Τα πράγματα είναι απίστευτα απλά αλλά κανείς ποτέ δεν τα αποκαλύπτει. Ούτε τα κόμματα ούτε ο Τύπος. Τι έχουν στήσει οι πολιτικοί εδώ και 200 χρόνια στην Ελλάδα; Ένα σκληρό κομματικό κράτος μέσω των προσλήψεων για ψηφοθηρία. Στο κομματικό αυτό κράτος μόνο οι κομματικοί τοποθετούνται στις διευθυντικές θέσεις ώστε να εξασφαλίζονται τα ρουσφέτια του λαού.
Υπήρξε η ευκαιρία η χώρα να γίνει ευρωπαϊκή το 1981. Όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου έστησε ένα ακόμη πιο κομματικό κράτος και αυτό το ακολούθησαν και τα άλλα κόμματα όταν κυβέρνησαν (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ). το κράτος λάφυρο ή το κράτος – μαγαζί είναι ο μόνιμος εκλογικός στόχος ΟΛΩΝ.
Δείτε τώρα τι συμβαίνει με τους κομματικούς σε κάθε δημόσιο τομέα. Βγαίνουν εφημερίδες που χρηματοδοτούνται από την αντιπολίτευση και δημοσιεύουν διαρκώς ονόματα δημοσίων προσώπων που παρακολουθούνται. Ποιοι δίνουν τα στοιχεία; Κομματικοί που είναι στην ΕΥΠ. Δεν υπάρχει δημοσιογραφική έρευνα, υπάρχει… κομματική «έρευνα».
Βγαίνουν τώρα δήθεν στοιχεία για πόρισμα που δείχνει ότι η κυρία Σοφία Νικολάου (υποψήφια στην Εύβοια) με απευθείας αναθέσεις σπατάλησε 2 εκ. ευρώ. Ποιοι έδωσαν τα στοιχεία; Κομματικοί που εργάζονται στο ΣΔΟΕ.
Έτσι μέσα από την ευθεία σχέση κομματικών δημόσιων υπαλλήλων – εφημερίδων της λάσπης – πολιτικών που βγαίνουν να τα υπερασπιστούν παράγεται διαρκώς λάσπη, λάσπη, λάσπη, λάσπη. Να το ξαναπώ; ΛΑΣΠΗ.
Το χυδαίο της ιστορίας είναι ότι όλοι αυτοί υποκρίνονται ότι υπερασπίζονται την ηθική. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που τελικά είναι κομματικοί υπάλληλοι, οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι που τελικά είναι και αυτοί κομματικοί και φυσικά οι πολιτικοί που τελικά τι να πεις γι αυτούς; Δεν υπάρχουν λόγια, να τους περιγράψει κανείς.
