Κανένας δυσμενής συσχετισμός δύναμης δεν μπορεί να μείνει στατικός, όταν έχουν ήδη αναπτυχθεί οι υλικές προϋποθέσεις για το ξεπέρασμα ενός κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού.
Η δύναμη αυτού του συμπεράσματος αποπνέει αισιοδοξία για το λαό μας, που βιώνει μία απάνθρωπη, σκληρή πραγματικότητα, σε όλους τους τομείς. Το μήνυμα της Επανάστασης διαλύει την ηττοπάθεια, το «τίποτα δε γίνεται». Ναι, οι κυρίαρχοι οικονομικά είναι ισχυροί, αλλά πιο ισχυροί είναι πάντα οι λαοί!
Το διακύβευμα σήμερα, είναι να μπει μπροστά η εκμεταλλευόμενη κοινωνική πλειοψηφία, η εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, να οδηγήσουν στην πρόοδο την κοινωνική εξέλιξη. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία μας, την οποία τιμάμε με τον καλύτερο τρόπο, ακούγοντας τι θέλει να μας πει για το σήμερα, χρησιμοποιώντας τα διδάγματά της για την οργάνωση της δράσης μας.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, οι αντιδήμαρχοι Υγείας – Πρόνοιας Βίβιαν Σαμούρη, Αθλητισμού & Παιδείας Παναγιώτης Πετρόπουλος, ο αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Χαράλαμπος Μπονάνος, ο δημοτικός Σύμβουλος και επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «σπιράλ» Πέτρος Ψωμάς, δημοτικοί και διαμερισματικοί σύμβουλοι, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου στον Πολιτιστικό Οργανισμό και εκ μέρους του ΚΚΕ ο Δημήτρης Πελεκούδας.
Επίσης παρέστησαν ο πατήρ Περικλής Ρίπισης ως εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, η αντιπύραρχος ευφροσύνη Λαλιώτη ως εκπρόσωπος της πυροσβεστικής υπηρεσίας, ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας Ανδρέας Ζέρβας, η διευθύντρια του Δημοτικού Βρεφοκομείου Ελένη Γκανά, η πρόεδρος του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου Πατρών & περιχώρων Χριστίνα Κονδάκη, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας Λουκάς Θάνος.
Στεφάνια κατέθεσαν, εκ μέρους της δημοτικής Αρχής η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος ο αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Χαράλαμπος Μπονάνος, εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ο κ. Δημήτρης Πελεκούδας και ο πρόεδρος του Σκοπευτικού Συλλόγου Παραδοσιακών Όπλων Κωνσταντίνος Βαγγελάκος.
