Σολωμός Σολωμού: Συμπληρώνονται σήμερα 26 χρόνια από το θάνατό του. Της στυγνής, on camera, δολοφονίας του από τους Τούρκους στα κατεχόμενα.
Το μυαλό θολωμένο από τον χαμό του δικό του ανθρώπου. Η λογική εκείνη τη στιγμή δεν είχε θέση στο μυαλό του. Αυτό είχε ταξιδέψει μακριά από το κεφάλι του. Οι φλέβες δεν «χωρούσαν» το αίμα του. Αυτό έβραζε. Πηγαινοερχόταν καυτό σε όλο του το σώμα. Ήταν αμέσως μετά την κηδεία του Τάσου Ισαάκ. Μια στιγμή αλλοφροσύνης, αλλά και θάρρους, παλικαριάς.
Μόλις είχε κηδευθεί ο Τάσος Ισαάκ. Ο Σολωμός Σολωμού δεν άντεχε άλλο. Η τουρκική σημαία στο δικό του έδαφος (Κύπρος) έκανε την καρδιά του να σφίγγεται. Έφυγε, χωρίς να υπολογίζει το παραμικρό κόστος. Την ίδια του τη ζωή. Ήθελε να κατεβάσει τη σημαία. Δεν άκουγε κανέναν. Ήταν τρελός. Μόνο νεκρός θα σταμάταγε. Όπερ κι εγένετο.
Μια πράξη ανδρείας, μια ηρωική ενέργεια. Όχι, δεν «έφυγε» τζάμπα. Έγινε σύμβολο. Σύμβολο για τους νέους του τότε, να μην δέχονται τα πάντα. Να διεκδικούν, να μάχονται, να παλεύουν. Να κάνουν τη δική τους επανάσταση. Να αντιστέκονται σε κάθε ζυγό, σε κάθε «φυλακή» της ανθρώπινης ελευθερίας. Το έχουμε πει ξανά. Κάθε βία, από όπου κι αν ασκείται και οποιαδήποτε μορφής κι αν είναι, επιβάλλει αντίσταση.
Ο Σολωμός Σολωμού είναι υποχρέωσή μας να μνημονεύεται. Για όσα συμβολίζει η κίνησή του, η τρέλα του.
Οι στίχοι του Χρήστου Κρετσόβαλη, σε μουσική Βασίλη Δήμα που τραγούδησε ο Νότης Σφακιανάκης τον περιγράφουν ιδανικά…
Σολωμός Σολωμού
Ήταν τρελός, γι’ αυτό και του ‘πρεπε η δόξα,
κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί.
Ενός τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα,
για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί.
Ήταν τρελός, γι’ αυτό τον ξέχασαν οι αγύρτες,
σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή.
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες,
και δεν τιμούνε όσους έχουνε φωνή…
Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ’ ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.
Ήταν τρελός κι αυτοί χαράμισαν μια σφαίρα,
γιατί οι δειλοί πάντα τους άοπλους χτυπούν.
Μα, αυτός αθάνατος γυρίζει στον αγέρα
κι αυτοί οι αθάνατοι δε φεύγουν, πάντα ζουν..!
