Όπως είναι γνωστό η κοινότητα του Άνω Καστριτσίου είναι από τις μεγαλύτερες ορεινές του Δήμου Πατρέων με αρκετά προβλήματα.
Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει προβλήματα και με τη ύδρευση πριν το 2006 ο πρώην Δήμος Ρίου είχε δρομολογήσει διαδικασίες λύσης προβλημάτων όπως:
1) κατασκευή δρόμου – γέφυρας σύνδεσης Άνω Καστριτσίου – Αργυράς στον ποταμό Ξυλοκέρα στο ύψος των παραπάνω κοινοτήτων,
2) την ίδια περίοδο δρομολόγησε κατασκευή δρόμου που θα συνδέει τις κοινότητες Άνω και Κάτω Καστριτσίου με το συνοικισμό της Μαγούλας κατά μήκους του ποταμού Σέλεμνου. Την παρασελέμνια οδό από τα όρια του βιολογικού του Πανεπιστημίου έως την είσοδο του Άνω Καστριτσίου με χρηματοδότηση από το ΕΙΔΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΕΠΤΑ). Λόγω όμως άρνησης του Πανεπιστημίου να παραχωρήσει μικρό τμήμα για τη διάνοιξη αυτού του δρόμου σύνδεσης με την παλιά εθνική οδό και τα χρήματα χάθηκαν και το έργο δεν έγινε ποτέ.
Σήμερα ο δρόμος που οδηγεί στο Άνω Καστρίτσι, επαρκεί για τις ανάγκες της δεκαετίας του 1960. Είναι δρόμος με πολλές στροφές με κινδύνους ατυχημάτων να εγκυμονούν.
Με δεδομένο ότι η παραπάνω Κοινότητα περικλείεται από δάση και στο πλαίσιο της πολιτικής προστασίας, οι δρόμοι αυτοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και ως αντιπυρικές ζώνες, αφού σήμερα η μοναδική διέξοδος σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (ΠΥΡΚΑΓΙΑ) είναι μόνο επί της ουσίας το Παναχαϊκό.
Μετά όμως από το 2010 τα παραπάνω έργα δεν ήταν σε προτεραιότητα στα τεχνικά προγράμματα και στις διεκδικήσεις του διευρυμένου πλέον Δήμου Πατρέων.
Το δυσάρεστο παράδειγμα στην Αρτέμιδα της Ηλεία το 2007 καθώς και στο Μάτι το 2018, θα πρέπει να προβληματίσει κάθε αρμόδιο για να παρέμβει ΤΩΡΑ.
