Με καθαρό προβάδισμα από τον πρώτο γύρο και με τις δημοσκοπήσεις σταθερά υπέρ του, μάχη για την επανεκλογή του δίνει σήμερα ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν -και από κοντά του και όλη η Δύση- απέναντι στην Μαρίν Λε Πεν. Το αποτέλεσμα της σημερινής κάλπης θα κρίνει αφενός το μέλλον της Γαλλίας την επόμενη πενταετία και αφετέρου την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ιδίως σε περίπτωση που συμβεί η μεγάλη ανατροπή, δηλαδή η επικράτηση της Λε Πεν.
Κάτι τέτοιο, βέβαια, δε διαφαίνεται στον ορίζοντα, αλλά ο Εμανουέλ Μακρόν έσπευσε το τελευταίο δεκαπενθήμερο να κινητοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους Γάλλους πολίτες να προσέλθουν σήμερα στις κάλπες, προκειμένου να «φράξουν» τυχόν πορεία της Μαρίν Λε Πεν προς το Ελυζέ. Στην ίδια κατεύθυνση, ο Γάλλος Πρόεδρος θύμισε την περασμένη Παρασκευή στους ομοεθνείς του την κατάληξη της χαλαρής βρετανικής ψήφου στην περίπτωση του Brexit, σχολιάζοντας πως «σκεφτείτε τι έλεγαν οι Βρετανοί πολίτες λίγες ώρες πριν από το Brexit ή στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν συμβεί η εκλογή του Τραμπ: «Δεν θα πάω», όπως περιέγραψε ο κ. Μακρόν και πρόσθεσε «μπορώ να σας πω ότι το μετάνιωσαν την επόμενη μέρα».
Η διαδικασία
Στο σημερινό, δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, οι κάλπες ανοίγουν στις 9 το πρωί (ώρα Ελλάδας) και θα κλείσουν στις 21.00 (ώρα Ελλάδας), οπότε και θα αρχίσει η προβολή με exit poll του εκλογικού αποτελέσματος, το οποίο θα ανακοινώσει μαζί με τον τελικό νικητή, η Γαλλική τηλεόραση.
Σύμφωνα, ωστόσο, με τους αναλυτές, η επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν στη σημερινή αναμέτρηση έχει σχεδόν προεξοφληθεί, αλλά όχι με ένα συντριπτικό ποσοστό (της τάξης του 66% του 2017) επί της αντιπάλου του, όταν είχε επικρατήσει πανηγυρικά, ως το «νέο αίμα» στη γαλλική πολιτική σκηνή. Στον αντίποδα, οριακή αναμένεται η νίκη του σημερινού Προέδρου επί της Μαρίν Λε Πεν σήμερα, καθώς η πανδημία του κορωνοϊού από τη μια και ο πόλεμος στην Ουκρανία από την άλλη, φρέναραν την ταχύτητα του κυβερνητικού έργου, αλλά και την εμπέδωση της δημοφιλίας του.
Τα αγκάθια
Παράλληλα, το έργο της επανεκλογής του Εμανουέλ Μακρόν περνά από το Γαλλικό βορρά, καθώς η αποβιομηχάνιση της ευρύτερης περιοχής με την ταυτόχρονη υποχώρηση της διοικητικής και υγειονομικής παρουσίας του κράτους (αραίωση των δημόσιων υπηρεσιών), εντείνουν το θυμό και τη δυσαρέσκεια στη γαλλική ύπαιθρο. Επιλέγοντας σήμερα οι Γάλλοι μεταξύ Μακρόν και Λε Πεν, καλούνται να ψηφίσουν σε τελική ανάλυση το «λιγότερο κακό», χωρίς όμως να θεωρείται το ίδιο αποκρουστική (όπως στο παρελθόν), η ατζέντα Λε Πεν, συγκεντρώνοντας, μάλιστα, υψηλά ποσοστά.
Παρά τα όσα έχουν ειπωθεί τις τελευταίες ημέρες, ο Εμανουέλ Μακρόν εξακολουθεί να περιοδεύει– με σπορ εμφάνιση- σε απομακρυσμένους οικισμούς, μικρά χωριά και επισκεπτόμενος χώρους εργασίας, σε μια προσπάθεια να πιάσει το νήμα της εμπιστοσύνης των Γάλλων πολιτών από το 2017, βελτιώνοντας αισθητά τη λαϊκή εικόνα του.
Πάντως, τα δύσκολα για το Γάλλο Πρόεδρο δεν είναι σήμερα, αφού είναι κοντά στην νίκη, αλλά στη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, που θα τον φέρει αντιμέτωπο με περισσότερες κοινωνικές ομάδες που αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις του, όπως για παράδειγμα η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης.
Βαρύ καθιστά το κλίμα από τις πρώτες ημέρες της νέας προεδρικής θητείας του το δημοσιονομικό κόστος της πανδημικής και Ουκρανικής κρίσης, στη διάρκεια των οποίων ο Εμανουέλ Μακρόν δεν κατάφερε να οικοδομήσει πειστικές απαντήσεις προς τους συμπατριώτες του για την επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου.
Οι δεξαμενές
Παρότι ο σημερινός Πρόεδρος έτεινε το τελευταίο διάστημα χείρα φιλίας προς τους ψηφοφόρους της γαλλικής Αριστεράς (με ποσοστό 21,95% στον πρώτο γύρο), των Πρασίνων, αλλά και σε όσους επέλεξαν την αποχή (σε ποσοστό -ρεκόρ 26,31%), βασικό ζητούμενο για τον Εμανουέλ Μακρόν είναι να αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό το προβάδισμά του επί της ψήφου, ώστε οι μελλοντικές αποφάσεις του να μην «ναρκοθετούνται» από τους αντίπαλους του «παίκτες» στην πολιτική σκακιέρα της Γαλλίας και πρωτίστως από την ενισχυμένη εκλογικά Μαρίν Λε Πεν.
Η τελευταία έχει καταφέρει να διεισδύσει σε πολλά στρώματα (ιδίως τα χαμηλότερα) της γαλλικής κοινωνίας, σε μια στιγμή αφόρητης πίεσής της από το κόστος της ενέργειας και την υποχώρηση της αγοραστικής δύναμης, προβάλλοντας την «εναλλακτική» πολιτική πρότασή της ως σανίδα σωτηρίας.
Ως εκ τούτου, ο Εμανουέλ Μακρόν σημειώνει χαμηλότερα ποσοστά σε σχέση με την ανθυποψήφιά του στη γαλλική ύπαιθρο, στα αστικά προάστια και στα βόρεια της χώρας, αλλά εξακολουθεί να φαντάζει στα μάτια των ψηφοφόρων του ως «νησίδα σταθερότητας και ασφάλειας» σε έναν απολύτως ρευστό κόσμο. Στον αντίποδα, η φιγούρα της Μαρίν Λε Πεν, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της «προτεραιότητας των Γάλλων», υπόσχεται επιστροφή της Γαλλίας… στους Γάλλους, εστιάζοντας στα καθημερινά προβλήματά τους. Ακόμη πιο προβληματικό για το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας καθίσταται το γεγονός ότι σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος επέλεξε την ψήφο στον πρώτο γύρο ανάμεσα στον Αριστερό Ζακ-Λυκ Μελανσόν και την Μαρίν Λε Πεν όχι για τα ρηξικέλευθα προγράμματά τους, αλλά ως όχημα, για να απορρίψουν το σύστημα στο πρόσωπο του Μακρόν.
Το κράμα απογοήτευσης, εγκατάλειψης, εξτρεμισμού και θυμού, το οποίο εκτόξευσε την αντισυστημική κρίση στον πρώτο γύρο απαρτίζουν άτομα της μεσαίας ή της μικρομεσαίας τάξης, εντείνοντας τον προβληματισμό των αναλυτών αναφορικά με τη συμπεριφορά της Γαλλίας των «δύο προσώπων», «αυτής που λάμπει» και αυτής που περιθωριοποιείται ραγδαία, δημιουργώντας προϋποθέσεις για κοινωνικές ανακατατάξεις και εντάσεις. Έτσι, τα φτωχότερα προάστια λειτουργούν εκλογικά ως πεδία νέων πολιτικών ζυμώσεων, καλλιεργώντας το έδαφος για την «κανονικότητα» της αντισυστημικής έκφρασης στη Γαλλία. Υπό αυτό το πρίσμα, το αίσθημα περιφρόνησης του πολίτη δεν αποκλείεται να βρει διέξοδο στην ψήφο υπέρ της Λε Πεν, ενδυναμώνοντας τον ευρωσκεπτικισμό σε μια από τις χώρες-θεμέλια της ευρωπαϊκής ιδέας.
Με τον Εμανουέλ Μακρόν να ορκίζεται, όπως φαίνεται, εκ νέου Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας στις 13 Μάιου, ζητούμενο για το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί το εύρος της νίκης του, δεδομένου ότι η διαφορά από την επίδοση που πέτυχε στο ίδιο «γήπεδο» με την ίδια αντίπαλο το 2017, θα κρίνει εν πολλοίς το χρόνο, αλλά και την προσπάθεια που θα χρειαστεί ο ίδιος να καταβάλει, για να αντιστοιχηθεί και πάλι με τη γαλλική κοινωνία και τις πραγματικές ανάγκες της, την επόμενη πενταετία.
