Τα τυχερά παίγνια μπορεί να είναι για κάποιους μια ευχάριστη δραστηριότητα, αλλά για όσους καταλαμβάνονται από την εμμονή να παίξουν με κίνδυνο να χάσουν την περιουσία τους ελλοχεύει ο σοβαρότατος κίνδυνος του εθισμού.
«Στον εγκέφαλό μας τα κέντρα που εμπλέκονται στον εθισμό στα τυχερά παίγνια είναι αρκιβώς τα ίδια που εμπλέκονται στον εθισμό στις εξαρτησιογόνες ουσίες» εξηγεί ο δρ Asim Shah καθηγητής ψυχολογίας και συμπεριφορικών επιστημών στην Ιατρική Σχολή του Κολλεγίου Baylor.
Τα προειδοποιητικά συμπτώματα είναι αντίστοιχα με εκείνα οποιουδήποτε άλλου εθισμού εξήγησε ο δρ Shah σε σχετικό δελτίου τύπου του Πανεπιστημίου.
Ο τζόγος ενεργοποιεί το κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου προκαλώντα μια αδημονία για περισσότερο και πιο ριψοκίνδυνο παιχνίδι.
Από τη μία πλευρά οι επαγγελματίες παίκτες επιδεικνύουν αυτοέλεγχο, υπομονή και ορθολογική σκέψη, ενώ οι προβληματικοί παίκτες είναι παρορμητικοί βασίζονται στον τζόγο για να βγάλουν τα προς το ζην και δεν έχουν αυτοέλεγχο.
Ο κοινωνικός παίκτης, από την άλλη μεριά ελέγχει τόσο το χρόνο όσο και τα χρήματα που παίζει στο καζίνο και απολαμβάνει περιστασιακά και ελεγχόμενα να ρισκάρει και να στοιχηματίζει.
Αν και οι προβληματικοί παίκτες συνήθως πιστεύουν ότι ανήκουν σε μία από τις άλλες δυο κατηγορίες, υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια εθισμού στον τζόγο. Μπορεί να αισθάνονται αβοήθητοι ή απελπισμένοι, να γίνουν ανήσυχοι ή νευρικοί. Ένας προβληματικός παίκτης μπορεί να «φορτώσει» τις πιστωτικές του κάρτες και να βρεθεί υπέρογκα χρεωμένος.
Ένας προβληματικός παίκτης μπορεί επίσης να στοιχηματίσει περισσότερα με το σκεπτικό ότι θα «ρεφάρει» ή να πει ψέματα για να κρύψει το πρόβλημα.
Ο τζόγος έχει τέσσερις φάσεις, σύμφωνα με τον δρ Shah: τη νίκη, την ήττα, την απόγνωση και την απελπισία.
Οι παίκτες αισθάνονται ευφορία μετά τη νίκη και ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για να νιώσουν ξανά αυτή την έξαψη.
Αφού χάσουν,αισθάνονται απόγνωση και συνεχίζουν να παίζουν για να ανακτήσουν τις απώλειες. Μετά από αλλεπάλληλες ήττες, ο παίκτης αισθάνεται βαθιά απελπισία. Είναι ένας φαύλος κύκλος.
Ο εθισμός μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια περιουσιών, σε απόλυση, στη διάλυση της οικογένειας, αλλά και σε χρήση ουσιών ή κατάθλιψη.
«Οι άνθρωποι μπορεί να καταλήξουν να χάσουν ό,τι έχουν. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει κάποιος αυτή τη συνήθεια», είπε ο δρ Shah.
Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων εθισμού στον τζόγο και τα τυχερά παίγνια είναι απαραίτητο να αναζητήσετε τη βοήθεια ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας ή να απευθυνθείτε σε οργανωμένη δομή όπως το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων από τα Τυχερά Παιχνίδια του ΚΕΘΕΑ.
Τα συμπτώματα του εθισμού είναι μερικές φορές δύσκολο να ανιχνευθούν και μπορεί να γίνονται αντιληπτά μόνο από όσους συνδέονται πολύ στενά με τον παίκτη ή την παίκτρια. Σύμφωνα με το ΚΕΘΕΑ, τα σημάδια εθισμού στον τζόγο εντοπίζονται κυρίως όταν η συμπεριφορά του ατόμου που παίζει επηρεάζει την καθημερινότητα και τις σχέσεις του. Ένα άτομο που ασχολείται παθολογικά με τον τζόγο παρουσιάζει:
-Έντονη ενασχόληση με τον τζόγο, ανησυχία και ευερεθιστότητα όταν επιχειρεί να τον διακόψει ή να τον ελαττώσει.
-Τάση δανεισμού χρημάτων, για να αντιμετωπίσει προσωρινά τα οικονομικά του προβλήματα.
-Επανειλημμένες ανεπιτυχείς προσπάθειες να ελέγξει, να ελαττώσει ή να διακόψει τον τζόγο.
-Πολύωρα ή αδικαιολόγητα διαστήματα απουσίας από το σπίτι και τη δουλειά.
-Αλλεπάλληλα δάνεια, υπερφορτωμένες πιστωτικές κάρτες, ακάλυπτους λογαριασμούς και αδικαιολόγητη απουσία χρημάτων από τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
-Εντατική μελέτη των προγραμμάτων και των προγνωστικών από την τηλεόραση, τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο.
-Απομόνωση προκειμένου να σκεφτεί τρόπους με τους οποίους θα παίξει ένα παιχνίδι.
-Άρνηση απέναντι σε υποδείξεις ή αναφορές των άλλων για τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται με τον τζόγο.
-Μείωση της αποδοτικότητας στην εργασία.
-Δυσφορία, θυμό και κλιμακούμενη ένταση, εάν κάτι τον εμποδίσει να παίξει.
-Χαρούμενη διάθεση, διογκωμένο «εγώ» και ανακούφιση σε περίπτωση κέρδους.
