Στο Ηράκλειο της Κρήτης απ’ όπου και κατάγεται, πρόκειται όπως είδαμε να παρουσιαστεί την ερχόμενη Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022, στην αίθουσα Καστελλάκη του Επιμελητηρίου Ηρακλείου, το νέο βιβλίο της βραβευμένης συγγραφέως Ρέας Γαλανάκη με τίτλο «Εμμανουήλ και Αικατερίνη – Τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια» που κυκλοφορεί εδώ και λίγους μήνες από τις εκδόσεις Καστανιώτη και έχει κάνει αίσθηση.
Όπως επίσης μάθαμε, αναμένεται μέσα στο Νοέμβριο να γίνει και η εκδήλωση παρουσίασης του νέου μυθιστορήματος της Ρέας Γαλανάκη και εδώ στην Πάτρα που λογίζεται ως η δεύτερη «πατρίδα» της. Την εκδήλωση έχει αναλάβει να την διοργανώσει το βιβλιοπωλείο «Η Γωνιά του βιβλίου» της οικογένειας Παπαχρίστου.
Η Ρέα Γαλανάκη έχει γεννηθεί στο Ηράκλειο της Κρήτης και ζει στους Αμπελόκηπους της Αθήνας.
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα όπως αναφέρει στην περιγραφή της η Ρέα Γαλανάκη, αναζητώ ποιοι υπήρξαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» γονείς μου – όπως συνήθως είναι οι γονείς. Τι διαμόρφωσε τον Εμμανουήλ και την Αικατερίνη πριν παντρευτούν, πριν τους γνωρίσω, πριν συγκρουστούμε με σφοδρότητα, πριν συμφιλιωθούμε αργότερα. Από πού άντλησαν εκείνο το φορτίο πολιτισμών, νοοτροπιών, συμπεριφορών, ακόμη και ιστορικής οπτικής, που μοιραία μου κληροδότησαν.
Αναζήτηση επιτρεπτή, αν όχι και απαραίτητη στην ώριμη ηλικία ενός παιδιού, ενός συγγραφέα – όπως είναι πλέον η δική μου. Παραδόξως, μόνο τώρα αφέθηκαν σε εξομολογήσεις τα κατάλοιπα των νεκρών γονέων, μόνο τώρα αποκρίθηκαν στις ερωτήσεις μου οι παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες τους. Η μνήμη μου ανακάλεσε πιο εύκολα τις οικογενειακές προφορικές εξιστορήσεις, που τόσο πολύ διαφέρουν από στόμα σε στόμα, από άντρα σε γυναίκα, από δωμάτιο σε δωμάτιο, από εποχή σε εποχή. Βρέθηκα στους τόπους, όπου σε ποικίλους χρόνους και σε καιρούς δύσκολους είχαν ζήσει: ιστορικά χωριά της Κρήτης, προπολεμική Βιέννη και Μπορντό, Αθήνα, Ηράκλειο κι άλλους ακόμη. Τόπους-σκηνικά, αφού ανέκαθεν η οικογένεια είναι ο βαθύς εκρηκτικός πυρήνας κάθε δράματος στη ζωή, στην τέχνη.
Σ’ αυτά τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια αμφισβητώ, επινοώ, κατανοώ, εικάζω, σαρκάζω, και μάλλον συγχωρώ. Στο κάτω-κάτω οι γονείς είναι ο ένας μόνο από τους πολλούς καθρέφτες της αυτογνωσίας μας, ίσως ο πιο σκληρός αλλά και τρυφερός καθρέφτης.
Μιλώντας τον περασμένο Μάιο στην εφημερίδα free press Lifo, η Ρέα Γαλανάκη είπε πως στο νέο της βιβλίο «Εμμανουήλ και Αικατερίνη – Τα παραμύθια που δεν είναι παραμύθια» θέλησε ν’ αναζητήσει ποιοι υπήρξαν οι «γνωστοί-άγνωστοι» γονείς της.
“Οι γονείς μας είναι ο πιο σκληρός και τρυφερός καθρέφτης. Στο βιβλίο αυτό στοχάζομαι και καταθέτω όλα όσα μοιραία μού κληροδότησαν. Πρόκειται για μια αναμέτρηση με τον χρόνο και τον θάνατο. Κι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν μην τυχόν και αφηγηθώ πολλά τα οποία έχουν να κάνουν με τον εαυτό μου”, ανέφερε χαρακτηριστικά στη Lifo.
*H Ρέα Γαλανάκη έχει τιμηθεί δυο φορές με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (Μυθιστορήματος το 1999 για το «Ελένη, ή ο Κανένας», Διηγήματος το 2005 για το «Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι»), το 2003 από την Ακαδημία Αθηνών με το «Βραβείο Πεζογραφίας Κώστα και Ελένης Ουράνη» για το μυθιστόρημα «Ο Αιώνας των Λαβυρίνθων», το 2006 με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για το μυθιστόρημα «Αμίλητα, βαθιά νερά» και το 1987 με το «Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης. Επίσης, το μυθιστόρημά της «Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά» είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που εντάχθηκε το 1994 από την Ουνέσκο στην συλλογή της Unesco Collection of Representative Works, ενώ το «Ελένη, ή ο Κανένας» διεκδίκησε το 1999 το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Αριστείον» μπαίνοντας στην τελική τριάδα των υποψήφιων έργων. To μυθιστόρημά της «Η άκρα ταπείνωση» έλαβε την διεθνή διάκριση των βαλκανικών χωρών, Balkanika Literary Award το 2019.
