Πριν από οκτώ χρόνια, το 2014, η πόλη της Πάτρας και σύμπασα η αποστολική Μητρόπολη του Αγίου Ανδρέα, άκουσε το άγγελμα της εις επίσκοπον εκλογής του ταπεινού λευίτη, του άοκνου εργάτη στον αμπελώνα του Κυρίου, του αρχιμανδρίτου πατρός Χρυσάνθου Στελλάτου, υπό τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κερνίτσης.
Η εκλογή του Θεοφιλεστάτου, στο μέγα της αρχιερωσύνης υπούργημα, ήταν το επιστέγασμα δεκαετιών προσφοράς του στον πάσχοντα άνθρωπο. Ως καλός ποιμήν συνεχίζει να σκορπίζει τους θησαυρούς της Θείας Χάριτος, για να σώζει τις ψυχές των ανθρώπων, είναι το στήριγμα των αδυνάτων, ο οφθαλμός των τυφλών, η αρωγή των πτωχών, ο προστάτης της χηρείας και της ορφάνιας. Σπέρνει τον σπόρο της ευαγγελικής διδασκαλίας για να αποδώσει αυτός καρπούς σωτηρίας δαψιλείς και διαρκείς, διδάσκει τους αγνοούντας, ενθαρρύνει τους ολιγοψύχους, στηρίζει τους κλονιζομένους, παρορμά εις την έμμονη τήρηση των θείων εντολών, επαναφέρει τους πλανωμένους, πατάσσει την σκληροκαρδία και με μία φράση, καθοδηγεί τους πιστούς με το παράδειγμα και τον λόγο του και γίνεται «τά πάντα τοίς πᾶσιν ίνα τινάς κερδίσῃ εις Χριστόν».
Ο Θεοφιλέστατος στέκεται ως άλλος Σίμων ο Κυρηναίος, δίπλα στον σοφό πηδαλιούχο της Πατρινής Εκκλησίας, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κκ. Χρυσόστομο και αγόγγυστα φέρουν μαζί τον Σταυρό και ευθαρσώς ανέρχονται τον ανάντη και δύσβατο Γολγοθά του ποιμαντικού έργου.
Εκφράζω προς τον Θεοφιλέστατο, που έχω την τιμή να είναι πνευματικός οδηγός μου και στήριγμα στις δυσκολίες της ζωής, τις ευχές να του χαρίζει «ὁ χρυσοῦς φωστὴρ τῆς ἐλπίδος», μακρότητα ημερών και ακμαιότητα σωματικών και πνευματικών δυνάμεων προς συνέχιση του σωτηριώδους έργου του Κυρίου.
