Σήμερα συμπληρώνονται 31 χρόνια από την ημέρα που ο 20χρονος Θάνος Αξαρλιάν χάνει τη ζωή του, όταν γίνεται στόχος τρομοκρατικής επίθεσης κατά του τότε υπουργού Οικονομικών.
Ήταν μεσημέρι 14 Ιουλίου 1992 και ο νεαρός φοιτητής περπατούσε στην οδό Καραγιώργη Σερβίας κατευθυνόμενος σε μία εξωτερική δουλειά. Είχε, μόλις, φύγει από το κοσµηµατοπωλείο που διατηρούσε η οικογένειά του. Στη διασταύρωση με την οδό Βουλής η ρουκέτα που εκτόξευσε η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη», στοχεύοντας το διερχόμενο όχημα του τότε Υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Παλαιοκρασσά, χτύπησε τον 20χρονο, με αποτέλεσμα το θάνατό του.
Λίγες ώρες αργότερα, άγνωστος τηλεφώνησε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και ανέλαβε την ευθύνη εκ μέρους της οργάνωσης, ενώ παράλληλα εξέφρασε την λύπη του για τον θάνατο του άτυχου φοιτητή, χαρακτηρίζοντάς τον… «παράπλευρη απώλεια».
Εκείνο το μεσημέρι ο Υπουργός Οικονοµικών, Γιάννης Παλαιοκρασσάς, βγήκε από το γραφείο του προκειµένου να επιβιβαστεί στην ανοιχτόχρωµη θωρακισµένη υπηρεσιακή λιµουζίνα του. Άγνωστοι παρακολουθούσαν μέρες πριν το δροµολόγιό του. Στη διασταύρωση των οδών Καραγιώργη Σερβίας και Βουλής, το βαρύ όχηµα επιχείρησε να πάρει την κλειστή στροφή,αλλά δυσκολεύτηκε, λόγω των παρκαρισµένων οχηµάτων. Στο τιµόνι ήταν ίδιος ο Υπουργός, ενώ στα καθίσµατα η σύζυγός του και η 14χρονη ανιψιά τους. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος, που συντάραξε την περιοχή.
Μέσα σε λίγα, μόλις, δευτερόλεπτα από την ισχυρή έκρηξη που είχε σημειωθεί έσπασαν τα τζάµια των γύρω καταστηµάτων, «ξεπήδησαν» φλόγες ,άρχισαν να χτυπούν συναγερµοί και καπνός θόλωσε την ατμόσφαιρα. Ο Υπουργός -µε µισοκαµένο το πρόσωπο- βγήκρ από το όχηµα, προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε συµβεί. Η θωράκιση της λιµουζίνας, από την πλευρά του οδηγού, είχε υποστεί μικρές ζηµιές. Αν και με την πρώτη ματιά φάνηκε να έχουν σωθεί οι επιβαίνοντες, ξαφνικά ακούστηκαν σπαρακτικές φωνές από τη γωνία.
Ένας νεαρός ήταν πεσµένος στο πεζοδρόµιο, μέσα σε «λουτρό αίματος». H ηλικία του δεν έδειχνε να ξεπερνά τα 20. Ήταν ακίνητος. Κόσµος άρχισε να µαζεύεται γύρω. Κάποιοι, βλέποντας την αποτρόπαια σκηνή, ξέσπασαν σε κλάµατα.
Ο Θάνος Αξαρλιάν είχε τραυµατιστεί θανάσιµα από θραύσµατα ρουκέτας. Αµέσως ειδοποιήθηκε ασθενοφόρο, όμως ήταν ήδη αργά. Ο Υπουργός, σοκαρισµένος από όσα είχαν συμβεί, αντιλήφθηκε πως στόχος ήταν ο ίδιος και όχι το αθώο αγόρι.
Οι Αρχές έσπευσαν στο σημείο και πήραν καταθέσεις, συλλέγοντας τα απαραίτητα στοιχεία για τους άνδρες που ενεργοποίησαν τη ρουκέτα µε τη χρήση τηλεχειριστηρίου από κτίριο της οδού Νίκης. Η ανωνυμία τους δεν διατηρείται για πολύ, αφού ένα τηλεφώνηµα αγνώστου στην εφηµερίδα «Ελευθεροτυπία» αρκεί για να δώσει λύση στο μυστήριο της ταυτότητας. Ένας άγνωστος άνδρας δηλώνει πως πίσω από το χτύπηµα «κρύβεται» η ακροαριστερή επαναστατική οργάνωση «17 Νοέµβρη» και εκφράζει τη λύπη του για τον θάνατο του φοιτητή, τον οποίο θα χαρακτηρίσει αργότερα… «παράπλευρη απώλεια στον ένοπλο αγώνα κατά του διεφθαρµένου συστήµατος». Δέκα χρόνια αργότερα, έγινε γνωστό πως αυτός ο άνδρας ήταν ο βασικός εκτελεστής της, ο Δηµήτρης Κουφοντίνας.
«Ένας αθώος άνθρωπος, ένας από τους δικούς µας, γι’ αυτούς που αγωνιζόµασταν να έχουν ένα καλύτερο αύριο, έµεινε δίχως αύριο. Ο πόνος µας µεγάλος, ο δικός µου αβάσταχτος. Τηλεφώνησα αµέσως, εξέφρασα τη λύπη της 17Ν», δήλωσε.
Από τις καταθέσεις εξακριβώθηκε πως οι τροµοκράτες που συµµετείχαν στην ενέργεια, µετά το χτύπηµα, συναντήθηκαν σε ένα ζαχαροπλαστείο µε το όνοµα «Χαρά», στα Ανω Πατήσια. Κάποιοι από αυτούς, όπως για παράδειγµα ο Κωνσταντίνος Τέλιος, φαίνεται ότι ξέσπασαν σε κλάµατα για τον άδικο χαµό ενός παιδιού που απλώς έτυχε να περνάει από το σηµείο.
Για πρώτη φορά είχαν αρχίσει να αισθάνονται τύψεις, γεγονός που «γέννησε» σε κάποια µέλη την σκέψη διάλυσης της οργάνωσης.
Ο Κωνσταντίνος Τέλιος, γνωστός ως «Μάρκος» της «17 Νοέµβρη», πριν παρουσιαστεί το 2002 στην Αστυνοµία, φρόντισε να παραχωρήσει συνέντευξη στην εφηµερίδα «Μακεδονία», στην οποία ανέφερε ότι παρέµενε στην οργάνωση επειδή φοβόταν για τη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του, προσθέτοντας ότι επί της ουσίας αποσύρθηκε από την οργάνωση µετά το χτύπηµα κατά του Παλαιοκρασσά και τον θάνατο του Αξαρλιάν, τότε που η οργάνωση «έσπασε» σε υποοµάδες, ενώ άρχισε να δέχεται επικριτικά σχόλια ακόμα και από όσους έως τότε την «στήριζαν».
Ο Δηµήτρης Κουφοντίνας, στην αυτοβιογραφία του κάνει ιδιαίτερη μνεία στο χτύπηµα κατά του Παλαιοκρασσά, αναφέροντας ότι αυτό που επιθυµούσαν τα µέλη της τροµοκρατικής οργάνωσης ήταν ένα χτύπηµα χαµηλής έντασης. Ωστόσο, αν και µαταίωσαν αρκετές φορές την επιχείρηση για να µην υπάρξουν θύµατα, το κακό έγινε.
