Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Behavioral Neuroscience της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας διαπίστωσε σε μαγνητικές τομογραφίες, ότι ο εγκέφαλος των μπαμπάδων… αλλάζει όταν αποκτούν κόρη.
Επίσης, οι μπαμπάδες κοριτσιών τείνουν να είναι περισσότερο παρόντες και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους, σε σύγκριση με όσους έχουν γιους.
Οι μπαμπάδες επίσης, τραγουδούσαν πιο συχνά στα κορίτσια τους, μιλούσαν πιο ανοιχτά για τα συναισθήματά τους και χρησιμοποιούσαν πιο αναλυτικές λέξεις όπως «όλα», «κάτω» και «πολύ», σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης.
Οι μπαμπάδες αγοριών, από την άλλη πλευρά, έπαιζαν πιο «άγρια» και επίσης, χρησιμοποίησαν λέξεις που σχετίζονταν με τα επιτεύγματα, όπως «περήφανος», «νίκη» και «κορυφαίος» όταν μιλούσαν στους μικρούς γιους τους.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Emory και το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα αναφέρουν ότι οι διαφορές στις αλληλεπιδράσεις μπορεί να οφείλονται στο ότι οι μπαμπάδες αποδέχονται τα συναισθήματα των κοριτσιών πιο εύκολα από τα συναισθήματα των αγοριών.
«Όταν το παιδί φώναζε ή ζητούσε τον μπαμπά, εκείνοι που είχαν κορίτσια ανταποκρίνονταν σε αυτό περισσότερο από ό,τι οι μπαμπάδες με γιους», λέει η Jennifer Mascaro, επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης.
Εκτός από τις καταγραφές των καθημερινών αλληλεπιδράσεων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν επίσης μαγνητικές τομογραφίες για τη μέτρηση του εγκεφάλου των συμμετεχόντων μπαμπάδων.
Αυτό που βρήκαν ήταν απλά συναρπαστικό: σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μαγνητικών τομογραφιών εγκεφάλου, οι μπαμπάδες κοριτσιών έδειξαν μια πιο ισχυρή απόκριση στις χαρούμενες εκφράσεις του προσώπου των κοριτσιών τους στην περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει την οπτική επεξεργασία, την ανταμοιβή, τη ρύθμιση των συναισθημάτων και την επεξεργασία του προσώπου από τους μπαμπάδες που έχουν γιους.
Οι μπαμπάδες νεαρών αγοριών, ωστόσο, είχαν μεγαλύτερη ανταπόκριση στις ουδέτερες εκφράσεις του προσώπου των γιων τους.
Σύμφωνα με την Mascaro, τα κορίτσια μπορούν να μάθουν να έχουν περισσότερη ενσυναίσθηση από τα αγόρια εάν έχουν μπαμπάδες που είναι πιο προσεκτικοί στις ανάγκες τους και πιο ανοιχτοί στα συναισθήματά τους.
