«Είναι ο γείτονάς μας, αλλά είναι επίσης ο πιο σημαντικός παίκτης στον κόσμο», λέει η Φερνάντα η οποία ζει ακριβώς απέναντι από το σημείο όπου μεγάλωσε ο Λιονέλ Μέσι στο Ροζάριο, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Αργεντινής. «Είναι πολύ δυνατό και πολύ δύσκολο να το καταλάβεις πλήρως».
Πράγματι, το τι σημαίνει ο Μέσι για τους Αργεντινούς ήταν δύσκολα αντιληπτό όλα αυτά τα χρόνια, είτε τον θυμούνται να κλωτσάει μια μπάλα πάνω-κάτω σε αυτόν τον δρόμο ως παιδί είτε όχι.
«Αν απαντήσω, ορκίζομαι ότι θα κλάψω», είπε η Άντρεα, νεαρή οπαδός μετά τη νίκη της Αργεντινής κόντρα στην Ολλανδία για τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η φωνή της έσπασε αμέσως. «Τον αγαπώ, με όλη μου την καρδιά, είναι πολύ δυνατό συναίσθημα».
Από τη λατρεία στα πάρκα και τις καφετέριες του Μπουένος Άιρες μέχρι την περηφάνια του Ροζάριο, αυτό ήταν το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο για τον Μέσι, και φρόντισε να «κλείσει» το κεφάλαιο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
«Για εμάς, είναι καλύτερος από τον Ντιέγκο», λέει ο Σέρχιο, νεαρός θαμώνας μιας καφετέριας. «Όλοι μιλούν για τον Ντιέγκο, αλλά για εμάς ο Μέσι είναι καλύτερος. Ο Ντιέγκο είναι από μια διαφορετική γενιά, όπως ο Ντι Στέφανο».
Σε μια γωνία, ο Φαμπιάν, ένας 50αρης που έζησε σε αυτόν τον δρόμο όλη του τη ζωή, ζωγραφίζει τις πύλες του.
«Για μένα δεν σημαίνει πολλά, γιατί δεν μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο. Αλλά το ότι ήταν ο γείτονάς μας, έφυγε από τη γειτονιά, θριάμβευσε και έγινε παγκόσμιος σταρ, με κάνει περήφανο», λέει.
«Είναι πολύ περίεργο. Τον είδα να κλωτσάει μια μπάλα σαν μικρό παιδί και τώρα είναι ο βασιλιάς του κόσμου».
Δύο αγόρια ξαπλώνουν στην απέναντι γωνία, κυλιούνται, χαστουκίζουν το ένα το άλλο και παίζουν χαρτιά. Όταν ρωτήθηκαν τι σημαίνει για αυτούς ο Μέσι, γέλασαν λίγο πριν κάποιος πει, «Orgullo». Υπερηφάνεια.
Η Μπαχάδα είναι μια από τις πιο επικίνδυνες γειτονιές, λένε οι ντόπιοι. Ωραία για επίσκεψη κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά όχι τη νύχτα – δεν υπάρχουν πολλά φώτα στον δρόμο, για αρχή. Αλλά, όπως στη Φιορίτο του Μαραντόνα , όλοι είναι εξαιρετικά ευγενικοί και υπάρχει μια μεγάλη αίσθηση συνοχής.
Στη Φιορίτο, το πρώτο σπίτι του Ντιέγκο είναι διακοσμημένο με μια τοιχογραφία του θρυλικού Νο 10, όπως και το απέναντι σπίτι. Ένα σκονισμένο γήπεδο ποδοσφαίρου κοντά έχει δύο τοιχογραφίες, στη μία με τον Μέσι, αλλά γενικά θα ήταν δύσκολο να καταλάβεις πού βρισκόσουν αν περπατούσες στους άλλους δρόμους.
Στην Μπαχάδα όμως, υπάρχουν περισσότερες από τριάντα τοιχογραφίες του Μέσι. Υπάρχει μια, που απλώνεται σε έναν τοίχο που έχει μήκος σχεδόν 100 μέτρα, δίπλα σε μια γιγάντια τοιχογραφία που απεικονίζει τον Μέσι ως παιδί.
«Τις προάλλες, οι άνθρωποι που έκαναν την τοιχογραφία μας είπαν ότι βλέποντας αυτη τη γειτονιά, καταλαβαίνουν καλύτερα την προσωπικότητα του Λέο», αναφέρει η Φερνάντα. «Είναι μια πολύ ήρεμη γειτονιά, οι άνθρωποι είναι πολύ ωραίοι και αυτό αντικατοπτρίζεται στον τρόπο ζωής του. Νομίζω ότι βλέπουμε τον εαυτό μας σε αυτόν. Υπό αυτή την έννοια, είμαστε μέρος της ιστορίας του και αυτό μας δίνει τόση υπερηφάνεια».
Το παλιό του σχολείο, στην άλλη πλευρά ενός τεράστιου ξεραμένου γηπέδου, είναι ακόμα ένα μέρος της ιστορίας του. Πίσω του βρίσκεται μια από τις πιο διάσημες τοιχογραφίες του, με τίτλο «Από έναν άλλο γαλαξία και από τη δική μου γειτονιά», ζωγραφισμένη το 2016.
«Έχει ακόμα την προφορά του», λέει η Άντρεα Σόσα, η οποία ήταν η δασκάλα του όταν ήταν έντεκα χρονών. «Έχουμε έναν ιδιαίτερο τρόπο να μιλάμε εδώ στο Ροζάριο. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Λέο έφυγε, αλλά εξακολουθεί να μιλάει όπως εμείς. Είναι άλλος ένας Ροζαρίνο στον κόσμο».
«Το γεγονός ότι ο Μέσι ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα εδώ είναι πολύ σημαντικό για εμάς», λέει ο Νταμιάνι. «Κάθε παιδί που έρχεται εδώ έχει αυτό το όνειρο – να είναι ο επόμενος Μέσι».
«Σήμερα, κάθε παιδί βλέπει μια αντανάκλαση του εαυτού του στον καλύτερο παίκτη στον κόσμο. Πιστεύουν ότι αν έπαιζε εδώ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, μπορούν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο».
Σε ένα μαγαζί με είδη υγιεινής, ένας 10χρονος ονόματι Φαούστο κάθεται και βλέπει τηλεόραση φορώντας την εμφάνιση της Νιούελς. Όταν ρωτήθηκε τι σημαίνει για εκείνον ο Μέσι, σκέφτηκε καλά για λίγα δευτερόλεπτα. «Αγάπη» απάντησε.
Αυτή η αγάπη, λοιπόν, είναι εμφανής σε όλη τη χώρα.
Καθώς οι οπαδοί συγκεντρώθηκαν στο Ομπελίσκο στην καρδιά της πρωτεύουσας της Αργεντινής μετά από εκείνη τη νίκη με 2-1 απέναντι στην Αυστραλία, όπου σκόραρε το πρώτο γκολ και έδωσε ακόμα μια παράσταση, τα τραγούδια που τραγούδησαν με περισσότερο ενθουσιασμό ήταν για τον Μέσι και αυτό κράτησε για όλη τη νύχτα σχεδόν. Το ίδιο φυσικά συνέβη και μετά τη μυθική νίκη στα πέναλτι απέναντι στη Γαλλία. Έξω από ένα πάρκο οπαδών στα βόρεια της πόλης, οι οπαδοί συγκεντρώθηκαν γύρω από έναν γιγάντιο φουσκωτό Μέσι.
Στο νότιο τμήμα, ένας οπαδός πήρε μαζί του στους πανηγυρισμούς μια πόρτα, αληθινή και κανονικού μεγέθους, από το σπίτι του με κολλημένη πάνω της μια φωτογραφία του Μέσι.
Εννοείται παρόμοια ήταν και όσα συνέβησαν και στο Ροζάριο, όπου ο κόσμος στους δρόμους ήταν τόσο πολύς που διαφορετικά τμήματά του τραγουδούσαν διαφορετικά τραγούδια ταυτόχρονα.
Στη Μαρ ντελ Πλάτα, τέσσερις ώρες νότια της πρωτεύουσας, 85.000 άνθρωποι πήγαν στην παραλία για να παρακολουθήσουν το ματς σε μια γιγαντιαία οθόνη.
«Για μένα, όταν κέρδισαν το Κόπα Αμέρικα ήταν σαν να άλλαξε κάτι», λέει η Σόσα, η πρώην δασκάλα του Μέσι. «Ο κόσμος άρχισε να τον βλέπει ως κάποιον που είχε κερδίσει κάτι. Δεν είχε πια τον Μαραντόνα πάνω του – είδαν ότι μπορούσε να κερδίσει κι αυτός κάτι».
Ο Μέσι πραγματοποίησε ένα φανταστικό τουρνουά, ήταν ο ηγέτης πίσω από τις εμφανίσεις που χάρισαν στην Αργεντινή τον τίτλο. Καθόλου τυχαία, θύμισε όσα ηρωικά έκανε κι ο Μαραντόνα στο Μεξικό πριν από 36 χρόνια.
«Ο Μέσι ήταν ο Σούπερμαν και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες σε ένα», έγραψε η αργεντίνικη εφημερίδα Olé για την εμφάνισή του απέναντι στους Ολλανδούς. Κάτι παρόμοιο έκανε ο 35χρονος κι απέναντι στην Κροατία στον ημιτελικό, το ίδιο και στον τελικό κόντρα στη Γαλλία.
Πλέον, ο λαβύρινθος της περίπλοκης σχέσης του Μέσι με την πατρίδα του έχει βρει τον δικό του μίτο. Η Αργεντινή τον θαύμασε, απογοητεύτηκε, έκλαψε, βγήκε στους δρόμους, πίστεψε, απογοητεύτηκε ξανά, εκτοξεύθηκε στον έβδομο ουρανό.
Τα πέρασε όλα βλέποντας τον Pulga να φορά αυτό το τιμημένο «10». Πλέον όμως, ένα είναι σίγουρο. Έμαθε να αγαπά, να λατρεύει τον νέο της Θεό και η κατάκτηση του Μουντιάλ δεν έπαιξε στην πραγματικότητα κανέναν ρόλο όσον αφορά αυτό.
Η κατάκτηση του Μουντιάλ ήταν απλά το τεράστιο «ευχαριστώ» του Μέσι στους συμπατριώτες του, η δική του συνεισφορά στον ποδοσφαιρικό μύθο της Αργεντινής.
