Ο Κοινωνικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων (ΚΟΔΗΠ) αποφάσισε, εντός του 2022, τη σύναψη σύμβασης μίσθωσης έργου με ψυχίατρο και παιδίατρο για τις ανάγκες των ωφελουμένων. Απόλυτα ορθά και δικαιολογημένα.
Εξετάζοντας όμως τις δύο αυτές αποφάσεις διαπιστώνεται μια ανακολουθία σε ότι αφορά τα στοιχεία μοριοδότησης. Συγκεκριμένα, για τον ψυχίατρο οι τίτλοι σπουδών (πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό και λοιπά ιατρικά πιστοποιητικά) αποφέρουν μέχρι 60 μόρια και η προϋπηρεσία μέχρι 10 μόρια δίνοντας μεγαλύτερη αξία στα επιστημονικά προσόντα. Στη σύμβαση με τον παιδίατρο οι τίτλοι σπουδών αποφέρουν το μέγιστο 35 μόρια (μετά από παρέμβασή μου αφού δεν υπήρχε η κατοχή διδακτορικού διπλώματος ως προσόν) και η προϋπηρεσία 100 μόρια.
Δηλαδή, στην περίπτωση του παιδιάτρου ακολουθείται διαφορετική μοριοδότηση και είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς αν πρόκειται περί λάθους, αν είναι αποτέλεσμα προχειρότητας ή αν είναι φωτογραφικό το συγκεκριμένο μοριοδοτικό σύστημα αξιολόγησης των υποψηφίων.
Να σημειωθεί ότι η μοριοδότηση δεν επηρεάζει την προσέλκυση ενδιαφέροντος σε αντίθεση με την αμοιβή και το ωράριο απασχόλησης.
Η αμοιβή που ορίστηκε για τις υπηρεσίες παιδιάτρου για 11 μήνες, για δύο ώρες ημερησίως, είναι 14.000 ευρώ καθαρά. Δηλαδή, 1272 ευρώ ανά μήνα για δίωρη απασχόληση.
Άραγε πως θα αισθάνονται οι Πανεπιστημιακοί μας Δάσκαλοι και οι χιλιάδες ιατροί που εργάζονται καθημερινά κάτω από αντίξοες συνθήκες στις Δημόσιες Δομές Υγείας, αμοιβόμενοι κατά πολύ λιγότερο από τις 32,4 ευρώ την ώρα;
Σημειώνω ότι στην περίπτωση του ψυχιάτρου υπήρξε δυσκολία να βρεθεί ενδιαφερόμενος και εν μέρει δικαιολογείται η χορήγηση οικονομικών κινήτρων, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην περίπτωση του παιδιάτρου. Στην ανακοίνωση του προηγούμενου έτους υπήρξαν περισσότεροι του ενός ενδιαφερόμενοι.
Πραγματικά, χωρίς να θέλω να αποκρύψω τις ευθύνες που μου αναλογούν για το ότι δεν άσκησα την κριτική αυτή το 2021, δεν μπορώ να αντιληφθώ τη μετάλλαξη των διοικούντων της Δημοτικής Αρχής που αν και ασπάζονται τις μαρξιστικές θεωρίες περί αμοιβής σύμφωνα με τις ανάγκες υιοθετούν την καπιταλιστική παραδοχή της αμοιβής σύμφωνα με την αξία της παροχής υπηρεσίας. Μόνο που οι γνήσιοι καπιταλιστές δεν κοστολογούν 32,4 ευρώ την ώρα εργασίας στο δημόσιο τομέα.
