Ας γιορτάσουμε την Παναγία μας ΚΑΙ μέσα από τον πολιτισμό μας, ως κληρονομιά για τους νεώτερους.
Ένα πρόσωπο, το πλέον οικείο πρόσωπο για τους ανθρώπους είναι αυτό της Θεοτόκου, της Παρθένου Μαρίας, της Κυρίας των Αγγέλων, της Παναγίας μας. Άνθρωποι, βαθιά θρησκευόμενοι, θρησκευόμενοι, ή όχι, στρέφουν το βλέμμα σ’ Εκείνην ως Ελπίδα, Βοήθεια, Ζωή, ως Ένα πρόσωπο Αγάπης και Ταπείνωσης, Γλυκύτητας και Παρηγοριάς.
Η Παναγιά μας δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους τους ποιητές μας, από το Δημοτικό Τραγούδι, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο κ.α.
Διάλεξα ποιήματα από έλληνες ποιητές αλλά όχι τόσο πολύ ακουσμένα και διαβασμένα.
Αυτή τη γιορτή προτίμησα για την Κυρία Θεοτόκο που ενσαρκώνει την πνευματική ανάταση αλλά και την ταπείνωση…
Καλή ανάγνωση και δύναμη σε όλους μας!
Όταν περνούσε η Παναγία σιωπηλή κάτου απ’ τα δέντρα
κανένας δεν την άκουσε
Τα σκυλιά δε γαυγίσαν στις αυλόπορτες.
Μονάχα τα τριζόνια τη χαιρέτισαν,
κι ένα μεγάλο αστέρι χτύπησε
σε μια χορδή κάποιο άγνωστο τραγούδι
που τ’ ακούσαν μόνο τα παιδιά στον ύπνο τους
και γύρισαν απ’ τα’ άλλο τους πλευρό χαμογελώντας.
“Από Το Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού”, Γιάννης Ρίτσος
Για Εσένα, Νονά των άσπρων μου πουλιών Γοργόνα Ευαγγελίστρα μου*
Την Παναγιά μας την Επικαλούμαστε, Την Παρακαλάμε, Την Συνδέουμε με τα πεπρωμένα μας και τις εικόνες μας. Εικόνες συνυφασμένες με τη Μητρότητα, το Στήριγμα, τον Βράχο, το Αθάνατο.
Το Πορτρέτο της «μυρίζει» αγάπη, άπλετη αγάπη, θαλπωρή, θάλασσα.
Παρακολουθήστε προσεκτικά μια λειτουργία, Και μετρήστε τις απαιτήσεις μας. Παρακολουθήστε προσεχτικά μια λειτουργία, Και μετρήστε τη ζητιανιά μας*.
Όταν η προσοχή μας και η ένταση προχωρούν πάρα πέρα, ανεβαίνουν πιο ψηλά, μετουσιώνονται σε προσευχή και ικεσία τότε,
«Η Παναγία χαίρεται η Παναγία χαμογελά
το πέλαγο έτσι που κυλάει βαθιά πόσο της μοιάζει! *…
*(Ο. Ελύτης, Ναυτάκι του Περιβολιού & Ο μικρός ναυτίλος, Κ. Μόντης Κύπριος ποιητής)
