Πάει ήδη ένας μήνας από τότε που οι ρωσικές δυνάμεις, αποτελούμενες από περίπου 200.000 στρατιώτες, εισέβαλαν στην Ουκρανία. Μία από τις πρώτες πόλεις που δέχθηκε ισχυρό πλήγμα, ήταν το Χάρκοβο στα βορειοανατολικά της χώρας.
Οι Ουκρανοί στρατιώτες μπορεί να περνούν δύσκολες στιγμές, αλλά φαίνεται επίσης πως οι Ρώσοι ήταν απροετοίμαστοι για οτιδήποτε άλλο εκτός από το σενάριο μιας σύντομης εκστρατείας στην Ουκρανία.
«Σκέφτονται άραγε τους στρατιώτες της αντίπαλης πλευράς; Αναρωτιέμαι», δήλωσε στο BBC ο ένας Ουκρανός στρατιώτης.
Η ρωσική πολεμική μηχανή είναι ένας τρομερά επικίνδυνος αντίπαλος – αλλά κατά την πρώτη φάση του πολέμου, ο ουκρανικός στρατός φάνηκε να θέτει σε εφαρμογή τα μαθήματα που πήρε από το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε τη χερσόνησο της Κριμαίας. Ακόμα και έτσι, ωστόσο, οι ουκρανικές δυνάμεις υστερούν έναντι των ρωσικών τόσο αριθμητικά όσο και από πλευράς τεχνολογίας και αεροπορικής δύναμης.
Πώς κατάφεραν λοιπόν οι Ουκρανοί να κρατήσουν πίσω τους Ρώσους τόσο αποτελεσματικά;
Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, μια υποκλοπή τηλεφωνικής κλήσης, μαζί με αναφορές δυτικών μυστικών υπηρεσιών, ίσως μπορεί να δώσει μερικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα.
Πρόκειται για μία κλήση Ρώσου διοικητή στο Μικολάιφ, νότια του Λβιβ στη δυτική Ουκρανία, προς τους ανωτέρους του, που πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου και δημοσιεύτηκε από Ουκρανούς αξιωματούχους, η οποία ωστόσο δεν έχει επαληθευτεί από ανεξάρτητη πηγή. Η εν λόγω κλήση φέρεται να σκιαγραφούσε μια εικόνα ρωσικής αδυναμίας στο πλαίσιο της στρατιωτικής τους επιχείρησης, την οποία έχει περιγράψει λεπτομερώς τόσο το Πεντάγωνο όσο και το υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Για τους Ουκρανούς, αποτελεί πλεονέκτημα το γεγονός ότι πολεμούν εντός έδρας. Ο εχθρός δεν έχει το ίδιο προνόμιο. Έχουν υπάρξει αναφορές ότι ρωσικά στρατεύματα κάνουν πλιάτσικο για να αποκτήσουν πρόσβαση σε προμήθειες, ενώ χωρικοί κοντά στο Χάρκοβο αναφέρουν ότι έχουν κλαπεί τρόφιμα και άλλα προϊόντα.
Η δύναμη που έχει επιδείξει η ουκρανική πλευρά ίσως να οφείλεται και στον ίδιο τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Το 2014, ο ουκρανικός στρατός βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Καθώς πολεμούσε και αποτύγχανε να αποτρέψει την προσάρτηση της Κριμαίας, τα στρατεύματα μαστίζονταν από πείνα.
Παράλληλα, η διαφθορά άνθιζε, υπήρχαν ελλείψεις σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό και η αλυσίδα εντολών ήταν αναποτελεσματική.
Ωστόσο, όλα όσα πέρασε τότε η Ουκρανία την κατέστησαν πιο έτοιμη για τον επόμενο πόλεμο με τη Ρωσία.
«Η Ουκρανία δεν είναι η ίδια χώρα που ήταν το 2014», είπε στο BBC ένας διοικητής της πρώτης γραμμής.
Ο στρατός λειτουργεί πλέον με μεγαλύτερο επαγγελματισμό και έχει έναν κοινό στόχο. Είναι ένας στρατός που ξέρει ότι η Ρωσία δεν θα σταματούσε στο Ντονμπάς ή στην Κριμαία, και πως θα ερχόταν σύντομα η μέρα που θα δεχόταν επίθεση και η υπόλοιπη χώρα.
