Θεωρείται και είναι μια από τις καλύτερες χορεύτριες που διαθέτει η Πάτρα στο oriental.
Η Έλενα Πασά είναι από Αγρίνιο, αλλά σπούδασε στην Πάτρα στο τμήμα της παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Πατρών, παράλληλα έκανε τις σπουδές της και στον χορό. Στην Πάτρα βρήκε την πόλη που αγάπησε και αποφάσισε έτσι να μείνει και μετά το πέρας των σπουδών της, ενώ στον χορό βρήκε έναν εναλλακτικό δρόμο για να ακολουθήσει επαγγελματικά.
Έτσι είναι πλέον εκτός από χορεύτρια είναι και μια δασκάλα χορού και χορογράφος που διδάσκει oriental. «Το οριενταλ ήταν το είδος χορού που είχα ξεχωρίσει από πολύ μικρή. Πολύ συχνά παρακολουθούσα βίντεο από γνωστές χορεύτριες και ονειρευόμουν τον εαυτό μου στη θέση τους. Από νεαρή ηλικία είχα άνεση να χορεύω μπροστά σε κόσμο, ήταν κάτι που μου άρεσε» τονίζει μιλώντας στο patrasevents.gr.
«Όταν με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω, η πρώτη μου απάντηση ήταν χορεύτρια! Γενικά πιστεύω πως όταν θέλεις κάτι τόσο πολύ και δουλεύεις ή επενδύεις πάνω σ αυτό, είναι δύσκολο έως απίθανο να μην τα καταφέρεις».
Ο χορός για την 24χρονη Έλενα είναι πηγή ζωής. «Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Όταν χορεύω είναι σα να αφήνω τη ψυχή μου να μιλήσει! Μέσα από αυτόν απελευθερώνομαι και ξεχνάω ο,τι με προβληματίζει. Μπορώ κ εκτονώνομαι και πάντα νιώθω πιο ήρεμη μετά. Ο χορός με κάνει να ονειρεύομαι» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η αγάπη της για τον χορό δεν περιορίζεται στο oriental. «Γενικά έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα τα είδη. Μου αρέσει να ανακαλύπτω κ άλλες τεχνικές, διαφορετικούς ρυθμούς και ακούσματα. Από τα αγαπημένα μου είναι το φλαμένκο, ενώ αυτήν τη περίοδο έχω εκδηλώσει μια αγάπη και ως προς τα λάτιν. Ωστόσο, το μόνο είδος που ασχολούμαι επαγγελματικά είναι το οριενταλ. Τουλάχιστον προς το παρόν».
Το oriental κάποτε ήταν ταμπού για πολλές γυναίκες και εν μέρει αυτό δεν έχει αλλάξει. «Τα ταμπού γύρω από το χορό γενικότερα (σαν επάγγελμα), θεωρώ πως δυστυχώς, θα υπάρχουν πάντα από ορισμένα άτομα» αναφέρει
Βέβαια, στη πάροδο των χρόνων δεν είναι τόσο έντονα, όμως δεν έχουν εξαλειφθεί. Όπως και στο οριενταλ έτσι και στα άλλα είδη, μπορεί να είναι εύκολα παρεξηγήσιμα η ενδυμασία της χορεύτριας ή το ύφος της, ακόμη και κάποιες κινήσεις της. Όμως ο χορός είναι μορφή τέχνης και θα έπρεπε ν αντιμετωπίζεται με τον αντίστοιχο σεβασμό τόσο από τους θεατές, όσο και από τους ίδιους τους χορευτές».
Η ίδια πάντως δεν έχει πλέον κανένα κόμπλεξ στο να χορεύει ακόμα και όταν ορισμένα μάτια πέφτουν πάνω της και την κοιτούν επίμονα. «Η αλήθεια είναι πως όταν χορεύω δεν έχω ξεκάθαρη αίσθηση του τι γίνεται γύρω μου. Χορεύω πάντα ακριβώς όπως θα το έκανα στο δωμάτιο μου, σα να μη με βλέπει κανείς.
Ωστόσο όπως προανέφερα, από μικρή ηλικία δεν με κόμπλαρε το να χορεύω μπροστά σε κόσμο. Αντιθέτως, συνήθως όσο περισσότερος είναι ο κόσμος που με βλέπει, τόσο μεγαλύτερο είναι το vibe που παίρνω πίσω, γεγονός το οποίο μου δίνει ενέργεια να συνεχίσω και μεγαλώνει το πάθος που έχω εκείνη τη στιγμή που χορεύω”.
Η 24χρονη δεν παύει να λέει και να υποστηρίζει ότι ο χορός είναι για όλους. “Μέσα από τις σχολές χορού είχα και έχω την ευκαιρία να δουλεύω με κοπέλες και γυναίκες όλων των ηλικιών. Η μικρότερη μαθήτρια που είχα ήταν μόλις 3μιση, ενώ η μεγαλύτερη ήταν μια κυρία στα 67! Ο χορός δεν μετράει χρόνια.
Ο χορός είναι για όλους» αναφέρει χαρακτηριστικά και συνεχίζει λέγοντας: « Υπάρχουν διάφορα τμήματα, στα οποία μπορεί να ενταχθεί κάποιος, ανάλογα με το επίπεδο και την ηλικία, ώστε να νιώθει άνετα κ να γίνεται ένα μάθημα παραγωγικό.
Το ενδιαφέρον από τις μικρότερες γενιές είναι περισσότερο και σίγουρα όσο πιο μικρή είναι η ηλικία τόσο μεγαλύτερη είναι και η πρώτη ύλη που έχεις να επεξεργαστείς. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά για να ανακαλύψει κανείς το μαγικό κόσμο του χορού».
Μέσα από τον χορό έχει κερδίσει πολλά πράγματα στον χαρακτήρα της και ως προσωπικότητα. “Ο χορός προσφέρει μια καλύτερη ποιότητα ζωής σε όλους όσους χορεύουν. Για αρχή βοηθά στον εσωτερικό κόσμο του ατόμου, προσφέροντάς του χαλάρωση και ψυχική ηρεμία. Πέρα από αυτό, με τον χορό κρατάμε το σώμα μας σε μια καλή φυσική κατάσταση! Χορεύοντας όχι απλά γυμναζόμαστε, αλλά αποκτάμε αυτοέλεγχο και αυτοκυριαρχία» τονίζει.
«Έπειτα η επαφή με άλλα άτομα, μας κάνει πιο κοινωνικούς και μας βοηθά να ομαδοποιηθούμε. Μέσα από τον χορό μπορεί κανείς να βελτιώσει τη διάθεση του και να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του. Προσωπικά, ο χορός μου προσφέρει ευτυχία και ευχαρίστηση.
Μπορώ να εκφράζομαι χωρίς να μιλάω. Όταν χορεύω αποκτώ την ικανότητα να αφήνω εντελώς ελεύθερη τη ψυχή μου, ενώ την ίδια στιγμή έχω τον απόλυτο έλεγχο στο σώμα μου. Ο χορός με έχει κάνει πιο πειθαρχημένη και δυναμική. Με βοηθά να εξελίσσομαι και να υλοποιώ κάθε ιδέα μου. Μέσα από το χορό έχω, μάθει να κυνηγάω τα όνειρα μου μέχρι να τα πραγματοποιήσω».
