11 Μαΐου 1997
Ο γκραν μάστερ του σκακιού, Garry Kasparov, ηττείται από τον υπολογιστή της IBM, Deep Blue.
Ο Kasparov, ένα παιδί-θαύμα του σκακιού από το Αζερμπαϊτζάν, έδειξε το ταλέντο του από μικρή ηλικία. Ήταν 21 ετών όταν έπαιξε απέναντι στον Anatoly Karpov για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, αλλά το παιχνίδι έληξε χωρίς νικητή έπειτα από 49 παρτίδες. Τον επόμενο χρόνο, ο Kasparov νίκησε τον Karpov, για να γίνει ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής στην ιστορία.
Με το σερί του των 12 παγκόσμιων τίτλων στη σειρά, ο Kasparov θεωρούνταν ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία του σκακιού όταν κάθισε απέναντι από τον Deep Blue.
Υπολογιστές που παίζουν σκάκι υπήρχαν από τη δεκαετία του 1950, αλλά αρχικά δεν είχαν μεγάλη επιτυχία απέναντι στους καλούς παίκτες. Αυτό άλλαξε το 1985, όταν ο διδακτορικός φοιτητής του Carnegie Mellon, Feng-hsing Hsu ανέπτυξε τον υπολογιστή «Chiptest», ο οποίος ήταν σχεδιασμένος για να παίζει σκάκι σε υψηλότερο επίπεδο από τους προηγούμενους.
Ο Hsu και ένας συμφοιτητής του έπιασαν δουλειά στην IBM και το 1989 ήταν μέλη της ομάδας του προγραμματιστή C.J. Tan, που ανέλαβε να δημιουργήσει έναν υπολογιστή ικανό να ανταγωνιστεί τους καλύτερους παίκτες του κόσμου στο σκάκι. Ο υπερ-υπολογιστής αυτός ήταν ο Deep Blue, ο οποίος μπορούσε να κάνει 100 έως 200 δισεκατομμύρια υπολογισμούς στα τρία λεπτά που παραδοσιακά δίνονται σε έναν παίκτη για να κάνει την κίνησή του στα σκάκι.
Ο Kasparov έπαιξε πρώτη φορά απέναντι στον Deep Blue το 1996. Ο γκραν μάστερ, γνωστός για τον απρόβλεπτο τρόπο που έπαιζε, μπόρεσε να κερδίσει τον υπολογιστή αλλάζοντας την στρατηγική του στα μέσα του παιχνιδιού. Το 1997, ο Kasparov άλλαξε το στυλ του, υιοθετώντας μία στρατηγική «βλέποντας και κάνοντας», κάτι που θεωρείται και ο λόγος της ήττας του.
Ο Kasparov και ο Deep Blue αναμετρήθηκαν σε έξι παρτίδες. Έπειτα από δύο ήττες και τρεις ισοπαλίες, σε αυτή την τελευταία παρτίδα της 11ης Μαΐου, ο Kasparov παραιτήθηκε έπειτα από 19 κινήσεις και μόλις μία ώρα παιχνιδιού. Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του που παραιτούνταν, με την κοινότητα του σκακιού να ξαφνιάζεται, αφού θεωρούσε ότι ο Kasparov είχε περιθώρια να κάνει και άλλη κίνηση.
Σήμερα, καθώς ο άνθρωπος έχει αποδεχθεί πια ότι οι υπολογιστές είναι εξυπνότεροι από αυτόν και εκατομμύρια εργαζόμενοι αναγνωρίζουν ότι οι θέσεις τους κινδυνεύουν από τις μηχανές, ο Kasparov έχει πια αποδεχθεί εκείνη την ήττα του.
Αρχικά, βέβαια, ήταν έξαλλος, όπως παραδέχεται, αφού δεν είχε χάσει ποτέ.
Όμως όταν πια είχαν περάσει δέκα χρόνια, έλεγε σε μία συνέντευξή του: «Έχω συμφιλιωθεί με αυτό. Στο τέλος της ημέρας, εκείνο το παιχνίδι δεν ήταν κατάρα αλλά ευλογία, γιατί ήμουν μέρος κάτι πολύ σημαντικού».
«Το 1997 ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία, αλλά με βοήθησε να καταλάβω το μέλλον της συνεργασίας μεταξύ ανθρώπου και μηχανής», εξηγούσε. Μπορεί ο άνθρωπος να πίστευε ότι είναι ανίκητος, όμως η απόδειξη του αντιθέτου δεν σημαίνει πως η ζωή τελειώνει, έλεγε. «Πρέπει να βρούμε πώς να το γυρίσουμε προς όφελός μας».
«Πάντα λέω πως ήμουν ο πρώτος εργάτης γνώσης του οποίου η δουλειά απειλήθηκε από μία μηχανή. Αλλά αυτό με βοηθά να επικοινωνήσω ένα μήνυμα στο κοινό. Γιατί, ξέρετε, κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει ότι είμαι υπέρ των υπολογιστών», πρόσθετε.
«Κάθε τεχνολογία καταστρέφει δουλειές πριν να δημιουργήσει δουλειές. Εάν κοιτάξετε τα στατιστικά, μόνο το 4% των δουλειών στις ΗΠΑ χρειάζονται ανθρώπινη δημιουργικότητα. Αυτό σημαίνει ότι το 96% των δουλειών είναι αυτό που ονομάζω δουλειές-ζόμπι. Έχουν πεθάνει, απλά δεν το ξέρουν», ήταν το μήνυμα του Kasparov.
