Λίγες μόνο μέρες μετά από τότε που η δικαιοσύνη αποφάσισε να προφυλακιστεί στον Κορυδαλλό, κατηγορούμενη για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ό,τι αφορά τον θάνατο της μεγάλης της κόρης Τζωρτζίνας, η Ρούλα Πισπιρίγκου μιλάει στην εφημερίδα «Πελοπόννησος».
Από τις φυλακές, που όπως λέει… «αδίκως τη βάλανε», δηλώνει πως «δεν διαθέτει άλλη υπομονή για το μαρτύριο που περνάει», προσμένοντας «την άμεση αποφυλάκισή της, με τις ανάλογες νομικές ενέργειες των δικηγόρων της».
– Το αίτημα, επειδή δεν κατατέθηκε τη μέρα που αρχικά ειπώθηκε, θα προχωρήσει τελικά;
«Ναι, θα το κάνουμε. Αν και υπάρχει δυσκολία σε τεχνικούς συμβούλους που απαιτούνται. Με το ζόρι, αλλά θα γίνει. Είπε ο υπουργός Υγείας ότι θα κινηθεί νομικά αν δυσφημιστούν γιατροί και ξαφνικά μαζεύτηκαν όλοι. Αλλά, θα γίνει με τεχνικούς συμβούλους, για να ενισχυθεί το αίτημα όπως πρέπει».
Σήμερα, συμπληρώνονται τρία χρόνια από το θάνατο του πρώτου κοριτσιού που έφυγε από τη ζωή, της Μαλένας.
– Πώς είναι μια τέτοια μέρα και να είσαι στη φυλακή;
«Είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά, λόγω της ημέρας. Δεν έχω τη Μαλένα μου στην αγκαλιά μου. Δεν περίμενα ότι τα πράγματα θα φτάνανε εδώ που φτάσανε».
Η Ρούλα Πισπιρίγκου σταματάει για λίγο τη συνομιλία μας… και κλαίει. Μετά από λίγο, συνεχίζει:
– «Ξέρω ότι μ’ ακούνε και οι τρεις (Μαλένα, Ιριδα, Τζωρτζίνα) και ότι ξέρουν τι μάνα είχανε».
– Ναι, αλλά πρέπει να το αποδείξεις αυτό...
«Πιστεύω ότι στο τέλος η αλήθεια βγαίνει πάντα μπροστά. Το προσπαθώ, το προσπαθούμε».
– Βλέπω ότι περιμένεις πώς και πώς να βγεις. Ετσι δεν είναι; Και αυτό το βλέπεις πάρα πολύ κοντά. Ετσι είναι;
«Δεν έχω κάνει τόσα χρόνια μακριά από τα παιδιά μου. Ζωντανά, αλλά κι εκεί που είναι τώρα. Δεν μπορώ να το δεχτώ, ότι δεν θα τους ανάψω εγώ τις λαμπάδες τους». (Και πάλι η Ρούλα Πισπιρίγκου ξεσπά σε κλάματα).
Η «Πελοπόννησος» ρώτησε την κατηγορούμενη και για το πώς διαβιεί στις φυλακές, για να εισπράξει την απάντηση, ότι «έχει χάσει 7 κιλά, αφού δεν πάει τίποτα κάτω».
– Με τους δικούς σου, την οικογένειά σου, τι γίνεται;
«Με στηρίζουν, κάνουν αγώνα. Μου συμπαραστέκονται. Είναι σίγουροι ότι δεν είμαι η γυναίκα που παρουσιάζουν έξω. Τους ευχαριστώ. Ξέρω ότι ψυχολογικά και γενικά περνούν πάρα πολύ άσχημα και δύσκολα».
Τέλος, στον πολύ λίγο χρόνο που είχε στη διάθεσή της να μιλήσει, η «Π» τη ρώτησε και για τον «έρωτα» της ζωής της.
– Με τον Μάνο, μ’ αυτά που έκανε και είπε, τι λες, τι γίνεται;
«Τίποτα. Τι ν’ ασχοληθώ τώρα… Εντάξει, φάνηκε ο άνθρωπος, Ουδέν σχόλιον».
