Σε ανακοίνωσή της η Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαϊας αναφέρει:
Η Β.Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται στο κόκκινο.
Ο αριθμός των γιατρών του ΕΣΥ είναι πεπερασμένος, βαίνοντας μειούμενος καθημερινά λόγω των συναδέλφων που νοσούν ή βγαίνουν σε καραντίνα.
Οι ανάγκες νοσηλείας διογκώνονται.
Τι σχέδιo έχει η κυβέρνηση ως τώρα;
Στην αρχή έκαναν μετακινήσεις γιατρών και νοσηλευτών από Κ.Υ και περιφερειακά νοσοκομεία με “εντέλλεσθε”.
Μετά, επιτάξανε γιατρούς άλλων, άσχετων με τον covid, ειδικοτήτων.
Στη συνέχεια έδωσαν προκλητικά κίνητρα στους ιδιώτες για να “βοηθήσουν”.
Μετά σκέφτηκαν τον εθελοντισμό ως λύση, καλώντας από όλη την χώρα υγειονομικούς για να συνδράμουν.
Ταυτόχρονα στέλνουν τους ασθενείς με αεροδιακομιδές σε άλλες πόλεις, για να μην αγγίξουν τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια και τις ΜΕΘ τους.
Τώρα ζητούν γιατρούς από τον ιδιωτικό τομέα και το ΕΣΥ, με κίνητρο τον διπλασιασμό του μισθού.
Είναι πλέον προφανές ότι οι αυξημένες υγειονομικές ανάγκες της πανδημίας στη Β.Ελλάδα και οπουδήποτε αλλού δεν καλύπτονται με μπαλώματα, προχειρότητες, ατσαλοσύνες και ανευθυνότητα.
Ούτε με μετακινήσεις από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ούτε από Κ.Υ σε νοσοκομεία ούτε προφανώς από ΥΠΕ σε ΥΠΕ, δημιουργώντας νέες μεγαλύτερες τρύπες.
Ούτε με επικουρικούς -συμβασιούχους και κοροϊδία για δήθεν μονιμοποίησή τους.
Ούτε με χρυσοπληρωμένους ιδιώτες προς άγραν πελατείας για τα ιδιωτικά τους ιατρεία.
Ούτε με παράταση της συνταξιοδότησης των συναδέλφων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.
Ούτε με εθελοντισμό, δωρεάν ή αμειβόμενο.
Ούτε με νομαδική ιατρική και περιφορά από νομό σε νομό.
Όλα αυτά δοκιμάστηκαν στην πράξη και απέτυχαν, με κόστος βαρύ στην ποιότητα της περίθαλψης, σε ανθρώπινες απώλειες και σε νοσηρότητα των υγειονομικών.
Καλούμε την κυβέρνηση δημόσια
να προκηρύξει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ με κατεπείγουσες διαδικασίες όλες τις ΜΟΝΙΜΕΣ κενές οργανικές θέσεις γιατρών στα νοσοκομεία της Κεντρικής και Β.Ελλάδας και να επιτάξει τις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές που ως τώρα έχει αφήσει ανέγγιχτες.
Αλλιώς να παραδεχτεί ανοιχτά, ειλικρινά και δημόσια ότι αδυνατεί να διαχειριστεί την κρίση, αναλαμβάνοντας ακέραια την ευθύνη και τις καταστροφικές συνέπειες της εμμονής στις χρεοκοπημένες πολιτικές, που θεωρούν την ενίσχυση του ΕΣΥ κόστος και την πανδημία ευκαιρία διάσωσης του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου.
