Αν το παιδί συνηθίσει να παίρνει ό,τι ζητά με τη δικαιολογία ότι είναι ακόμη μικρό, θα δυσκολευτείτε πολύ στο μέλλον να αλλάξετε τη συμπεριφορά του.
Επιπλέον θα του δώσετε την εντύπωση ότι μπορεί να ικανοποιεί τους πάντοτε όλες τις επιθυμίες του. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν μπορεί και κανείς δεν μπορεί να το κάνει για αυτόν. Μην παραπληροφορείτε λοιπόν το παιδί. Βάλτε κανόνες και σεβαστείτε τους. Οι σταθεροί οικογενειακοί κανόνες διευκολύνουν όλα τα μέλη.
Αποφασίστε κάθε πότε θα ικανοποιείτε κάποιο αίτημα του παιδιού: Όταν για παράδειγμα, βγαίνετε μαζί για ψώνια και ζητά να αγοράσει κάτι για τον εαυτό του, μπορεί να συμφωνήσετε μαζί του πως θα αγοράζετε ένα πράγμα τη φορά (να ξέρει ότι θα τηρήσετε τη συμφωνία αλλά δεν θα αγοράσετε ποτέ δύο). Αν το αίτημα προς ικανοποίηση αφορά το καθημερινό διαιτολόγιο π.χ. μία τυρόπιτα, μία πίτσα, μπορείτε να τα αγοράζετε σε κάθε έξοδο αλλά πάντα με φειδώ. Αν πρόκειται για κάποιο παιχνίδι, αποφασίστε αν θα θέλετε να το δεχτείτε ή ξεκαθαρίστε ότι δεν αγοράζετε παιχνίδια στο σούπερ μάρκετ. Μπορείτε να του πείτε ότι «εδώ ερχόμαστε για τρόφιμα και είδη του σπιτιού» ή «δεν ήρθαμε για παιχνίδια σήμερα». Σε ό,τι αποφασίσετε , δείξτε συνέπεια και μην υποχωρείτε για να γλυτώσετε τη γκρίνια του.
Τα ίδια όρια μπορείτε να βάλετε και μη υλικές απαιτήσεις. Αν το πιτσιρίκι σας, 20 μηνών ζητά «αγκαλίτσα» την ώρα που εσείς μεταφέρετε τα ψώνια από το αυτοκίνητο και τα τακτοποιείτε στο ψυγείο, μπορείτε να πείτε «Σε λίγο, αγάπη μου. Περίμενε να βάλω πρώτα τα πράγματα στη θέση τους». Το να αρνηθείτε να ανταποκριθείτε αμέσως σε αυτό που ζητά δεν σημαίνει σκληρότητα ούτε παραμέληση. Σημαίνει απλά ότι θα διδαχθεί να περιμένει. Σπουδαία κατάκτηση!
Όταν μιλάτε στο τηλέφωνο, αφήνει τα παιχνίδια του και ορμά να σας διακόψει, δείξτε του τον δείκτη του ρολογιού και πείτε του ότι όταν φτάσει στο επόμενο σημαδάκια π.χ. σε 5 λεπτά, θα σταματήσετε το τηλεφώνημα και θα είστε όλη δική του.
Αυτές οι μικρές καθυστερήσεις σιγά σιγά θα δώσουν στο παιδί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να έχει πάντα αυτό που θέλει και όταν το θέλει. Δεν είναι σπουδαία γνώση;
Σεβαστείτε τις επιθυμίες του παιδιού αλλά μην υποχωρείτε σε αυτές
Αν η κόρη σας γκρινιάζει συνεχώς γιατί θέλει ακόμα μία κούκλα, μην πείτε «Είπα ΟΧΙ! Μου τρύπησες τα αυτά με τη γκρίνια σου». Μην της κάνετε διάλεξη για το πόσο αχόρταγη είναι και πόσα φτωχά παιδάκια δεν έχουν να φάνε κ.α.. Δε μειώνετε καθόλου την επιθυμία της για την κούκλα. Θα εξακολουθήσει να τη θέλει και ίσως θα ντρέπεται και από πάνω που ζητά κάτι που εσείς θεωρείτε παράλογο. Καλύτερα να δηλώσετε ότι σέβεστε την επιθυμία της «Ναι, πράγματι είναι πολύ αυτή η κούκλα». Ύστερα, ανάλογα με τη δική σας πολιτική, μπορείτε να πείτε: «Δεν έχουμε λεφτά τώρα. (Τούτο μόνο αν είναι αλήθεια, δηλαδή αν πράγματι η προτεινόμενη αγορά υπερβαίνει τους οικονομικούς σας σχεδιασμούς). Όμως θα μαζεύω σιγά σιγά λεφτά για να σου την πάρω στα γενέθλιά σου».
«Δεν μπορούμε να αγοράσουμε κούκλα τώρα. Αλλά αφού σου αρέσει τόσο, θα σου την πάρω τα Χριστούγεννα». «Να το πεις στον παππού όταν σε ρωτήσει τι δώρο θέλεις για τη γιορτή σου».
Τα «όχι» που λέτε μπορούν να θέτουν όρια χωρίς να είναι επώδυνα, τραυματικά, ταπεινωτικά, απογοητευτικά για το παιδί.
Να μερικές φράσεις άρνησης διπλωματικών γονιών:
- «Θα έρθω να παίξουμε μόλις τελειώσω τους λογαριασμούς μου»
- «Όχι σήμερα. Μια άλλη φορά ίσως»
- «Εντάξει, σε καταλαβαίνω που θέλεις να μείνεις αργά όπως ο αδελφός σου. Όταν γίνεις και εσύ 12 χρονών θα κοιμάσαι αργότερα»
- «Ωραία θα ήταν να είχαμε κήπο ώστε να μπορούσαμε να πάρουμε ένα σκυλάκι»
- «Υπάρχουν μερικά όχι που σε άλλη περίπτωση μπορεί να γίνουν ναι. Αυτό το όχι θα μείνει όχι»!
- «Άσε με να το σκεφτώ και θα σου απαντήσω αργότερα»
- «Βάλτο στον κατάλογο με τα πράγματα που θέλεις πολύ και θα δούμε»
- «Ε καλά, κι εγώ θα το ήθελα τώρα ένα παγωτό. Αλλά σε 10 λεπτά θα είναι έτοιμο το φαγητό. Θύμισέ μου να πάρουμε ένα κουτί το Σάββατο που θα πάμε για ψώνια»
