Επιστολή στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών έστειλαν από κοινού Τουρκία και Λιβύη με αφορμή την αντίδραση της Αθήνας στη συμφωνία των δύο χωρών για την έναρξη ερευνών αναζήτησης υδρογονανθράκων, στο πλαίσιο του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου δημιουργίας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στη Μεσόγειο.
Σε μια προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, Anadolu αναφέρει ότι Άγκυρα και Τρίπολη μέσω της επιστολής τους «καλούν την Ελλάδα να βάλει τέλος στις αβάσιμες κατηγορίες της, την επιθετική ρητορική και τις προκλητικές πράξεις» και ζητούν από τη χώρα μας… «να σεβαστεί τις κυριαρχικές αποφάσεις των δύο χωρών».
Σύμφωνα με την επιστολή «η συμφωνία της 3ης Οκτωβρίου (σ.σ. πρόκειται για την προκαταρκτική συμφωνία εξεύρεσης ενεργειακών πόρων μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης) είναι ένα νομικό εργαλείο που βασίζεται στην αρχή της ισότητας της κυριαρχίας. Το μνημόνιο προβλέπει την ανάπτυξη των διμερών συνεργασιών στο πεδίο των υδρογονανθράκων τόσο στο έδαφος όσο και στην θάλασσα στην ανατολική Μεσόγειο και επομένως είναι ευθυγραμμισμένο με τις αρχές του διεθνούς δικαίου για τις φιλικές σχέσεις και τις συνεργασίες των κρατών. […] Αντίθετα με τους ισχυρισμούς της Ελλάδας, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας της Λιβύης έχει το δικαίωμα να συνάπτει και να τερματίζει διεθνείς συμφωνίες και οι νόμοι της εξουσιοδοτούν την κυβέρνηση να διαπραγματεύεται συμφωνίες με άλλα κράτη».
Θυμίζουμε ότι μοναδική αρμοδιότητα της μεταβατικής κυβέρνησης της Τρίπολης είναι να προχωρήσει στη διεξαγωγή εκλογών και όχι να συνάπτει οποιουδήποτε είδους άλλης μορφής συμφωνίες. Κατά τους Τούρκους «δεν υπάρχει νομική συμφωνία για τους ελληνικούς ισχυρισμούς καθώς ο οδικός χάρτης που θα οδηγήσει σε πολιτική λύση στη Λιβύη δίνει στην κυβέρνηση την πλήρη εξουσία κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των εκλογών».
Και συνεχίζει: «Η Ελλάδα ξεχνάει να αναφέρει ή ηθελημένα αγνοεί, ότι αρκετά κράτη, ανάμεσα τους και κράτη – μέλη της Ε.Ε., έχουν συνάψει δεκάδες παρόμοιες συμφωνίες-μνημόνια με την κυβέρνηση της εθνικής ενότητας για θέματα που απαιτούν μακροχρόνιες δεσμεύσεις, από θέματα ενέργειας μέχρι υποδομών και οικονομικών δραστηριοτήτων». Και καταλήγει: «Η Ελλάδα εμφανίζεται παράνομα ως ένα κράτος του αρχιπελάγους, υποστηρίζοντας ότι όλα τα νησιά, οι νησίδες και οι βραχονησίδες θα πρέπει να έχουν δικαιώματα θαλασσίων συνόρων ανεξαρτήτως μεγέθους, τοποθεσίας ή δυνατότητας υποστήριξης ανθρώπινης δραστηριότητας ή οικονομικής ζωής».
