Υπεράσπιση στον Ανδρέα Ηλιάδη που μπήκε στο στόχαστρο του Α. Κούγια από πολίτες που ευεργετήθηκαν από μεταμοσχεύσεις.
Οι αιχμές από την υπεράσπιση της Ρούλας Πισπιρίγκου για τον υπεύθυνο της Μονάδας Παιδιών και Εφήβων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών, Ανδρέα Ηλιάδη, σε σχέση με τον ρόλο του στη δωρεά οργάνων και στις μεταμοσχεύσεις, μπορούν να πλήξουν τον άνθρωπο που έχει κρατήσει στη ζωή δεκάδες παιδιά, ξενυχτώντας ο ίδιος ολόκληρα 24ωρα πάνω από την κλίνη τους;
Η απάντηση δίνεται μέσα από τα μηνύματα των γονιών που είτε τα παιδιά τους σώθηκαν είτε δεν κατάφεραν να κερδίσουν τη ζωή τους.
Πέρα όμως από τα συγκλονιστικά μηνύματα των γονιών τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα εκτενή ρεπορτάζ – αφιερώματα στο έργο του Ανδρέα Ηλιάδη και της ομάδας όπως και στις διαδικασίες των μεταμοσχεύσεων, δίνουν με απόλυτη σαφήνεια τις απαντήσεις.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Πώς είναι δυνατόν ένας γιατρός να στήσει εγκληματική οργάνωση εις βάρος παιδιών όταν στην πράξη της μεταμόσχευσης, όπως έχει αναδείξει και η «Π» μέσα από τα σχετικά ρεπορτάζ της, εμπλέκονται δεκάδες άνθρωποι κι ένας ολόκληρος μηχανισμός;
Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι στις αποφάσεις και στις διαδικασίες της δωρεάς οργάνων εμπλέκονται δεκάδες γιατροί, τόσο στην πιστοποίηση του εγκεφαλικού θανάτου του δότη, όσο και στην αφαίρεση και μεταμόσχευση των οργάνων.
Πριν από τη δωρεά των οργάνων και την απαραίτητη συναίνεση της οικογένειας του δότη, η όλη διαδικασία συντονίζεται αποκλειστικά από τον Ελληνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Ο ΕΟΜ προσφέρει, βάσει αυστηρών κανόνων και πρωτοκόλλων, τα όργανα σε μεταμοσχευτικές μονάδες της χώρας μας ή στην Ιταλία, με την οποία η χώρα μας διατηρεί διακρατική συνεργασία, κυρίως για παιδιατρικές μεταμοσχεύσεις οργάνων, που δεν πραγματοποιούνται στην Ελλάδα. Δεκάδες παιδιά από την Ελλάδα έχουν μεταμοσχευτεί στην Ιταλία με μοσχεύματα που προέρχονται από Ελληνες ή Ιταλούς δότες.
Υπενθυμίζουμε δε ότι πέραν των γιατρών και του συντονισμού από τον ΕΟΜ, στη διαδικασία εμπλέκεται το ΕΚΑΒ, οι αερομεταφορές και πολλοί άλλοι φορείς ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν.
Επομένως ακόμα και να ήθελε κάποιος, εν προκειμένω ο κ. Ηλιάδης, να προβεί σε εμπόριο, η όλη διαδικασία που ακολουθείται δεν αφήνει κανένα περιθώριο.
Ο ΗΛΙΑΔΗΣ ΣΤΗΝ «Π»
Ρωτήσαμε τον κ. Ηλιάδη ποια ήταν η πρώτη του σκέψη όταν άκουσε εντός της δικαστικής αίθουσας που παρίστατο ως μάρτυρας, τη συγκεκριμένη κατηγορία.
«Μου πήρε την ψυχή μου. Κατάφερε να μου ξεριζώσει την καρδιά μου. Επιχειρεί την ψυχική μου εξόντωση διότι δεν έχει κάτι άλλο εναντίον μου. Δεν είμαι υπεράνθρωπος, είμαι ένας απλός άνθρωπος που το μόνο όπλο που διαθέτω είναι η αδιαπραγμάτευτη αλήθεια και η μάχη που δίνω καθημερινά για τα παιδιά. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πώς θα αντικρίσω τις μανάδες αυτές που ήμουν πάντα δίπλα τους στις πιο δύσκολες στιγμές τους, έζησαν και ζουν τον Γολγοθά τους και τώρα ακούνε αυτά τα λόγια. Η συναίνεση στη δωρεά οργάνων δεν είναι απλή συμβολαιογραφική πράξη που υπογράφει μία μάνα ή ένας πατέρας».
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Η καλύτερη απάντηση στην κατηγορία που δέχτηκε ο κ. Ηλιάδης δίνεται από τους ίδιους τους γονείς. Από τους γονείς που σε εκδηλώσεις που έγιναν δημοσίως και μπροστά στα μάτια εκατοντάδων θεατών έχουν σκύψει και φιλήσει τα χέρια του Ανδρέα Ηλιάδη για τα όσα έκανε για τα παιδιά τους.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ (πατέρας του Αλκη)
«Να πούμε λοιπόν και εμείς την αλήθεια μας αν και η εικόνα μιλάει.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός ήταν εκεί για εμάς (όπως και για πολλούς άλλους) για να μας δώσει κουράγιο και ελπίδα όταν εμείς είχαμε χάσει την γη κάτω από τα πόδια μας.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός ήταν εκεί για εμάς (όπως και για πολλούς άλλους) άγρυπνος φρουρός για να σώσει το ούτε 5 ετών παιδί μας που από λάθη, παραλείψεις, ανευθυνότητα και πολλά άλλα για τα οποία δεν ευθυνόταν, βρέθηκε στα χέρια του.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός ήταν εκεί για εμάς (όπως και για πολλούς άλλους) όλες τις δύσκολες ημέρες για να μας λέει ότι όλα θα τα αντιμετωπίσουμε μαζί.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός ήταν εκεί για εμάς (όπως και για πολλούς άλλους) κανονίζοντας και ενημερώνοντάς μας για τις διαδικασίες με μοναδικό σκοπό του το παιδί μας και ΔΙΚΟ ΤΟΥ από την ημέρα εκείνη να βγει νικητής.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός είναι τιμή μας που τον έχουμε και απολαμβάνουμε την καθαρότητα του προσώπου του, του λόγου του, της υπομονής του, της πίστης του, της γνώσης και της απίστευτης δύναμης του έτσι ώστε να αντιμετωπίζει ό,τι δυσκολία προκύψει για να μας δώσει ελπίδα και δύναμη. Προσόντα που δεν τα βρίσκεις σε κάποιον όλα μαζί.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αυτός είναι ο σωτήρας του παιδιού μας όπως και πολλών άλλων!
Το απάνθρωπο ανθρωπάκι που τόλμησε να πει κάτι για τον ΑΝΘΡΩΠΟ αυτό, ευτυχώς είναι τόσο λίγος μπροστά του και δεν τον έχει ανάγκη κανένας παρά μόνο οι όμοιοί του».
ΝΙΚΟΣ ΤΡΙΤΑΡΗΣ (πατέρας)
«Ανδρέας Ηλιάδης.. τι να πεις για το γιατρό της καρδιάς μας, τι να πεις για τον γιατρό που δεν έχει ωράριο, τι να πεις που ό,τι ώρα τον πάρεις τηλέφωνο στο κινητό του ανταποκρίνεται για όλα και για όλους. Ακόμα διαβάζοντας και ένα μήνυμα, μεσάνυχτα Φλεβάρη του 2017, ενεργοποίησε την ψυχή του να σταθεί, να κάνει τα αδύνατα δυνατά για τη ζουζούνα του, την πριγκιπέσσα του!!!
Σχεδόν 2 μήνες πάντα ξάγρυπνος δίπλα της… όπως σε όλα τα παιδιά που είχε στη ΜΕΘ κατάφερε να κάνει άλλο ένα θαύμα… γιατί πίσω από αυτή την πόρτα που γράφει ΜΕΘ ΡΙΟΥ γίνονται θαύματα!!!
Από την πρώτη μέρα, εκτός από τη μικρή μας, ήταν και δίπλα μας σαν πατέρας, αδελφός, φίλος ήταν η δύναμή μας!
Εως και σήμερα φυσικά, πάντα δίπλα στη ζουζούνα του σε όλες της τις στιγμές!!!
Είναι δίπλα σε παιδιά, σε γονείς, σε παππούδες, γιαγιάδες, συλλόγους, ημερίδες όπου μπορεί να βοηθήσει είναι εκεί ακούραστος να κάνει τον θαύμα του!!!
Γιατρέ μας, είμαστε δίπλα σας σε εσάς και στο επιτελείο σας… όχι γιατί σας το χρωστάμε, αλλά γιατί το νιώθουμε από την ψυχή μας !!!
Σας ευχαριστούμε που μας κάνατε ακόμα καλύτερους γονείς…».
ΜΑΡΙΑ ΖΑΓΑΡΗ (γιαγιά του Γιώργου)
«Πείτε μου ένα γιατρό που θα έπαιρνε με το αμάξι του μικρό παιδί ασθενή του να το πάει στη θάλασσα ή πείτε μου γιατρό παραμονή Πρωτοχρονιάς να είναι στη ΜΕΘ και να παίζει κιθάρα σε παιδάκι που νοσηλευόταν ή που έκανε μέσα σε σκηνή εντατική στη Λέσβο και πήγε εκεί να σώσει πρόσφυγες και πόσα πολλά ακόμη!!!
Μάρτιος 2018 έξω από μια πόρτα που γράφει ΜΕΘ παίδων Ρίου εκεί που σταματάει ο χρόνος, σταματάει η ανάσα σου και περιμένεις να ανοίξει εκείνη η πόρτα και να ακούσεις ένα καλό νέο. Και όταν άνοιξε έτυχε να σε γνωρίσω για πρώτη φορά, να μου πιάσεις τον ώμο και να μου πεις «μη φοβάσαι όλα θα πάνε καλά». Ανδρέα Ηλιάδη, πόσο τυχερή ήμουν που σε γνώρισα, που γίναμε φίλοι, οικογένεια -σχεδόν 9 μήνες μαζί. Εσύ μέσα να δίνεις τη μάχη σου με τη ζωή και εμείς έξω να κρεμόμαστε από το στόμα σου. Και περνούσαν οι μέρες, οι νύχτες, οι μήνες και μου έλεγες «υπομονή» και τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα και ήρθε δειλά το καλοκαίρι και έπρεπε, είπες ,να τον βγάλεις έξω να πάρει αέρα, ήλιο, φως, να τον πας για μπάνιο με το δικό σου αυτοκίνητο, να παίξεις μαζί του, και εκείνος να σε κοιτάει στα μάτια σαν να θέλει να σου πει «ευχαριστώ πολύ, για ό,τι κάνεις», είναι όμως πολύ μικρούλης, το μόνο που κάνει με τα γαλάζια μάτια του, να σου χαμογελά. Σήμερα θα ήθελε πολύ να βγει και να μιλήσει για σένα να πει «τι λέτε μωρέ για το γιατρούλη μου, είστε καλά;» όμως είναι μικρούλης. Γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να μιλήσω εγώ με τα λόγια του, να σου πω ότι μέχρι να φύγω από τη ζωή δεν θα πάψω να σε ευγνωμονώ, δεν θα πάψω να λέω πόσο τυχεροί είμαστε εμείς εδώ στην Πάτρα που σε έχουμε, που υπάρχεις, που δίνεις ζωή στα μικρά παιδιά».
