Ο Λάκης Γαβαλάς έδωσε συνέντευξη στο Nitro και στην Μελίνα Κάππη και μίλησε για τις στιγμές που ένιωσε πως έχασε κάθε ελπίδα .
Ο κόσμος είναι πολύ σκληρός κι εσύ το είχες ζήσει έντονα αυτό. Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σου που η πραγματικότητα κατέρριψε την ελπίδα και τη φαντασία σου και πώς κατάφερες να κερδίσεις το σκοτάδι αυτό;
Θα σου περιγράψω κάτι από το παρελθόν. Φεύγω από την ιταλική τηλεόραση, πάω στον σταθμό στην Ρώμη και παίρνω το τρένο για Μιλάνο. Σε όλη τη διαδρομή αναγκάστηκα να μείνω όρθιος με κότες και τυριά. Εκεί ήταν φυλακή για εμένα, αλλά επειδή το όραμά μου ήταν να πάω στο Μιλάνο το άντεχα.
Η φυλακή ήταν για εμένα ένα ταξίδι στα σκοτάδια για να βγω κάπου. Σίγουρα οι πρώτοι μήνες ήταν σκληροί γιατί στην αρχή σκεφτόμουν πόσο μ…ς ήμουν που βρέθηκα εκεί αφού ούτε ναρκωτικά έκανα, ούτε απάτες, ούτε στο καζίνο έπαιζα. Αλλά μετά το τρίμηνο άλλαξαν όλα, ρώτησα τον αρχιφύλακα πόσοι είναι οι κρατούμενοι, μου λέει 2880, του λέω εντάξει, είναι αρκετοί για κομπάρσοι κι έπαιξα τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πήγα στην εισαγγελία, της ζήτησα να δουλέψω και με έβαλαν στο κυλικείο. Μετά πήρα έναν Πακιστανό φυλακισμένο, του αγόραζα κάρτα για το τηλέφωνο κι εκείνος με βοηθούσε να φυτέψουμε λουλούδια στον κήπο. Μέχρι και TRX είχα και μου πήραν γιατί φοβήθηκαν μην αυτοκτονήσω, αλλά στην πραγματικότητα, αν δεν έφτιαχνα το σώμα μου θα αυτοκτονούσα.
