Ο Διονύσης Σιμόπουλος μπορεί να «έφυγε» από τη Γη, να μας στέρησε τη φυσική παρουσία του, αλλά άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο ως επί δεκαετίες διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου και ως δάσκαλος όλων μας με τα βιβλία και τις τηλεοπτικές εκπομπές με τα οποία μας έφερε πιο κοντά στ’ αστέρια.
Ο επιφανής αστροφυσικός και επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, Διονύσης Σιμόπουλος, «έφυγε» για το δικό του ταξίδι σε ηλικία 79 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο. Ο ίδιος είχε μιλήσει προ μηνών, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, για την κατάσταση της υγείας του.
Καρκίνος στο πάγκρεας
«Ο καρκίνος στο πάγκρεας είναι πάρα πολύ δύσκολος. Όταν μου ανακοινώθηκε από τους γιατρούς, σκέφτηκα ότι θα έχω 2-3 μήνες ζωής, το πολύ. Ο γιατρός μου είπε αν δεν κάνω τίποτα θα ζήσω 6 μήνες, και αν κάνω αυτά που πρέπει θα ζήσω παραπάνω. Έχουν περάσει 3 χρόνια από τότε, κι εγώ ακόμα ζω και βασιλεύω και πιστεύω ότι θα δω και την τέλεια ανακαίνιση του πλανηταρίου το 2023», πρόσθεσε στη συγκλονιστική του εξομολόγηση και κατέληξε:
«Εγώ είμαι Επικούρειος. Ο Επίκουρος έλεγε ότι ο θάνατος είναι εκεί που βρίσκεται. Όσο είναι μακριά μας, δεν μας ενδιαφέρει. Αν επέλθει ο θάνατος, πάλι δεν μας ενδιαφέρει, γιατί εμείς θα έχουμε φύγει. Δεν υπάρχει πρόβλημα με μια τέτοια φιλοσοφία».
Διακρίσεις
Γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1943 στα Γιάννενα, αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. Αστροφυσικός, επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, βραβευμένος για τη συνεισφορά του στην αστρονομική εκπαίδευση, με σημαντική συγγραφική και δημοσιογραφική δραστηριότητα στον Τύπο, στην τηλεόραση και ως σεναριογράφος σε ενημερωτικές εκπομπές.
Σπούδασε Πολιτική Επικοινωνία, Διοίκηση Οργανισμών και Αστροφυσική στο Louisiana State University των ΗΠΑ. Άρχισε να εργάζεται το φθινόπωρο του 1967 στο Κέντρο Τεχνών και Επιστημών της Λουιζιάνα, όπου διετέλεσε επιμελητής, βοηθός διευθυντής Εκπαίδευσης και διευθυντής Πλανηταρίου στο Κέντρο Τεχνών και Επιστημών της Λουιζιάνα, καθώς και ειδικός σύμβουλος Επιστημονικής Εκπαίδευσης της Σχολικής Επιτροπής.
Τον Οκτώβριο του 1972 προσκλήθηκε στην Αθήνα από το Ίδρυμα Ευγενίδου, όπου εργάστηκε ως διευθυντής του Πλανηταρίου μέχρι το 2014. Έγραψε περισσότερα από 40 βιβλία, εκατοντάδες άρθρα εκλαΐκευσης της επιστήμης, πάνω από 500 σενάρια με θέματα επιστημονικής επιμόρφωσης σε σειρές εκπομπών για την τηλεόραση, πάνω από 200 σενάρια πολυθεαμάτων και έδωσε πάνω από 1.000 διαλέξεις με θέματα Αστροφυσικής σε ολόκληρη τη χώρα. Ατελείωτος ο κατάλογος διακρίσεων και βραβεύσεων παγκοσμίως.
Ανάμεσα στα βιβλία του είναι τα «Είμαστε Αστρόσκονη» (Μεταίχμιο, 2017), «Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι: Η περιπέτεια της κατάκτησης του Διαστήματος» (Μεταίχμιο, 2019), «Ο Ουρανός της Ελλάδας: Οδηγός για τα άστρα και τους αστερισμούς» (Μεταίχμιο, 2020), «Η μεγάλη περιπέτεια στο Διάστημα» (Οξύ, 2021).
Αστροφυσική
Αυτό όμως που τον έκανε μοναδικό ήταν η ιδιαίτερη ικανότητά του να εκλαϊκεύει την αστροφυσική και την επιστήμη. Έκανε την αστροφυσική κατανοητή ακόμα και στους μη μυημένους σε αυτήν, προσεγγίσιμη, κτήμα όλων. Με αυτήν την έννοια η προσφορά του είναι ανυπολόγιστη, καθώς έγινε ο εμπνευστής και δημιουργός ατελείωτων ιστοριών και εικόνων για χιλιάδες παιδιά στην Ελλάδα, που άφωνα σήκωναν το κεφάλι ψηλά για να δουν όχι τον ουρανό, αλλά τον θόλο του Πλανηταρίου.
Ο μεγάλος αυτός δάσκαλος και επιστημονικός εκλαϊκευτής υπήρξε η εμβληματική προσωπικότητα η οποία, κατά τη διάρκεια δύσκολων περιόδων, όταν είχαν εκλείψει οι φωτισμένοι επιστημονικοί εκλαϊκευτές, ενέπνευσε στους απλούς Έλληνες πολίτες την αγάπη για την αστρονομία και τις Θετικές Επιστήμες. Ο άνθρωπος που μας μύησε στη σαγήνη των άστρων και στο αίνιγμα του σύμπαντος, ο άνθρωπος που συνδύασε με τόσο περίτεχνο τρόπο την αστρονομία και την αστροφυσική, και την κοσμολογία με την αφήγηση, με το ζωντανό παραμύθι.
Όμως το σημαντικότερο που μας δίδαξε είναι η επιβεβαίωση του γεγονότος ότι ο «δάσκαλος» δεν πείθει τους μαθητές του μόνο μέσω των λόγων και των γραφομένων του, αλλά βασικά με τον τρόπο με τον οποίο υπερασπίζεται τις ιδέες και τις γνώσεις του κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Δύο ημέρες πριν πεθάνει ζήτησε μια χάρη από τον γιο του, αποδεικνύοντας και τη στερνή στιγμή ότι κρατά έως το τέλος το χιούμορ του. Ζήτησε να αλλάξει τη φωτογραφία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αυτήν των τίτλων τέλους των Looney Tunes και τη φράση «That’s all Folks!», δηλαδή «Αυτό ήταν, φίλοι!». Κράτησε το χιούμορ του, «έφυγε» με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Ο Σιμόπουλος ο διαμεσολαβητής, ο προφήτης, ο αγγελιαφόρος του σύμπαντος για τα παιδιά, τους εφήβους, τους ενηλίκους.
Ο άνθρωπος που μας έμαθε να κοιτάμε τα άστρα, έγινε αυτό που έλεγε πάντοτε ότι είμαστε: σκόνη των άστρων. Ο ίδιος μπορεί να «έσβησε», το φως του όμως ταξιδεύει ακόμα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα άστρα.
