Ο πρόεδρος της ΚΕΔ Νίκος Πιτσίλκας μιλάει για πρώτη φορά και απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις του SPORT24 και του Γιάννη Φιλέρη. Τι έκανε με τους 105 διαιτητές που βρήκε στην Α1, ποιες καινοτομίες εφάρμοσε, πόσοι διαιτητές τιμωρήθηκαν, γιατί είναι αισιόδοξος και πως τοποθετείται στα θέματα της κριτικής που του ασκήθηκε.
Αν κάτι χαρακτηρίζει το Νίκο Πιτσίλκα είναι η άνευ όρων προσήλωση στη διαιτησία. Εντάξει δεν ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ ονειρευόμενος να σφυρίζει φάουλ, βήματα και νταμπλ – ντριμπλ, μετά τη δεκαετή διαδρομή του στα γήπεδα, ωστόσο (σε ΓΣ Λάρισας, ΕΦΕΤ και ΕΑΛ) κρέμασε τα παπούτσια στο ντουλάπι του σπιτιού του και την σφυρίχτρα του διαιτητή γύρω από το λαιμό του.
Στα 25 του πήρε το χρίσμα ξεκινώντας μια καριέρα που συνεχίζεται -από άλλο πόστο- ακόμη και τώρα που πάτησε τα 64. Έχοντας επισκεφτεί- όπως λέει και το βιογραφικό του- 40 χώρες και στις πέντε ηπείρους, έχοντας μπει 1250 φορές σε αεροπλάνο (!) έχοντας περίπου 900 αγώνες στο ενεργητικό του σε Ελλάδα και Ευρώπη με 26 τελικούς (ανάμεσά τους σε δυο Ευρωμπάσκετ, ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα και το ολυμπιακό τουρνουά γυναικών το 2000) σε όλες τις διοργανώσεις και συμμετοχή σχεδόν σε 70 ελληνικά και διεθνή σεμινάρια, η αποχώρηση του από την αγωνιστική δράση, ήταν σίγουρο ότι θα τον οδηγήσει στην διεύθυνση της διαιτησίας.
Ο Θεσσαλός, άλλοτε κορυφαίος ρέφερι, έγινε καθηγητής διαιτησίας, κομισάριος και παρατηρητής σε διεθνές επίπεδο (FIBA και EuroLeague), είναι από τον περασμένο Οκτώβρη επικεφαλής στην ΚΕΔ (μαζί με τον Δημήτρη Μπήτη και τον Κώστα Μουζάκη) και σε συνεργασία με τον σύμβουλο διαιτησίας της ΕΟΚ, Χρήστο Χριστοδούλου, χαράζουν τη νέα πολιτική στο χώρο.
Η θέση του προέδρου της ΚΕΔ, μοιάζει με ηλεκτρική καρέκλα. Βρίσκεσαι στο επίκεντρο. Είσαι ο υπεύθυνος για όλα τα… φάλτσα σφυρίγματα και ανορθογραφίες, ακόμη κι αν έχεις πάρει τα μέτρα σου. Ο Πιτσίλκας ήξερε τι τον περιμένει όταν έλεγε το ναι (ενώ όπως λέει ο ίδιος ήθελε να ξεστομίσει το όχι) στον Βαγγέλη Λιόλιο. Είναι όμως τόσο φανατικός με τη διαιτησία (απόδειξη ότι έκανε και τους δυο γιους του διαιτητές, ο μεγαλύτερος Μανόλης αποχώρησε και έμεινε ο Βασίλης, για τον οποίο… επίσης ακούει διάφορα) που αφού αποφάσισε να πέσει στα βαθιά, θα κολυμπήσει μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Η ΚΕΔ είναι η δεύτερη κορυφαία θέση σαν υπεύθυνου διαιτησίας, μετά από εκείνη του αρχιδιαιτητή της πολύ απαιτητικής λίγκας VTB. Ταυτόχρονα παραμένει και παρατηρητής των ρέφερι στην EuroLeague, σε μια πολυσχιδή δραστηριότητα στην οποία αφιερώνει πολλές ώρες της καθημερινότητας του.
Μετά τη λήξη του πρωταθλήματος τον βρήκαμε στη Λάρισα, έτοιμο να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις του SPORT24, ακόμη και τις θεωρητικά πιο άβολες για τον ίδιο.
Ο Πιτσίλκας δηλώνει ικανοποιημένος από το επίπεδο της διαιτησίας στο πρωτάθλημα, εξηγεί τη λειτουργία της ΚΕΔ, τη σχεδόν χαοτική κατάσταση που βρήκε με τους 105 διαιτητές στην Α1, τις καινοτομίες που εφάρμοσε (έμπειροι παρατηρητές, εβδομαδιαίες τηλεδιασκέψεις με τους ρέφερι για ανάλυση των λαθών, αιτιολόγηση των τιμωριών), αισιοδοξεί για την πρόοδο των Ελλήνων διαιτητών σε διεθνές επίπεδο και δίνει τις δικές του απαντήσεις στην κριτική που του ασκήθηκε.
– Καθώς η χρονιά ολοκληρώθηκε, ποιά είναι η αίσθηση σου (σας, μάλλον, γιατί δεν είσαι μόνος σου) για τη δουλειά σας;
“Τηρουμένων των αναλογιών και με δεδομένο ότι αναλάβαμε υπό πίεση χρόνου, λόγω της καθυστερημένης διεξαγωγής των εκλογών, πιστεύω πως έχουμε θετικό απολογισμό. Πέσαμε κατευθείαν στα βαθιά, αφού δεν είχαμε πλήρη επίγνωση της κατάστασης στο χώρο. Δεν είχαμε καν χρόνο να προετοιμαστούμε και έπρεπε μέσα σε ελάχιστο διάστημα να κάνουμε πολλά. Δεν τα πετύχαμε όλα, λάθη έγιναν, αλλά στη γενική κατεύθυνση που είχαμε εξ αρχής και επιμένουμε, είμαστε στον σωστό δρόμο. Η απονομή δικαιοσύνης, η αξιοπιστία και η ισονομία είναι βασικά συστατικά της πολιτικής μας και νομίζω της φιλοσοφίας του προέδρου της ομοσπονδίας.”
– Πάμε, λοιπόν, επί του πρακτέου. Τι βρήκατε, τι αλλάξατε και τι πετύχατε, εν τέλει, σε αυτούς τους εννιά μήνες που κάθεσαι στην καρέκλα του προέδρου της ΚΕΔ;
“Υπήρχε μια δεδομένη κατάσταση στην ελληνική διαιτησία την οποία σιγά-σιγά θέλουμε να την αναστρέψουμε. Η απαξίωσή της, σε όλα τα επίπεδα και κυρίως η εξαφάνιση των Ελλήνων ρέφερι από τις μεγάλες διοργανώσεις έδειχναν ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεν λέω ότι το εξαλείψαμε μέσα σε ένα ενιάμηνο, κάναμε όμως τα πρώτα βήματα για να αντιστρέψουμε το κλίμα. Πρώτο πρόβλημα η ύπαρξη πολλών διαιτητών, που ναι μεν είχαν το δικαίωμα να παίξουν στην Α1, αλλά επί της ουσίας ήταν ανενεργοί στη μεγάλη κατηγορία…”
– Δηλαδή;
“Βρήκαμε 105 (!) διαιτητές για την Basket League. Απ’ αυτούς, περίπου οι 60, είχαν σφυρίζει ένα μόλις αγώνα. Υπήρχε ένα χάος, το οποίο έπρεπε να ελέγξουμε. Πρώτα με τη χαρτογράφηση του χώρου και στη συνέχεια με την αξιολόγηση τους σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ξέραμε εξ αρχής με τον Χρήστο Χριστοδούλου ότι δεν ήταν εύκολο και έπρεπε να δράσουμε.
Προφανώς μόνοι μας δεν μπορούσαμε να τα προλάβουμε όλοι, γι αυτό θελήσαμε από την αρχή να αναβαθμίσουμε τον ρόλο των παρατηρητών στην ομάδα των οποίων προστέθηκαν και πρώην πολύ έμπειροι διεθνείς διαιτητές (σ.σ Κουκουλεκίδης, Σχινάς, Μπακάλης, Βορεάδης και ο Γκόντας, ο οποίος όμως αποχώρησε) που ανέλαβαν την αξιολόγηση των διαιτητών. Θέλαμε να υπάρχει διαφάνεια και ενημέρωση τόσο των διαιτητών, όσο και των ομάδων, χωρίς καθυστέρηση, χωρίς κενά.
Γι αυτό μέσα σε 48 ώρες μετά τον αγώνα ένα αντίγραφο του φύλλου παρατήρησης βρισκόταν στα Γραφεία του ΕΣΑΚΕ και στην ΚΕΔ. Όλοι ήξεραν, λοιπόν, αν είχαν γίνει και ποια σοβαρά λάθη στον αγώνα. Κάτι τέτοιο δεν γινόταν, εμείς και το αποφασίσαμε από την αρχή και το εφαρμόσαμε απαρέγκλιτα, ως το τέλος…”¨
– Πότε μια διαιτησία θεωρείται κακή;
“Προφανώς αν έχουν γίνει λάθη που αλλοιώνουν το αποτέλεσμα. Σε ένα αγώνα μπάσκετ, βέβαια, αποκλείεται όλα όσα σφυρίζουν οι διαιτητές να είναι σωστά. Εκεί αξιολογούμε την φιλοσοφία και τα κριτήρια που εφαρμόζονται. Αν είναι, δηλαδή, ίδια και για τις δυο ομάδες. Αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο για να κρίνει κανείς τους ρέφερι. Το Α και το Ω είναι να προσπαθούν να αποδώσουν δικαιοσύνη με τον ίδιο τρόπο. Τα σφάλματα είναι αναμενόμενα και είναι πολύ σημαντικό ο διαιτητής να τα αναγνωρίζει, ώστε να μην τα επαναλάβει. Σε αυτό το κομμάτι, λοιπόν, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η εκπαίδευση των ρέφερι. Για μένα είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα και ένα στοιχείο στο οποίο υπήρχε πολύ μεγάλη υστέρηση…”
Κάθε εβδομάδα αναλύαμε τα λάθη
– Τι εννοείς;
“Ποτέ οι διαιτητές δεν είχαν πλήρη εικόνα για το τι έκαναν σωστά και τι όχι. Πέραν του ετήσιου σεμιναρίου δεν υπήρχε και η επαφή με τους ανθρώπους της διαιτησίας. Δεν θέλω να πω κάτι για την προηγούμενη ΚΕΔ, απλά επισημαίνω μια συγκεκριμένη υπάρχουσα ομιχλώδη κατάσταση και κυρίως την έλλειψη επαφής. Αν δεν εκπαιδεύσεις, όμως, τους διαιτητές πώς θα τους βελτιώσεις; Εμείς είχαμε μια διαφορετική φιλοσοφία και επιζητούσαμε την επαφή με τους διαιτητές, όσο συχνότερα γινόταν.
Εδώ μας βοήθησε η τεχνολογία και ο κορονοϊός, αφού μας ήταν πιο εύκολο να μαζευόμαστε -κάθε εβδομάδα- σε διαδικτυακά μίτινγκ, ώστε να βλέπουμε όλοι μαζί τα λάθη. Ο Στέλιος Κουκουλεκίδης έβγαζε… τα μάτια του, για να επιλέξει κάθε φορά φάσεις από κάθε ματς. Στο τέλος επέλεγα εγώ 20-25 φάσεις τις οποίες αναλύαμε διεξοδικά σε αυτές τις τηλεσυναντήσεις με τους διαιτητές. Κάθε εβδομάδα, κάθε φορά, είχαμε κάτι καινούργιο να δείξουμε, να συζητήσουμε, να δεχθούμε το λάθος, ώστε να μην το επαναλάβουμε. Εκεί τα συζητήσαμε όλα, δώσαμε τις οδηγίες και νομίζω ότι υπήρχε πολύ μεγάλη ανταπόκριση πρώτα και κύρια από τους ίδιους τους διαιτητές”.
– Τι ξεχωρίζει τον καλό από τον μέτριο και κακό διαιτητή;
“Ο σεβασμός στο παιχνίδι, στους αγωνιζόμενους και στον εαυτό του. Η γνώση των κανονισμών, βέβαια, σε συνδυασμό με το πνεύμα κάθε αγώνα είναι ακρογωνιαίος λίθος για την απόδοση ενός ρέφερι, όσο δύσκολο κι αν είναι το ματς. Με την πάροδο των χρόνων, βέβαια, έρχεται και η πείρα που είναι και ο κατάλληλος σύμμαχος για να ξεπερνάς απρόοπτα και δυσκολίες….”
– Υπάρχει, βέβαια, και το ινσταντ ριπλέι το οποίο αν και δεν αφορά όλες τις υποδείξεις, είναι ένα εργαλείο για να διευκολύνεται το έργο της διαιτησίας. Μου φαίνεται, ωστόσο, ότι κάποιες φορές οι διαιτητές το… παρακάνουν, πηγαίνοντας κάθε τόσο και λιγάκι στο τραπέζι της Γραμματείας…
“Ό,τι βοηθάει την απονομή δικαιοσύνης είναι ευπρόσδεκτο. Επίσης, αν έχουν αμφιβολία για ένα σφύριγμα είναι προτιμότερο να συμβουλευτούν το ριπλέι, παρά να πάρουν μια λάθος απόφαση. Είναι και η δική μου συμβουλή αυτή κι ας γίνεται αυτό που λες. Μοιάζει με κατάχρηση, αλλά δεν είναι. Συμβαίνει, πλέον, παντού. Ακόμη και στην Ευρωλίγκα, για τα δικά μας δεδομένα δηλαδή, στο κορυφαίο επίπεδο…”
– Είναι άμυνα του διαιτητή η τεχνική ποινή;
“Δεν θα πρέπει. Είπα, σεβασμός στους αγωνιζόμενους και στον εαυτό σας. Η δική μου προτροπή είναι να γίνεται με την καλή έννοια μια συζήτηση, να εξηγείς, να συμβουλεύεις, να προειδοποιείς. Εντάξει, αν υπερβαίνουν κάποιοι τα εσκαμμένα, πρέπει να δίνεται και το ταυ. Όχι, όμως, για … ψύλλου πήδημα. Είναι η εσχάτη των ποινών
– Συνολικά πώς χειρίστηκε η ΚΕΔ αυτή την εκατοντάδα των διαιτητών;
“Συνολικά δώσαμε ορισμούς σε 50 και πλέον. Κάποιοι σφύριξαν και τιμητικά στο τέλος της σεζόν, καθώς λόγω ηλικίας αποχωρούν. Την εικόνα που θέλαμε να συμπληρώσουμε την πήραμε και με το παραπάνω. Είδαμε πως παίζουν, πήραμε τις πληροφορίες, κάναμε την αξιολόγησή τους, νομίζω ότι έχουμε έτοιμο το γκρουπ των διαιτητών για την επόμενη σεζόν. Δεν θα’ ναι περισσότεροι από 40-45. Τόσοι φτάνουν και περισσεύουν για να βγει το πρόγραμμα της Basket League. Η προοπτική μας είναι για την επόμενη τριετία
– Στο τέλος της οποίας τι ελπίζεις να έχει γίνει;
“Να έχουμε αναδείξει νέους διαιτητές και να ξαναβάλουμε την ελληνική διαιτησία σε μεγάλες διοργανώσεις. Τόσο στην EuroLeague όσο και στην FIBA. Έχουμε πολύ καλές σχέσεις και με τους δυο, είναι σίγουρο ότι θα εκτιμήσουν και την πρόοδο και την ανάδειξη νέων καλών διαιτητών για μεγάλα διεθνή παιχνίδια. Αυτός είναι και ο μεγάλος μας στόχος…”
Ο γιος μου και ο Μάνος
– Υπάρχει ένα λεπτό θέμα, με τον Βασίλη Πιτσίλκα, που τυγχάνει εκτός από διεθνής διαιτητής και γιος σου…
“Ναι, δεν έχω κανένα πρόβλημα να τοποθετηθώ. Θα ήθελα, ωστόσο, να εξιστορήσω πως προέκυψε η ενασχόλησή μου με την ΚΕΔ. Το τηλέφωνό μου χτύπησε αμέσως μετά τις εκλογές και ο Βαγγέλης Λιόλιος μου έκανε την πρόταση. Μέχρι τότε είχαμε μιλήσει μόλις μια φορά, πριν από τρία χρόνια αν δεν απατώμαι, όταν ήθελε να μάθει λεπτομέρειες για την λειτουργία της διαιτησίας στην VTB League, την οργάνωση, τον σχεδιασμό.
Πριν τις εκλογές είχα συζητήσει με τον Παναγιώτη Φασούλα. Πάντα ήμουν πρόθυμος να δώσω συμβουλές σε θέματα διαιτησίας, με βάση την πορεία και την πείρα μου. Δεν ήμουν σίγουρος, όμως, ότι προλάβαινα να ασχοληθώ ενεργά, αφού είχα ήδη φόρτο εργασίας ως υπεύθυνος αρχιδιαιτητής της VTB και παρατηρητής διαιτησίας στην EuroLeague.
Ο κ. Λιόλιος επικοινώνησε μετά την εκλογή του και μου ζήτησε να αναλάβω την ΚΕΔ, αφού πρώτα μου ανακοίνωσε ότι τοποθετεί τον Χρήστο Χριστοδούλου στην θέση του συμβούλου. Του απάντησα ότι η επιλογή του Χρήστου είναι απόλυτα επιτυχημένη, για τη δική μου συμμετοχή, όμως, είχα αρκετές αμφιβολίες. Πηγαίνοντας, μάλιστα, στην Πάτρα για το τελευταίο, όπως πίστευα, ραντεβού ήμουν σχεδόν αποφασισμένος να αρνηθώ οριστικά την πρόταση του. Τελικά συνέβη το αντίθετο. Ο πρόεδρος έχει ένα τρόπο να πείθει τους συνομιλητές του, είχε αρκετά επιχειρήματα και στο τέλος δέχθηκα να πάρω μέρος σε όλη αυτή την προσπάθεια”
– Επιστρέφω, όμως, στον Βασίλη…
“Τα είπα όλα αυτά, γιατί εξ αρχής στο συγκεκριμένο θέμα υπήρχε η κάλυψη του κ. Λιόλιου. Ο γιος μου, άλλωστε, πριν εγώ αναλάβω πρόεδρος της ΚΕΔ ήταν ήδη διεθνής διαιτητής, είχε κάνει το άλμα προς την Ευρωλίγκα και δεν χρειαζόταν η δική μου παρέμβαση να παίξει σε ματς της Basket League. Θα πω επίσης ότι όλα αυτά δεν είναι καινοφανή, καθώς και στο παρελθόν γιοι ή συγγενείς μελών της ΚΕΔ έπαιζαν κανονικά στο πρωτάθλημα. Να προσθέσω δε ότι στο τέλος ο Βασίλης πήρε λιγότερους ορισμούς από νεαρότερους διαιτητές στο φετινό πρωτάθλημα…”
– Πάντως δεν είναι εύκολο ένας πατέρας να κρίνει τον γιο του
“Όχι δεν είναι, αλλά η σχέση πατέρα γιου δεν υφίσταται όταν πρόκειται να τον αξιολογήσουμε διαιτητικά. Αν έχει βέβαια ένα προνόμιο είναι ότι από μικρός κάνει αυτές τις κουβέντες. Το “ψώνιο” της διαιτησίας το έχει από παιδί, όταν βλέπαμε τα δικά μου παιχνίδια, κάνοντας κριτική στα όποια λάθη είχα κάνει…”
– Εδώ που τα λέμε είχε … παραστάσεις. Προέρχεσαι, άλλωστε, από μια σκληραγωγημένη γενιά καθώς όταν ξεκίνησες τη διαιτησία το πρωτάθλημα ήταν γεμάτο ντέρμπι
“Πες το ψέματα. Ξεκίνησα να σφυρίζω το 1983 και το 1990 έγινα διεθνής, αλλά ήδη είχα πάρει εμπειρίες από τα πιο δύσκολα ματς του δικού μας πρωταθλήματος. Το 1987 έπαιξα στο πρώτο Άρης-ΠΑΟΚ της καριέρας μου. Τότε, που κάθε σφύριγμα περνούσε από κρησάρα, γινόταν χαμός, δεν υπήρχαν ριπλέι, ήμασταν δυο και λοιπά. Μας είχε στηρίξει πολύ η τότε ηγεσία της διαιτησίας, ειδικά ο Κώστας Δήμου άνοιξε δρόμους στα νέα παιδιά, μας εμπιστεύτηκε και δεν τον αφήσαμε παραπονεμένο…”
– Υπήρξε κι άλλο ένα θέμα με τον διαιτητή Μάνο. Πρώτον γιατί δεν έπαιρνε ορισμούς, κι ύστερα με το μπρος-πίσω στην τοποθέτηση του σε ματς του Ολυμπιακού
“Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες για το τι γινόταν στο παρελθόν, τι έκανε και τι όχι η ΚΕΔ. Θα μιλήσω για τη δική μας επιτροπή της οποίας προΐσταμαι και θα αναλάβω την ευθύνη. Εάν απ’ όλα όσα κάναμε, οι επικριτές μας καταλογίζουν μόνο την περίπτωση του ορισμού του Μάνου και την αλλαγή του, τότε θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι πετύχαμε απόλυτα στο έργο μας”
– Φάνηκε, ωστόσο, διόρθωση ενός λάθους με λάθος όταν εν τέλει ο Μάνος τοποθετήθηκε σε άλλο ματς.
“Το λάθος ήταν δικό μου, επαναλαμβάνω. Θέλω με την ευκαιρία να πω ότι εμείς αξιολογούμε και ορίζουμε με βάση τα δικά μας κριτήρια. Σύμφωνα με αυτά, κάποιοι έπαιξαν σε περισσότερα ματς, κάποιοι όχι. Βγήκαν μπροστά ορισμένοι διαιτητές, ιδιαίτερα από τη νέα γενιά, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν περισσότερο στις απαιτήσεις μας, στις κατευθύνσεις που δίναμε, στις οδηγίες μέσω των τηλεσυναντήσεων κλπ. Κάποιοι έμειναν πίσω κι αυτό φάνηκε από τους ορισμούς. Σε όλους, ωστόσο, δώσαμε ευκαιρίες και όλους τους αξιολογήσαμε.
Ο στόχος μας είναι η διαρκής βελτίωση των διαιτητών και γι αυτό δεν επαναπαυόμαστε. Στα μέσα της χρονιάς σε συνεργασία με την EuroLeague οι Έλληνες ρέφερι συμμετείχαν στο Adidas Next Generation. Το παρών έδωσε και ο Ρίτσαρντ Στόουκς, επικεφαλής της διαιτησίας στην Ευρωλίγκα που έμεινε ιδιαίτερα ευχαριστημένος.
Είμαστε σε διαρκή επικοινωνία και με τον Στόουκς αλλά κυρίως και με τον υπεύθυνο διαιτησίας της FIBA, Ντάβοριν Νάκιτς. Ξέρεις ότι τους είχα φέρει και τους δυο σε σεμινάριο διαιτητών στη VTB League και όλοι είχαν μείνει με ανοιχτό το στόμα! Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε τους Έλληνες ρέφερι σε διεθνές επίπεδο και να πάρουν τη θέση που τους αναλογεί”.
– Μιας και αναφέρθηκες στη VTB πως ήταν αυτή η περίεργη χρονιά, που από κάποιο σημείο και μετά έπρεπε να εμπιστευτείς μόνο Ρώσους διαιτητές, λόγω του εμπάργκο;
“Ηταν περίεργα. Έπρεπε να συμβιβαστώ με μια διαφορετική πραγματικότητα, αφού η διοργάνωση με τους 80 ρέφερι από 15 χώρες όλης της Ευρώπης, έπρεπε να εξελιχθεί μόνο με τους εγχώριους ρέφερι. Στο τέλος επέλεξα τους 12 καλύτερους για να σφυρίξουν τους τελικούς, που πήγαν σε 7 ματς, τα οποία ήταν επιπέδου φάιναλ-φορ Ευρωλίγκας, είχαν διπλές παρατάσεις, πολύ δυνατές μονομαχίες και νίκη μάλιστα της Ζενίτ. Δέχθηκα συγχαρητήρια από όλους και ελπίζω κάποια στιγμή να επιστρέψουμε στη κανονικότητα…”
-Επιστρέφω στην ελληνική πραγματικότητα. Υπήρξε καταγγελία για τον διαιτητή Κανελλόπουλο, επειδή έχει επαγγελματική σχέση με τον πρόεδρο της ΕΟΚ
“Κατ’ αρχήν ο συγκεκριμένος διαιτητής που είναι και εξαιρετικός χαρακτήρας, εργάζεται στην συγκεκριμένη επιχείρηση εδώ και τρία χρόνια. Στην Α1 τον αξιολόγησε η προηγούμενη ΚΕΔ, η οποία τον χρησιμοποίησε και σε αγώνες της Α2. Εμείς τον ορίσαμε σε ένα αγώνα, ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα των δυνατοτήτων του.
Το ερώτημα σε όσους φαρισαϊκά μας επικρίνουν είναι ένα: Τι θα έπρεπε να κάνουμε στην συγκεκριμένη περίπτωση; Να ζητήσουμε από ένα άνθρωπο να παραιτηθεί από τη δουλειά του, ή να του σταματήσουμε τη διαιτησία; Κι όλα αυτά ενώ δεν τίθεται κανένα θέμα ασυμβίβαστου”.
– Νομίζεις ότι σημειώθηκε υπερβολικός θόρυβος;
“Στην Ελλάδα ζούμε. Είναι λογικό μετά τις εκλογές της ΕΟΚ ορισμένοι να θέλουν να πλήξουν και εμένα και κατ’ επέκταση τον Βαγγέλη Λιόλιο. Είναι μια μικρή μερίδα που ασχολείται επίμονα και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη γενική αίσθηση που υπάρχει φέτος για τη διαιτησία. Όχι μόνο στην Α1, όπου είναι η βιτρίνα, αλλά και στις άλλες κατηγορίες. Έχουμε στα χέρια μια γενική αξιολόγηση της διαιτησίας στην Α2, σύμφωνα με την οποία το επίπεδο των ρέφερι ήταν το καλύτερο των τελευταίων ετών. Το ίδιο feed back έχουμε και από τα υπόλοιπα μικρότερα, εθνικά πρωταθλήματα. Ακόμη και η πρόσφατη δικαίωση μας από το ΑΣΕΑΔ για τον αγώνα Ίκαρος-Δάφνη αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε στη σωστή κατεύθυνση.
Ξέρετε κάτι; Ποτέ δεν συνέδεσα το όνομα μου με κάποια ομάδα, πλην της συμμετοχής μου ως αθλητής στον Γυμναστικό, την εποχή που έπαιζαν οι Ζώης, Σταυρόπουλος, Κουραμάς και λοιποί. Με πρώτο προπονητή τον Θόδωρο Ροδόπουλο. Όλοι γνωρίζουν ότι όσες φορές έμπαινα στο γήπεδο, δεν έβλεπα ονόματα, παρά τις ομάδες που έπρεπε να σφυρίξω, προσπαθώντας να αποδώσω δικαιοσύνη. Αυτή τη φιλοσοφία έχω και τώρα στη διεύθυνση της διαιτησίας. Κι εδώ και στο εξωτερικό…”
Είμαστε έτοιμοι για του χρόνου
– Έγινε ποτέ παρέμβαση εκ μέρους σου, σε κάποιον παρατηρητή;
“Ναι, όταν θεώρησα ότι ο βαθμός που έβαλε δεν ήταν συνακόλουθος με την συνολική αξιολόγηση των ρέφερι βάζοντας το βαθμό-όριο για να μην παραπεμφθούν…”
– Υπήρξαν πολλές παραπομπές-τιμωρίες;
“Δεν το κοινοποιήσαμε, γιατί δεν χρειαζόταν, αφορά εμάς και τους διαιτητές, αλλά συνολικά φέτος είχαμε ποινές σε 53 διαιτητές. Με άμεση ενημέρωση, βέβαια, της ΟΔΚΕ που ακολούθως ενημερώνει τους συνδέσμους για να μάθουν και οι ρέφερι για ποιο λόγο και πόσο έχουν τιμωρηθεί, αλλά και να υποβάλλουν ενστάσεις, αν θεωρούν ότι αδικήθηκαν…”
– Θεωρείς ότι με βάση τη φετινή εμπειρία, η επόμενη χρονιά θα είναι καλύτερη στο επίπεδο της διαιτησίας
“Σίγουρα. Πρώτον θα έχουμε περισσότερο χρόνο προετοιμασίας, αφού φέτος όπως είπα, μπήκαμε απευθείας στη δράση. Θα έχουμε το γκρουπ των διαιτητών που επιλέξαμε με βάση τις φετινές αξιολογήσεις, θα συνεχίσουμε τα μίτινγκ με τους προπονητές και τους αρχηγούς, αλλά και τους παράγοντες των ομάδων, ώστε όλοι να είναι ενήμεροι για το πως και τι θα σφυρίζουν οι διαιτητές μέσα στη χρονιά. Θέλω τη συνεργασία όλων. Επιβάλλεται κάτι τέτοιο, αν θέλουμε το προϊόν να πάει μπροστά και να μη μένει στάσιμο.
Ξέρω ότι δεν μιλάμε για αγγελικό κόσμο, υπάρχουν συμφέροντα, αλλά στη γενική κατεύθυνση, οφείλουμε να συνεργαζόμαστε, να ανταλλάσσουμε απόψεις και να βγαίνουν καινούργιες ιδέες. Είμαι και υπέρ της κριτικής, όχι όμως της κακόβουλης, που εξαντλείται σε φήμες και κουτσομπολιά των social media. Μου αρέσει η ειλικρίνεια, η ευθύτητα και να μιλάμε με ανοιχτά χαρτιά. Εγώ δεν έχω να κρύψω τίποτε…”
