“Έχει έντονες ιδέες μεγαλείου που συνδέονται με τη δημοσιότητα-διασημότητα. Περιγράφει την πεποίθησή της ότι μπορεί να αποκτήσει κάποιος διασημότητα-μεγαλεία και μέσα από μη θεμιτές-παραβατικές πράξεις, στο πλαίσιο μιας ψυχοπαθητικής λειτουργίας. Φαίνεται να είναι σημαντικό για εκείνη να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, μέσω της διασημότητας που προσφέρει η δημοσιότητα. Ο λόγος της διέπεται από αντιφάσεις, διχοτομήσεις, διάψευση της πραγματικότητας και στερείται γνήσιου συναισθήματος. Οι πληροφορίες που δίνει δεν είναι αξιόπιστες, καθώς σε πολλά σημεία η αφήγησή της φαίνεται μη αληθής, στην προσπάθειά της να διαψεύσει μια οδυνηρή πραγματικότητα. Είναι φανερό ότι οι σκέψεις της και οι επενδύσεις της επικεντρώνονται γύρω από τον σύζυγό της, ενώ φαίνεται να δημιουργεί και εκ των υστέρων κατασκευές, γύρω από ζητήματα αντιζηλίας με άλλες γυναίκες. Οι περιγραφές για τα παιδιά της μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι τα αντιλαμβανόταν ως μια ναρκισσιστική προέκτασή της, που καλούνταν να εκπροσωπήσουν τον δικό της λόγο και τις δικές της επιθυμίες… Υπάρχει μια διαρκής διαπραγμάτευση μέσα της: κάποιος αγαπά πολύ κάποιον, ο οποίος τελικά τον εγκαταλείπει. Και αυτός που εγκαταλείπεται δεν μπορεί να το αντέξει αυτό και σκοτώνει ή “καταστρέφει”, προκειμένου να μην εγκαταληφθεί. Και έτσι φαίνεται ότι, στο μυαλό της, η αγάπη, ο θάνατος και η καταστροφή γίνονται ένα…».
Αυτό είναι το επιστημονικό συμπέρασμα για την προσωπικότητα της Ρούλας Πισπιρίγκου, όπως διατυπώνεται στην πραγματογνωμοσύνη της κλινικής ψυχολόγου Δέσποινας Σαββόγλου, μετά την «τετ α τετ» συνάντησή της με την κατηγορούμενη για τη δολοφονία της μεγάλης της κόρης Τζωρτζίνας. Η 33χρονη είναι πλέον και η μοναδική ύποπτη για τον θάνατο και των δύο άλλων παιδιών της, Μαλένας και Ίριδας, τα οποία υπέστησαν ασφυκτικό θάνατο, σύμφωνα με το πόρισμα των ιατροδικαστών Νίκου Καλόγρηα και Νίκου Καρακούκη, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.
«Καταλήγουμε με επιστημονική ασφάλεια και για τις δύο περιπτώσεις των Μαρίας Ελένης Δασκαλάκη και αβάπτιστου θήλεος Δασκαλάκη στην κατάδειξη του ασφυκτικού μηχανισμού δι’ αποφράξεως των έξω στομίων των αεροφόρων οδών ως αιτία θανάτου αυτών», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πόρισμα των ιατροδικαστών.
Όπως και με την εννιάχρονη Τζωρτζίνα, η Ρούλα Πισπιρίγκου αναμένεται να αρνηθεί κατηγορηματικά οποιαδήποτε εμπλοκή της και στους θανάτους των δύο μικρότερων παιδιών της.
Όπως, μάλιστα, αποκάλυψε πρόσφατα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 ο δικηγόρος της, Όθωνας Παπαδόπουλος, η κατηγορούμενη αναμένεται να υποστηρίξει ότι το πόρισμα περιλαμβάνει ανακρίβειες και αντιφάσεις.
«Μυθομανής»
Η επιστήμονας, που μετά από παραγγελία της 18ης ανακρίτριας Χριστίνας Σαλάππα κλήθηκε να «ερμηνεύσει» τις ζωγραφιές της εννιάχρονης Τζωρτζίνας, περιγράφει μια «προβληματική» προσωπικότητα, εγωκεντρική, μυθομανή, ενίοτε εκτός πραγματικότητας, η οποία έχει, ακόμη και τώρα, ως βασικές της προτεραιότητες τη δημοσιότητα, τα μεγαλεία και τον… Μάνο Δασκαλάκη. Για τον σύζυγό της, η κατηγορούμενη εκφράζει την πικρία της που δεν της συμπαραστέκεται σε αυτό που περνάει, αν και στο παρελθόν, όπως καταγράφηκε στο πόρισμα να λέει στην ψυχολόγο, «…ήταν προστατευτικός ακόμα μέχρι και τώρα πριν με συλλάβουν. Πάντα έπαιρνε το μέρος μου παντού. Τώρα μόνο λέει ότι σκότωσα το παιδί. Δεν θέλει να έχουμε επικοινωνία… Νιώθω αδικία γιατί, επειδή τον ξέρω, γνωρίζω ότι δεν το πιστεύει, έχει επηρεαστεί από τα κανάλια. Δεν το περίμενα να αντιδράσει έτσι…».
Όσον αφορά την Τζωρτζίνα και τα όσα «είδε» μέσα από τις ζωγραφιές του παιδιού, η κ. Σαββόγλου διαπιστώνει ότι δεν υπήρξε για το κοριτσάκι, που βίωσε τον θάνατο και των δύο
αδελφών του, «ένα διευκολυντικό περιβάλλον που θα της επέτρεπε να μπει σε μια επεξεργασία όλων αυτών των δυσβάστακτων για εκείνη συναισθημάτων…». Και δεδομένων όλων των στοιχείων που είχε στα χέρια της, η επιστήμονας επισημαίνει πως «η σχέση του παιδιού με τους ενήλικες ήταν επιφανειακή και όχι σύντονη με τις ανάγκες της και άρα υποστηρικτική».
Βάζοντας στο «κάδρο» και τον Μάνο Δασκαλάκη, με τον οποίο επίσης συνομίλησε, συμπεραίνει: «Οι γονείς φαίνεται να δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τις ανάγκες της Τζωρτζίνας και ως εκ τούτου να τις καλύψουν. Περιγράφηκε να παίρνουν προτεραιότητα οι ανάγκες των γονέων και η Τζωρτζίνα, όπως και τα άλλα δύο παιδιά, να προσαρμόζονται σε αυτές, καθώς δεν υπήρχε διακριτή διαφορά των γενεών…».
Υποκρισία
Η επιστήμονας συνομιλώντας με τη Ρ. Πισπιρίγκου αναλύει βήμα-βήμα πώς η 33χρονη προσπάθησε να χειραγωγήσει και να παραπλανήσει και την ίδια.
«…Φαινόταν ιδιαίτερα συνεργάσιμη και στην πρώτη επαφή είχε μια υπερτονισμένη εικόνα μιας συντετριμμένης και συμμορφωμένης γυναίκας. Φαινόταν ότι προσπαθούσε να το επικοινωνήσει μέσα από τη στάση του σώματός της, συρρικνώνοντάς το και καμπουριάζοντας, μέσα από το βλέμμα της που διατηρούσε χαμηλά στο πάτωμα, ενώ κοιτούσε τριγύρω με κλεφτές, γρήγορες ματιές και μέσα από τον βηματισμό της, σέρνοντας τα πόδια της. Το βλέμμα της ήταν αρχικά εμφατικά κατεβασμένο στο πάτωμα, δηλώνοντας ηχηρά την υποτακτική της στάση. Ωστόσο, η εικόνα αυτή άλλαζε απότομα, φανερώνοντας έτσι τη μη αυθεντικότητα και συνέπεια αυτής (της πρώτης εικόνας).
Έτσι πολύ άμεσα, πριν καν ξεκινήσουμε τη συνάντηση, πήρε πρωτοβουλία να αλλάξει θέση στην καρέκλα της στο γραφείο που συναντηθήκαμε, ώστε να μην είμαστε τόσο μακριά, όπως
είπε χαρακτηριστικά, φανερώνοντας έτσι την προσπάθεια για οικειότητα. Φανερή ήταν από την πρώτη στιγμή της επαφής μας μια αντίθεση μεταξύ της πρώτης εικόνας (που μόλις την
είχαν φέρει από το κελί της), που με τονισμένη συστολή σήκωνε με κλεφτές ματιές το βλέμμα της, και αυτής που μέσα από μια πρόωρα ενεργητική λειτουργία έπαιρνε άμεσα πρωτοβουλίες διαχείρισης του χώρου, σε μια συνδιαλλαγή με έναν άγνωστο, για την ίδια μέχρι εκείνη στιγμή, άνθρωπο. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η πρόωρη εμπιστοσύνη που μου εξέφρασε τα πρώτα δευτερόλεπτα της συνάντησής μας, πριν καλά ξεκινήσουμε. Είπε χαρακτηριστικά: “Πιστεύω ότι θα δώσετε την αλήθεια για το παιδί μου, το πιστεύω”».
Μεγαλομανής
Η μεγαλομανία της Πισπιρίγκου και η… αγάπη της για τη δημοσιότητα ήταν εμφανείς, κατά την κ. Σαββόγλου, στο μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης που είχε μαζί της, ακόμη και όταν μιλούσε για τον δολοφόνο παππού της. Όπως αναφέρει η επιστήμονας: «Μιλώντας για τον πατρικό παππού της, είπε ότι είχε φυλακιστεί και εκείνος στον Κορυδαλλό γιατί είχε πνίξει την πατρική γιαγιά της. Είπε: “Όταν γεννήθηκα εγώ, ο παππούς μου δεν ήταν στη φυλακή, ήταν πια ξαναπαντρεμένος και εγώ γνώρισα άλλη γυναίκα. Και μάλιστα είχε βραβευτεί (ο παππούς) από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ως ο πιο καλός κρατούμενος και έτσι βγήκε. Και το είχαν και οι τοπικές εφημερίδες τότε…”. Προτάσσει τη διασημότητα του παππού της, που έγραψαν για αυτόν και οι εφημερίδες για τη βράβευσή του. Μιλάει ταυτόχρονα για το έγκλημα του παππού της σε βάρος της γιαγιάς της και αμέσως βάζει μαζί τη βράβευσή του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς να φαίνεται να φέρνει κοντά της αυτή την αντίφαση. Μπήκε για το έγκλημα, βγήκε βραβευμένος. Σαν αυτά τα δύο μαζί να μπορούν να συνυπάρχουν. Η μητέρα φαίνεται να έχει ιδέες μεγαλείου που τη συνδέει με τη δημοσιότητα-διασημότητα και εκφράζει την πεποίθηση ότι μπορεί κανείς να αποκτήσει μεγαλεία, διασημότητα και καταξίωση μέσα από παραβατικές πράξεις…», σημειώνει η κ. Σαββόγλου.
Ο… απλησίαστος Μάνος
Η ίδια μεγαλομανία, αλλά και… κομπασμός διακρίνονται και στην περιγραφή της Πισπιρίγκου για το πώς γνωρίστηκε με τον Μ. Δασκαλάκη, αλλά και για το γεγονός ότι ο 31χρονος επέλεξε
εκείνη ως σύζυγό του, αν και τον διεκδικούσαν πολλές. «Ο Μάνος, τότε, ήταν ο ωραίος της Πάτρας. Με στιλ… Ήταν ωραίος και είναι ωραίος. Με μια φράντζα με ανταύγειες, αλλά είναι και
το ύψος που του δίνει το στιλ όλο αυτό, έχει και ένα ωραίο περπάτημα, και ήρθε στο γήπεδο με δερμάτινο και τζιν σκισμένο… Να σας πω ότι στην κερκίδα είχε έξι κοπέλες που φώναζαν το
όνομά του. Φίλες του μαζί με τη μητέρα του. Απλησίαστος. Είναι από αυτούς που λες, ‘‘αυτός είναι απλησίαστος…’’. Γύρισα στο σπίτι και έβαλα ένα στοίχημα με την κολλητή μου, που ήταν και αυτή στις κερκίδες, ότι τον λένε Πάνο, έλεγα εγώ. Μάνο, έλεγε εκείνη. Βρήκα τελικά από το φύλλο αγώνος ότι τον λένε Μάνο Δασκαλάκη και τον έψαξα στο Facebook. Δεν πρόλαβα να του κάνω το αίτημα και το είχε δεχτεί, ήταν από πάνω. Και κατευθείαν μου μίλησε…».
Περιγράφοντας το πρώτο της ραντεβού, είπε πως ο Δασκαλάκης «έκανε ένα σόου για να μπει (στο μαγαζί). Μου θύμισε τον παππού μου εκεί. Τον χαιρέτησε όποιος ήταν μέσα στο μαγαζί. Μου φάνηκε πάρα πολύ περίεργο αυτό. Τον ήξεραν κι αυτόν τόσο πολύ…». Από αυτά που εξιστορεί, φαίνεται, κατά την κ. Σαββόγλου, «να τονίζεται πάλι η δημοσιότητα-αναγνωρισιμότητα ως ένα στοιχείο μεγαλομανιακό…».
“Θέλω να δω τον πρωθυπουργό, τον υπουργό…”
Περιγράφοντας την ημέρα που άφησε την τελευταία της πνοή η 6,5 μηνών Ίριδα, είπε πως, όταν της έφερε το μωρό η αδελφή της για να το ταΐσει, είδε ένα παιδί «μπλε», εμμένοντας στον
ισχυρισμό της πως δεν ευθύνεται για τον θάνατο του βρέφους. Ολοκληρώνοντας, δε, την περιγραφή της, η Πισπιρίγκου, όπως σημειώνει η πραγματογνώμονας, σχολίασε: «Δεν ξέρω πώς με έχουν μπλέξει έτσι…».
Και αναφέρει η κ. Σαββόγλου: «Η κατηγορούμενη περιέγραψε να είναι θυμωμένη, εξοργισμένη, όπως είπε, γιατί όλος ο κόσμος μιλάει για εκείνη, και κατονόμασε δημοσιογράφους που ασχολούνται μέρα-νύχτα, όπως είπε, μαζί της. Παρότι περιέγραφε ότι είναι θυμωμένη, παράλληλα έδειχνε να έχει μεγάλη σημασία για εκείνη που όλοι ασχολούνται συνεχώς μαζί της. Μάλιστα, σε αυτό το ιδεώδες μεγαλείου σχολίασε ότι “θέλω να πάω στον υπουργό και να του πω, άνθρωπέ μου, κάνε κάτι, στον πρωθυπουργό και να του πω, διώξτε τους, δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Θέλω να πάω στον Αρειο Πάγο, στη Χάγη, ξέρω εγώ; Πραγματικά δεν ξέρω μέχρι πού θα φτάσω γιατί το θεωρώ κοροϊδία’’».
Παράλληλα, συνεχίζει η κ. Σαββόγλου, «έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να μάθει από εμένα αν έχω δει τον σύζυγό της. Περίτεχνα και επίμονα προσπαθούσε να κατευθύνει τη συζήτηση ώστε να πάρει μια απάντηση. Η μητέρα φάνηκε να θέλει έντονα να μάθει για τη δική μου γνώμη για τα παιδιά και ειδικά για την Τζωρτζίνα. Στη μη δική μου ανταπόκριση, η μητέρα επέμεινε έντονα, δείχνοντας ότι δεν αντέχει ψυχικά να μην πάρει αυτό που η ίδια επιθυμεί… Συνοψίζοντας, από τις συνεδρίες με τη μητέρα, φάνηκε έντονα η προσπάθειά της να με πείσει για τη ‘‘δική της αλήθεια’’ και στο τέλος να επιβεβαιώσει ότι τα κατάφερε».
