Επιστροφή στο πατρικό σπίτι, στο μπαμπά, στη μαμά και στην υπόλοιπη οικογένεια για πολλούς νέους των 25 και των 30 ετών που είχαν αποφασίσει να κάνουν το άλμα και να φύγουν από εκεί, ενοικιάζοντας διαμέρισμα σε κάποια περιοχή της Πάτρας.
Οι 30χρονοι plus επιστρέφουν στο σπίτι που μεγάλωσαν, μαζί με τους γονείς τους, τα αδέλφια τους ή ακόμα και τους παππούδες τους και τις γιαγιάδες τους, βλέποντας ότι οικονομικά δεν βγαίνουν.
Ο βασικός λόγος της επιστροφής αυτής έχει να κάνει με την αύξηση των ενοικίων που στην Πάτρα έχουν ανέβει αρκετά ακόμα και σε σπίτια που δεν είναι σε τόσο καλή κατάσταση και έχουν προβλήματα.
Οι αυξήσεις αυτές είναι της τάξεως του 20% με 30%, ανεξάρτητα από περιοχές και συνοικίες της πόλης. Ο δεύτερος βασικός λόγος είναι ότι την ίδια στιγμή ενώ αυξάνονται τα ενοίκια και υπάρχουν ανατιμήσεις στα τρόφιμα, οι μισθοί παραμένουν στο ίδιο επίπεδο.
Της τάξεως των 400 και των 500 ευρώ. Ακόμα όμως και στις σπάνιες περιπτώσεις εκείνες που ο νέος έχει σταθεί τυχερός και έχει βρει μια δουλειά με 700 και 800 ευρώ, η ακρίβεια είναι τέτοια που πλέον δεν βγαίνει.
«Τι να πληρώσω πρώτα; Το φαγητό, το ενοίκιο, το ρεύμα, τα κοινόχρηστα ή τα διάφορα πάγια έξοδα που έχει πάντα ένα σπίτι;» μας έλεγε ένας 28άρης που επέστρεψε στο πατρικό του.
Ένας εργένης που μένει μόνος του για να ανταποκριθεί σε αυτά τα έξοδα, πλέον, θέλει ένα ποσό της τάξεως των 550 με 600 ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά τα χρήματα για έναν καφέ, για μία έξοδο και για την αναψυχή του.
Ζήτημα είναι αν του μείνει ένα 100άρι στο τέλος του μήνα. Επιστρέφει έτσι στο πατρικό, του μένουν χρήματα και ταυτόχρονα το… παίζει και καλό παιδί βοηθώντας τους γονείς του, δίνοντας κάτι από τον μισθό του για τα έξοδα.
Όσο για την περίφημη ανεξαρτησία; Από τα 40 plus και μετά. Ποτέ δεν είναι άλλωστε αργά…
